NATO is turning its focus to China, what does this mean?

The NATO alliance has strengthened its eastern flank over Russia's war on Ukraine, but its focus has also begun to shift further east to China.

This has led to criticism from some of the alliance's member states. They argue that the transatlantic alliance should remain just that, transatlantic.

However, China entered the alliance's new Strategic Concept released over the summer and onto the agenda of NATO's ministerial meeting in Bucharest this week.

"China is not an adversary, but it is increasing military modernization, increasing its presence from the Arctic to the Western Balkans, from space to cyberspace and seeking to control the critical infrastructure of NATO allies," said Secretary General Jens Stoltenberg before the meeting.

NATO's posture against Russia includes tens of thousands of troops and significant military capabilities from air defense systems and missile launchers to fighter jets and warships stationed across Europe.

The allies also regularly conduct joint exercises on land, at sea and in the air, held anywhere between the Arctic and the Mediterranean.

Could this model be replicated in the Indo-Pacific to counter China? This is highly unlikely.

But four NATO allies, including two Europeans, have stakes in the Indo-Pacific, and any conflict there could creep up on them. Therefore, the aim is to predict what might happen in the region, what the alliance's response should be and what it means for European defence.

"One day China may attack the US"

The US, the largest contributor to NATO, is behind the push for the alliance to consider China a threat and prepare accordingly because its west coast and overseas territories, including Hawaii and Guam, also make it a place of Pacific.

Uashingtoni përmendi Kinën në Strategjinë e saj të fundit të Sigurisë Kombëtare si "sfidën e saj më të rëndësishme gjeopolitike" dhe "konkurrentin e vetëm me synimin për të riformuar rendin ndërkombëtar dhe, gjithnjë e më shumë, fuqinë ekonomike, diplomatike, ushtarake dhe teknologjike për ta bërë atë".

Sekretari amerikan i Shtetit Antony Blinken theksoi pas takimit të NATO-s të mërkurën se "ne nuk kërkojmë konflikt me Kinën, përkundrazi, duam ta shmangim atë", por se "po punojmë për t'u përshtatur në mënyra konkrete për të përballuar sfidën".

Megjithatë, në Pentagon, "absolutisht po mendohet se një ditë Kina mund të sulmojë Shtetet e Bashkuara", tha Kristine Berzina, një bashkëpunëtore e lartë mbi politikën e sigurisë dhe mbrojtjes në Institutin Gjerman Marshall të Shteteve të Bashkuara.

"A ka shumë gjasa kjo në afat të shkurtër? Jo. A është e mundur në afat të mesëm dhe afatgjatë? Po, ky është një shqetësim," shtoi ajo.

Strategjia e SHBA-së ndaj Kinës, sipas dokumentit të saj të sigurisë kombëtare, përfshin sigurimin që aleatët dhe partnerët të jenë në të njëjtën faqe në mënyrë që të veprojnë "me qëllim të përbashkët dhe në kauzë të përbashkët".

Aleatët evropianë, megjithatë, nuk janë ende atje, kryesisht sepse ata nuk e vlerësojnë kërcënimin ushtarak me të njëjtën ndjenjë urgjence.

"Jo vetëm armë, municione dhe raketa"

Vendet e BE-së e shohin Kinën si një rival sistematik, një konkurrent dhe një partner dhe shkalla në të cilën ajo shihet si njëra prej tyre ndryshon nga kapitali në kapital, kryesisht në varësi të lidhjeve ekonomike.

Por disa faktorë kanë filluar të anojnë gjithnjë e më shumë shkallën drejt pjesës rivale sistematike. Këto janë refuzimi i Kinës për të dënuar luftën e Rusisë në Ukrainë, realizimi në rritje se investimet kineze në infrastrukturën kritike evropiane mund të sjellin rreziqe sigurie, dhe çekuilibri i madh tregtar në dobi të Kinës me Pekinin që kufizon aksesin në tregun e saj për lojtarët e huaj.

Ekziston edhe retorika më agresive ndaj Tajvanit, të cilin Pekini e konsideron pjesë të territorit të tij, sjellja e tij ngacmuese në Detin e Kinës Jugore dhe mosmarrëveshja e tij kufitare me Indinë.

Megjithatë, beteja me Kinën, në Evropë, është kryesisht një betejë vlerash, ndikimi dhe interesash. Indo-Paqësori është një qendër tregtare globale. Rreth 60 për qind e tregtisë detare kalon përmes Azisë dhe rreth një e treta përmes Detit të Kinës Jugore, kështu që çdo ndërprerje atje do të kishte pasoja edhe për Evropën.

“Ka një mori situatash në fushën gjeostrategjike dhe gjeo-ekonomike që mund të shqetësojnë vendet anëtare të NATO-s, dhe në veçanti çështjet e furnizimit apo edhe çështjet e ushqimit, mjedisit, në një farë mënyre, madje edhe pandemitë e mëdha, të gjitha këto çështje janë çështje sigurie", tha Philippe Le Corre, një bashkëpunëtor i Carnegie Europe.

Përpjekjet e vazhdueshme të Kinës për të përdorur fuqinë e saj ekonomike dhe ndikimin gjeopolitik për të mbjellë përçarje brenda organizatave ndërkombëtare po bëhen gjithashtu gjithnjë e më të dobëta, thonë ekspertët.

'A mundet Evropa të mbrohet?'

Për aleatët e NATO-s, puna është e dyfishtë: të mbrojë vlerat dhe interesat e saj në vend nëpërmjet një elasticiteti më të fortë kibernetik dhe përpjekjeve kundër dezinformimit, si dhe më shumë angazhim në Arktik dhe në hapësirë; dhe në rajon përmes forcimit të marrëdhënieve me partnerët lokalë.

"Kina po shikon me interes atë që po ndodh rreth Ukrainës, sanksionet, regjimi i sanksioneve ekonomike e kështu me radhë  dhe mënyrën në të cilën vendet e NATO-s po ndihmojnë Ukrainën dhe po mendon se kjo është ajo që ne mund të mësojmë nga kjo në rasti i një sulmi në Tajvan”, argumentoi Le Corre.

SHBA dhe Kanadaja, si dhe Franca dhe Britania e Madhe, kanë aleanca në Indo-Paqësorin dhe partnerët kryesorë janë Japonia, Koreja e Jugut, Australia dhe Zelanda e Re.

Për këta aleatë të NATO-s, kjo mund të nënkuptojë rritjen e bashkëpunimit dhe ndërveprimit të tyre ushtarak me këto vende edhe më tej, dhe mbajtjen e më shumë stërvitjeve të përbashkëta ushtarake, megjithëse si Berzina ashtu edhe Le Corre thanë se kjo do të bëhej në mënyrë dypalëshe dhe jo përmes NATO-s.

Por duhet ende reflektim në nivelin e aleancës.

"Franca është një rast interesant, do të thosha sepse ka një domen shumë të madh detar. Ajo ka tokë, departamente të huaja dhe territore në Paqësor. A mund të aktivizojë nenin 5 të NATO-s në rast se territori i saj preket?" tha Le Corre.

Another impact this increased US focus on the Indo-Pacific could have on Europe is fewer US troops and equipment on its soil.

Source: Euronews