Flash News
Atentat në Memaliaj, qëllohet me breshëri arme avokati
Posta e mëngjesit/ Me 2 rreshta: Çfarë pati rëndësi dje në Shqipëri
Si e toleroi Ceno Klosi kompaninë e inceneratorëve, negociatat e dyshimta për miliona euro
Flet Abazoviç: Pse Mali i Zi votoi kundër Kosovës në KiE
Pas arrestimit të Berberit, Rama emëron drejtorin e ri të Autoritetit Rrugor Shqiptar
Alfred Lela
Kur sheh kapakun, e hedhur pa teklif, mbi pusetën e zhvillimeve të brendshme në Partinë Demokratike nga kryetari Basha dhe sinjorinët e tij partiakë, nuk mund të mos rikthesh në mendje shprehjen “është budallik të presësh rezultate të ndryshme kur bën të njëjtën gjë duke përdorur të njëjtat metoda. Në këtë kuptim, demokratët janë budallenj.
Sepse, hiq disa zëra të veçantë dhe vetmitarë, në shumicë ata i janë bashkuar një kori të çarturish që lejon një makijazh të lidershipit dhe formulës së brendshme, ndërkohë që kërkohet reflektim i gjatë, i hollë dhe etik. Çka, me fjalë të tjera, quhet analizë.
Sigurisht, zërat kritikë vijnë nga mëhallat e pakënaqësisë, por edhe këtu fle letargjik budalliku demokrat. Si të ishin komunistët që shajnë gjithë ditën nëpër rrjete sociale, ata nuk merren me mesazhin, por me personin dhe arsyet. Të cilat në këtë rast janë irelevante.
Shenjat e budallikut janë tronditëse, sepse përfshijnë pritjen e shtatorit, këtij Godoje që në atdheun tonë kundrohet nga të gjitha këndet dhe pompohet, pikërisht se nuk vjen kurrë. Te ‘shtatori’ si stacion politik, demokratë ngjajnë me Adriatik Llallën, një ish-kryeprokuror të përgjithshëm që lajmëronte gjithmonë ‘arrestime’ dhe ‘dosje’ në shtator. Ky ‘shtator’ i zhveshur nga kuptimi politik dhe i mbushur me shpresë kalendarike është thjesht një manovër e lidershipit të partisë, i cili e di se lufta politike i mpreh shqisat e antagonizmit dhe dobëson ato të reflektimit apo analizës.
Basha me sinjorinët e tij i kanë shpresat pikërisht te kjo. Nuk kërkohet fuqizimi i strukturave, por i rrathëve iluzorë të pushtetit të brendshëm. Nuk shkohet drejt ndarjes së përgjegjësive për rezultatet, por dizajnohet ndarja e ofiqeve partiake.
Kjo duket qartë te platforma e re strukturore, paraqitur nga sekretari i përgjithshëm Bardhi me bekimin, dhe me gjasë ideimin, e kryetarit Basha. Këshilli Kombëtar imiton Ekzekutivin e partisë së lidershpit të parë të Bashës. Në periudhën 2013-2017 ai krijoi Departamentet dhe Koordinatorët, ‘dhoma boshe’ të pushtetit partiake, që më pas i fundosi me të njëjtën lehtësi me të cilën i paraqiti. Këshilli Kombëtar, të paktën me statut i njohur si organi më i lartë vendimmarrës në parti, do të ndahet në ‘departamente’ të cilat parashikohen të kenë ‘fuqi këshillimore’. Kjo është një deja vu e mossuksesit. Në jamais vu e asgjësë.
Po të ndalemi te pyetja ‘çfarë është kjo: moskompetencë apo djallëzi?’, futemi shumë thellë në tokat e shkreta të kuptimit. Por nuk është kuptimi pas të cilit janë vënë Basha dhe demokratët. Hipnoza e përgjithshme e cila duhet ta mbajë strukturën ‘të bashkuar’ deri në zgjedhjet e radhës, është synimi.
Në këtë kuptim demokratët janë budallenj. Ata shkojnë pas një metodologjie dhe libri politik i cili riprodhon veten në format e humbjes.
Veç kësaj, në një formë edhe më të lartë të idotësisë, trupa demokrate është e investuar mish e shpirt e kokë e këmbë në kredon kundërproduktive ‘faji gjendet te kundërshtari’. Duke shpërfillur përballjen me imazhin real të vetes.
Ka mbi dy mijë vjet që investimi personal dhe i përbashkët greko-judeo-kristian i bindet maksimës delfike ‘njih vetveten’. Pa këtë zbulesë kufijtë e budallikut do të vazhdojnë të shtrihen drejt së ardhmes.
Absolutë. Kërcënues. Groteskë.