These today "December" the DP

Reldar Dedaj

There are many people who do not like this kind of party, people who say: Democratic Party, do not be! They do not love him for some reason, because they have lost their privileges, they have lost the little power they had, they have lost their arrogance, they have lost everything, even dignity, they rejoice when things go wrong, the soul loves them, since they are rejoicing, the PD, let no one rejoice. And this is the worst thing that has happened to him; a pronounced spirit of cultivating despair, lack and hope.

To openly tell the bitter truths of this period does not mean to deny the brother or fellow Democrat, but to invite everyone to free themselves from the spiritual desert upon which the dreadful pyramid of the leadership of this party was built.

Our leader, instead of taking a completely different approach, created an incompetent bureaucracy for years, which in turn is exerting the pressure of "class warfare" in forms and ways that are deeply rooted in the militant mentality; revenge. The revenge of the canon of Lek Dukagjini was supplemented with the revenge of the canon of Sali. Revenge is not avoided by ignoring the essence of the truth, as old politicians beaten with oil and vinegar, or even a newcomer to politics by the red egg of politics claim.

On the contrary, the more naked the truth about this system is revealed, the more meaningless the revenge against each other becomes. And when the king comes out naked, as in Andersen's tale, everyone will see clearly that the pyramid of power collapses without the need for people to leave. All those who piously exercised the order to remove the contributors from the party, are victims of fear and of their weak character. To them the word of Christ applies more than anyone else: Forgive God, for they do not know what they are doing.

Kemi mbetur tek gryka e pusit dhe po ta shohësh nga dita në ditë kutërbimi vazhdon të bëhet edhe më i fortë, sepse çdo ditë e më tepër avujt mbytës veçse shpërthejnë, e shpërthejnë, dalin në sipërfaqe, për t’u futur përsëri nga erdhën dhe për të shpërthyer përsëri të nesërmen. Megjithatë, aty poshtë, vazhdon e nxin. Kemi dëshirë t’i kërkojmë më tej të vërtetat, duam t’u kthehemi nga e para edhe atyre që kujtuam se i kishim gjetur. Dhe për të reflektuar ka plot. Edhe pse është futur në syrin e ciklonit politika zyrtare në Partinë Demokratike nuk ka gjasa të bëhet më e bukur se ka qenë dhe demagogët e servilët punojnë si gjithmonë me orar të plotë. Edhe shpirti ka nevojë të pastrohet. Veçse këta jo.

Të bunkerizosh partinë do të thotë të prodhosh absurdin. Që e gjithë PD-ja të punojë për të nxjerrë në pension me rrogë deputeti Tritan Shehun, Edmond Spahon dhe Edi Palokën do të thotë ta dehumanizosh atë. Në vend që ta hapësh, e mbyll, është ta delegjitimosh para syve tanë atë. Ta kthesh në biznes do të thotë ta shkatërrosh atë.

Të njëjtin Lulzim Bashë që “e përdhunoi” në sy të gjithë Shqipërisë, duke e lënë pa përfaqësim në parlament, pa përfaqësim në pushtet lokal dhe dymbëdhjetë vjet në opozitë, e votuan përsëri. Por sot të gjithë pyesin ku është PD? Në fakt ajo nuk është më… ka humbur. Askush nuk e do më PD-në, të gjithë janë vërsulur mbi të, si ai zogu-përbindësh, që ia hante shpretkën Prometheut të lidhur.

E përdhunuar, e poshtëruar, e dhunuar, tashmë dhe e përbuzur, shndërruar në një provincë të denjë për personazhe çehovian dhe gogolian, zyrtarë dhe pushtetarë sa të mjerë aq dhe të pamëshirshëm në egërsinë e tyre primitive, prodhon gjithmonë institucione të brishta morale, gjeneron llum, riciklon korrupsion dhe mbi të gjitha humb.

Askush nuk ndjen përgjegjësi për asgjë. Gënjen dhe mashtron demokrati i shkretë. Të të shohësh Bashën, Palokën dhe Bardhin të mavijosen si socialist, vetëm e vetëm, për të futur njerëzit e tyre si drejtues institucionesh, anëtar komisionesh, bordesh, pjesëmarrës të drejtpërdrejt të shkatërrimit të vlerave do të jetë trgjike. Të ëndërrosh që nesër një bandë partiake të zëvendësojë tjetrën; një klan interesash të zëvendësojë tjetrin, një tender i nisur për socialistët t’i kalojë ndonjë demokrati. Dhe në fund, në fundin e piramidës blu, diku do zë vend edhe një arrivist, që e mendon veten si shpëtimtar të botës, por nuk do jetë më shumë se një zjarrvënës.

Gjendja e krijuar është azil i jashtëzakonshëm i vagabondëve nga partia, injorantëve, matrapazëve, derdimenëve, pushtave dhe kurvave. Disa të tillë të identifikuar si gënjeshtarë dhe mashtrues, janë futur në fyt dhe po i marrin frymën PD-së. Megjithatë askush nuk flet. Sepse të gjithë përfunduan në lakej të zgjebosur, që u vardisen bizneseve, partisë, halabakëve të Sali Berishës, Lulzim Bashës dhe Gaz Bardhit dhe përpiqen të promovojnë ditë e natë pronarët e tyre, interesat e tyre politike dhe ekonomike, edhe pse PD përpëlitet në kufijtë e mbijetesës.

They are suitable for a career because, being worthless, they become armchairs, party militants, servants without dignity. Occupy decision-making positions and take power. Violated, ready to rape. DP, there is obviously a misgovernment, lack of inspiration, seizure and use of organs, manipulated vote, sold people, class idiots and still do not complain.

And, at the very end, if you ask the Democrat why the DP ended like this, you will get various answers: someone leaves the responsibility for the electoral massacre, fear, militancy, ignorance, the past led by Berisha, Basha, someone makes excursions meditative, someone justifies, someone deliberately lies, but everyone, without exception everyone tries to minimize their responsibility in this failure.