Flash News
"I return the address", the Albanians of the Presheva Valley in protest
Neither luxury, nor holidays/ "Corriere della Sera" inside the hotel where the Italian officers are staying
Accident on the Shkodër-Koplik axis, the car hits the two young men
The elections "wake up" Rama, he remembers after 12 years the detention of Marin Mema from Greece: We will demand the lifting of the decision
The balance of the tragedy in Shkodër worsens, Bashkim Basha dies in hospital
Mario Draghi, the continent's unofficial chief technocrat, has a plan, writes The Economist.
Europe has finally realized that it has a problem with economic growth. Can he find a solution?
A report recently published by Mario Draghi, former president of the European Central Bank and former prime minister of Italy, tries to provide a solution to the problem of the European economic decline. In the 400-page report, Mr. Draghi outlines a plan to revive Europe's economy.
Ursula von der Leyen, the recently re-elected president of the European Commission, usually takes his advice. Even Elon Musk, the owner of the Tesla and X companies, who has often opposed the EU, praised Draghi's "criticism".
This report follows another published in April, by Enrico Letta, another former Italian prime minister, which examined the common market. Both reports focus on how to make Europe more competitive.
The authors want to spur innovation, remove funding for riskier ventures, and unite fragmented markets. In short, they want to make Europe more European, which is desirable, at least in these areas.
The main questions are: Will European countries be ready to integrate in sensitive sectors such as defense? Will they be able to overcome small differences? And will they be willing to spend on demand?
Although Europe has long been poorer than America, European citizens didn't give a damn about it. Americans were gunned down while they enjoyed coq au vin in prosperous Europe.
But as Mr. Draghi states in the report, the world around Europe has changed, and the lack of economic growth and innovation may become a threat to the high standard of living enjoyed by the continent. "The EU has reached a point where, if no action is taken, it will be forced to compromise its well-being, environment or freedom," he writes.
There are many developments in the world that support Mr. Draghi's claims, including the fact that the rest of the world is no longer playing by the EU's rules. Taking a cue from America and China, countries are using protectionist policies in an attempt to favor their own companies. Europe fears it will lose out economically if its companies cannot compete.
It also risks becoming dependent on foreign supply chains that China wants to dominate, or being harmed by a future US administration that, perhaps in a time of crisis, could restrict access to advanced technology.
Për më tepër, rënia ekonomike e Europës po bëhet më e dhimbshme. Në vitin 1995, produktiviteti europian ishte sa 95% e atij të Amerikës. Sot është më pak se 80%, një hendek mjaftueshëm i madh që pushuesit ta vënë re.
Në fushën e teknologjisë, siç është Inteligjenca Artificiale, Europa duket se do të mbetet edhe më mbrapa. Dhe ndërsa kjo teknologji po përhapet në gjithnjë e më shumë sektorë (si makinat me drejtim automatik), potenciali i Europës për risi do të bjerë më tej. Energjia e shtrenjtë do ta bëjë edhe më të vështirë joshjen e kompanive më të përparuara në të ardhmen.
Për më tepër, po bëhet gjithnjë e më e vështirë shfrytëzimi i tregut të përbashkët në interes të Europës, ndërkohë që shtetet e tjera të botës po zhvillohen me ritme më të shpejta. “Në vitet 1980, kur po merrte formë tregu i përbashkët europian, ekonomia e Italisë ishte e madhe sa ekonomitë e Kinës dhe Indisë të marra së bashku”, vëren Letta.
Asokohe, nuk kishte ndonjë rëndësi nëse industri si mbrojtja, energjia, financat dhe telekomunikacioni, ishin çështje kombëtare. Kjo nuk është më e vërtetë.
Atëherë çfarë mund të bëjë Europa?
Zoti Draghi është përqendruar mbi të gjitha në nxitjen e risisë, duke argumentuar se ajo duhet të bëhet “një mjet thelbësor”. Ai këshillon që shtetet europiane të bashkojnë vendimmarrjen dhe financimin në sektorin e kërkimit, ndërkohë që të bien dakord edhe për shpenzimet.
Ai gjithashtu mbështet krijimin e Agjencive Europiane të Projekteve të Kërkimit të Përparuar (ARPA), të ngjashme me agjencinë e famshme amerikane me të njëjtin emër, e cila luajti rol të rëndësishëm në krijimin e teknologjive si GPS dhe interneti. Draghi gjithashtu këshillon që të shpenzohet më shumë në “institucione kërkimore udhëheqëse në botë”, përmes një procesi konkurrues.
Më pas, ai ka trajtuar në raport mbështetjen për ata që ndërmarrin rrezik. Financimi bankar është lehtësisht i disponueshëm për firmat e mirënjohura që kanë asete si kolateral dhe të ardhura të mjaftueshme për të shlyer borxhet.
Por sistemi është më pak i përshtatshëm për firmat më të reja që nuk kanë asnjë nga këto përparësi dhe perspektiva e të cilave është e pasigurt. Sidoqoftë, në Europë, plot tre të katërtat e huamarrjes së korporatave, vijnë nga bankat, krahasuar me vetëm një të katërtën në Amerikë.
Prandaj tregjet më të thella dhe më likuide të kapitalit, janë thelbësore për rritjen ekonomike. Me këtë ide bien dakord shumë zyrtarë, shefa dhe drejtues në Europë. “Marrëveshja e gjelbër nuk do të funksionojë dot pa bashkimin e tregjeve të kapitalit”, thotë Christian Sewing, drejtuesi i Deutsche Bank.
