Flash News
Berisha: Ishim opozita e parë që kërkuam anëtarësimin në NATO pas rënies së komunizmit
Lirohet nga qelia ish-kryebashkiaku i Fushë Arrëzit, Fran Tuci
Konstituimi i grupit të dialogut PD-PS, Bylykbashi: Prioritet është Reforma Zgjedhore
Konstituohet grupi i dialogut mes opozitës dhe mazhorancës për ‘Reformat’
Tragjikomedia e AADF me Butrintin: Një i panjohur do të drejtojë bordin shkencor të fondacionit
Indrit Vokshi
Gustavo Zagrebelsky, gjyqtar i Gjykatës Kushtetuese të Italisë (pak kohë kryetar) dhe konstitucionalist, ka një leksion. E kam në shtëpi nuk e mbaj mend pikë për pikë por do ta përmbledh thelbin.
Ai shkruan se republikën e bën republikë, konsensusi i gjerë midis palëve dhe grupeve. Po nuk pati konsensus mbi institucione të përbashkëta e jetë publike, nuk kemi republikë edhe nëse formalisht e quajmë republikë. