Ju vraftë buka!

Buka është e shenjtë për ne shqiptarët, si vetë jeta.

Me bukë, kripë e zemër të bardhë shqiptarët kanë ndërtuar institucionin e mikpritjes dhe të besës. Sipas Kanunit, as gjaksi nuk ka të drejtë ta vrasë tjetrin brenda 24 orëve që ai ka në bark bukën e mikut.

‘I kam ngrënë bukën atij’, thotë shqiptari, çka nënkupton një besëlidhje miqësie  të përjetshme, brez pas brezi.

Buka është Kushtetuta, është ligji, është Fjala e Shenjtë mbi të cilën shqiptarët betohen. ‘Për kët bukë’. E këtë be nuk e tret as dheu!

Por buka ushqen edhe mallkimet e moçme të shqiptarëve: ju vraftë buka, ju zëntë buka sytë.

Në të gjitha shkrimet që media i kushtoi dje vrasjes së Ramazan Haslliut në Kavajë, një njeri i theshtë, baba i tre fëmijëve, kryefjala ishte buka që ai mbante në dorë kur u tejshpua nga plumbat e banditëve që u kishte shkrepur të vrisnin njëri-tjetrin në mes të rrugës, si në filmat western.

Jo plumbat, jo gjaku, por buka! Sepse ajo është siguria e familjes, është qetësia se fëmijët nuk do të qajnë nga uria, është fenomeni ndaj të cilit të gjithë shqiptarët janë të ndjeshëm, sepse vazhdojnë akoma të luftojnë për bukën e gojës.

Buka e hedhur përtokë na prek sepse ajo është djersa e njeriut të thjeshtë, është mundi i atij që rropatet në punë të ndershme, është kafshata që dikush mund të mos e ketë.

Buka që dergjej dje në rrugë si kufoma e sigurisë dhe qetësisë së qytetarëve, është një akuzë për të gjithë ne. Është një gisht i drejtuar ndaj institucioneve, shtetit, medias dhe shoqërisë.

Nuk ka pushtet që i shpëton kësaj akuze. Nuk ka dekret që mund ta zhbëjë atë. Ajo bukë e braktisur mbi pellgun e gjakut të një njeriu që e ka fituar atë me gjak, është vetingu i ndërgjegjes sonë.

Ajo bukë është një akuzë e ngritur ndaj kryeministrit dhe qeverisë që nuk e rruajnë atë që s’thuhet për sigurinë e qytetarëve të saj, por ama votat e pushtetit të vet i ruajnë me ushtri, gardë, forca speciale dhe polici, të gjitha të paguara nga taksat tona dhe të atij babai që u vra dje padrejtësisht.

Është një akuzë e ngritur ndaj ministrit të Brendshëm dhe Policisë së Shtetit, që janë të zotë për të arrestuar njerëz që nuk duan të votojnë në një proces diktatorial, fukarenj që rropaten nëpër kazanët e plehrave duke mbledhur kanaçe, apo fshatarë të këputur që shesin ndonjë tufë majdanoz, por që kriminelët i kanë nëpër këmbë dhe nuk ngrenë as gishtin ndaj tyre.

Është një akuzë, një ‘ju vraftë buka’ për krejt shoqërinë tonë që hesht nën këmbët e këtij ‘mali’ që s’bëzan, duke pritur që grushtin e fortë t’ia japin ndërkombëtarët.