Problemet
Për të krijuar një bashkim të tillë, duhet zgjidhur problemi i fragmentimit, si për shembull, fakti që ka 27 qasje të ndryshme ndaj falimentimit.
Gjithashtu duhet kaluar nga sistemet e pensioneve publike të pafinancuara, në skema të financuara më mirë dhe të mbështetura në treg. Sipas kompanisë New Financial, asetet e pensioneve arrijnë në vetëm 32% të PBB-së europiane, krahasuar me 173% në Amerikë.
“Ne kemi nevojë për një ndryshim kulturor në mënyrën se si financojmë bizneset, duke pasur parasysh të gjitha investimet e kërkuara. Në këtë drejtim, kemi nevojë gjithashtu për ndryshime rregullatore në Europë, për të lejuar financimin e rritjes ekonomike”, argumenton Sewing. Draghi këshillon krijimin e një mbikëqyrësi europian për tregjet e kapitalit, të ngjashëm me Komisionin Amerikan të Letrave me Vlerë.
Për sa i përket rregullores më gjerësisht, zoti Draghi është treguar i kujdesshëm që të mos sfidojë idenë themelore ekonomike se konkurrenca është shtysa më e sigurt për risi.
Por ai vë në dukje disa ndryshime të caktuara që mund të bëhen në teknologji dhe tregje, duke argumentuar se rregullatorët duhet të kenë një staf më të mirë, më të shkathët, i cili të marrë parasysh mundësitë për risi dhe qëndrueshmërinë e zinxhirit të furnizimit.
Për shembull, ndoshta dy prodhuesit europianë të trenave, Alstom dhe Siemens, duhej të ishin lejuar të bashkoheshin në vitin 2019, për të konkurruar më mirë kundër kompanive kineze. Draghi gjithashtu dëshiron që ndihma shtetërore europiane të jetë më pak e ndarë dhe më e përqendruar në interesat e përbashkëta kontinentale
Choo choo!
Raporti i zotit Draghi është pritur mirë nga drejtuesit dhe analistët kryesorë në BE dhe do të mbetet popullor derisa të vijë koha për t’u zbatuar. Marrim si shembull një propozim në raport që nuk duhet të shkaktojë polemika: të pasurit e një procesi konkurrues për financimin e instituteve kërkimore.
Gjermania paraqiti një skemë të ngjashme në vitet 2000. Por pasi shumica e parave përfunduan në dy shtete gjermane të pasura në jug të vendit, programi u përshtat për të qenë i leverdishëm për çdo rajon. Agjencia amerikane ARPA lulëzoi falë mungesës së burokracisë. Por është e vështirë të përfytyrohet që qeveritë europiane do të arrinin të kapërcenin instinktet e tyre burokrate, në këto raste.
Për të vënë në jetë shumë nga planet e zotit Draghi, si krijimi i një mbikëqyrësi të vetëm të tregjeve të kapitalit, duhet gjithashtu që të zhvendoset pushteti nga qeveritë kombëtare, të cilat duan të kenë ndikim mbi kompanitë më të rëndësishme të vendeve të tyre. “Çdo kryetar qeverie dëshiron që shefat e firmave kombëtare të energjisë, bankave apo kompanive të telekomunikacionit, të përgjigjen shpejt në rast krizash”, thotë zoti Letta.
Më 11 shtator, banka e dytë më e madhe e Italisë, UniCredit, njoftoi se kishte marrë 9% të aksioneve në Commerzbank, bankën e dytë më të madhe gjermane, dhe se do të kërkonte të blinte edhe më shumë aksione. Mbetet për t’u parë nëse Gjermania do të lejojë një bashkim, dhe do të jetë një shembull që do të tregojë nëse do të mbizotërojnë instinktet europiane apo kombëtare.
Në analizën e industrive, zoti Draghi ka përfytyruar tregje ndër-europiane aty ku nuk ekzistojnë ende. Për shembull, në sektorin e telekomunikacionit, ai dëshiron që të lehtësojë bashkimet e kompanive, për të rritur investimet.
However, Margrethe Vestager, the outgoing head of the Competition Commission, is against the idea. "Telecommunications is probably the worst example of the need for mergers," says Zach Meyers of the Center for European Reform, a think tank. If there were fewer operators, prices would increase and quality would decrease, but there would be no more investment.
Similarly, Draghi's plans to reform competition rules in the name of sovereignty or sustainability could rub the wrong people.
He also did not dwell much on the question of why some free market-oriented countries, such as the Netherlands and the Nordic countries, which are small even by European standards, have become centers of the latest technology. Or why in Germany, after the planning rules were liberalized, renewable energy is growing without European help.
There is also the issue of money. According to European Commission estimates, to fulfill Mr. Draghi's plans, additional spending worth 750-800 billion euros per year would be needed, bringing the share of investments in the continent's GDP from 22% to 27%, an increase remarkable after several decades of decline.
If we take the past as a guide, four-fifths of this value must come from the private sector, which will not happen, even if the unification of capital markets is successfully achieved.
That would mean EU spending would have to be financed by debt, which Mr Draghi says would be useful but does not immediately demand. He knows that the leaders of the Northern European countries have little or no desire for another joint debt initiative.
"Never in the past, the potential of our countries has seemed so small and insufficient in relation to the size of the challenges", writes Draghi. And he is right. Now he faces a much more difficult job than analyzing these problems: he must convince national governments to give up some power./Monitor