Flash News

A 24-year-old boy kills his mother in Përmet

Sherr me thika në Tiranë, plagoset 24-vjeçari

SKANDALI/ Kalaja e Bashtovës “nën kthetrat e pushtetit”, punëtori nuk lejon gazetarin të bëjë foto

ZYRTARE/ Mesi mbetet pa ekip, PSG konfirmon lamtumirën

Two cars collide in Tirana, a minor dies

OP-ED

The broken mirror where the PD can not see itself

Politiko 2021-07-18 20:45:00

By Altin Gjeta

Immediately after the April 25 elections, I argued that the Socialist Party won the elections by pre-political means. Therefore, I was of the opinion that the Democratic Party should first analyze the elections taking into account the opinions and findings of social factors outside the DP as elections are not the exclusive domain of political parties, then in a second phase to do the analysis internal. This would help her keep the public's attention focused on the main problem of the Albanian transition, the distortion of the elections, the main mechanism of an electoral democracy, and better understand her mistakes before and during the April 25 campaign.

However, the concern of the opposition and a large part of the society in Albania over the fall of the elections, Mr. Basha capitalized to close things quickly with the party leadership without presenting any new ideas or platform how he would otherwise lead the DP . On the contrary, he stifled the internal debate by further dividing Democrats into trenches for and against what he calls electoral massacre. According to Basha, any alternative opinion on the elections, paradoxically, still without analyzing and waiting for the DP complaints to the relevant institutions served Rama. The rush to hold elections within the party without the paint on the ballot papers drying well violated the standards of the race,

In this sense, the National Assembly was a confirmation of this dialectic, which sees the problem only in the opponent. This is where the helplessness and inability of the DP to understand itself and consequently to correct itself must be sought. Catching foxes after Rama's electoral massacre, apart from being a defeatist approach, cannot and should not serve as a pretext for not opening and cleaning the wounds hidden under the DP body. As much as it is true that the SP won the elections by pre-political means, it is just as true that the DP failed to win them because there is a big lack of trust between it and the public.

Fraktura e besimit mes shoqërisë shqiptare dhe PD-së rrotullohet rreth pamundësisë së kësaj të fundit për t’iu paraqitur shqiptarëve si një alternativë krejt ndryshe nga PS-ja, një parti që nuk shikon prapa siç ka bërë PD nën drejtimin e Bashës, por një parti që është largpamëse (forward looking) e cila reflekton dhe adreson ndryshimet socio-politike, ekonomike dhe demografike që ka pësuar shoqëria shqiptare gjatë dekadës së fundit. Në një shoqëri të zhgënjyer dhe të lodhur masivisht nga politika dhe ‘demokracia’ e cila nuk ka prodhuar frytet e pritura, PD gjatë këtyre tetë viteve nuk ka arritur të bëjë thyerjen e madhe me kundërshtarin politik dhe të shkuarën. Edhe kur ajo ka tentuar ta bëjë ka shpërfaqur mospërputhje kërcitëse mes verbit dhe akteve.

Duhet ta themi se PD nuk e mundi dot Ramën sepse nuk i’a ka mbërrite të prodhojë politikë. ‘Rama ik’ nuk është politikë. Sa më shpejt ta kuptojë dhe pranojë këtë, aq më mirë do të jetë për të ardhmen e saj politike. “Nuk mund të mundësh diçka me asgjë. Një plan i keq mund të mundet vetëm duke treguar se ke një alternativë më të mire”, thotë nobelisti në ekonomi, Joseph Stiglitz. Në tetë vite opozitë PD ka arritur t’i imponohet qeverisë dhe shoqërisë vetëm me ligjin e dekriminalizmit. Aktet e saj ka qenë më së shumti reaktive, duke vrapuar pas çdo ngjarje për kapital politik saqë herë-herë të duket se PD është OJQ dhe jo parti politike e cila duhet të udhëheqë opinionin publik me teza politike. Monopolizimi i opozicionit, rendja për të folur dhe denoncuar gjithçka jo vetëm ka përmbytur ishuj të tjerë opozicioni të cilët do ta forconin bllokun opozitar dhe do ta bënin atë më përfaqësues në sytë e opinionit publik, por ka marrë mbi vete edhe koston e dështimit të këtyre kauzave (Teatri, Unaza, Protestat e Studentëve) përballë një regjimi autokratik si i Ramës.

Sikur të mos mjaftonte kjo, komunikimi politik i PD ka mbetur peng i gjuhës së viteve 90-të. Ajo nuk ka mundur t’i flasë shoqërisë por vetëm militancës së vet. Partia Demokratike nuk ka kuptuar se kjo gjuhë nuk i thotë asgjë sfidave dhe ëndrrave të një gjenerate të rinjsh që kanë lindur në fillim të viteve 2000, e cila në zgjedhjet e ardhshme do të jetë një masë prej të paktën 300 mijë zgjedhësish. Gjuha e drunjtë dhe uniforme e funksionarëve të lartë të partisë dhe koncepti total i PD mbi popullin nuk ia ka dalë të depërtojë tek nënshtresat sociale, të paangazhuarit dhe elita e vendit të cilët përbëjnë masën kritike të njerëzve që sjellin në pushtet një parti politike.

Përkundër çfarë pritet nga një opozitë, PD e ka humbur kontaktin me shoqërinë shqiptare, madje edhe me anëtarësinë e partisë dhe elitën akademike dhe mediatike rreth saj. Kjo shpjegon edhe faktin sesi ajo nuk ka rritur të reflektojë realitetet fluide, gjithnjë e ndryshim të shoqërisë në diskursin e saj publik dhe në proceset e saj të brendshme. Kjo ka ardhur si pasojë e lidership kaotik dhe kapsulimit të partisë në duart një burokracie partiake të vetëmjaftueshme, të paaftë dhe servile – e cila ka bërë rezistence ndaj çdo rinovimi vetëm për hir të ruajtjes së karrigeve të tyre në parti. Paradigma udhëheqëse e PD-së nga maja në bazë nuk ka qenë nevoja e ardhjes në pushtet nëpërmjet hapjes dhe vendosjes së një komunikimi me shoqërinë në interes të ndërsjelltë, por siç e tha edhe Mark Marku dje në Kuvendin Kombëtar, PD është mjaftuar me dëshirën e saj të brendshme për të ardhur në pushtet. Këtu duhet kërkuar edhe arsyeja se pse PD nuk arriti në asnjë moment të hapej as brenda gardhit të vet ku ka burime njerëzore të jashtëzakonshme. Një distancë të tillë me shoqërinë dhe vetveten nuk mund të mbyllej në 30 ditë fushatë elektorale.

Consequently, from the way it has approached these problems, the PD from the student party and the avant-garde thought, which opened Albania with the democratic world, today has become an old party, obscure and without thought in composition, form and mentality. If a party is unable to change itself and democratize, it cannot claim to change and democratize society. Its impotence to self-correct and reflect the realities of Albanian socio-politics threatens to package the DP for many years in opposition.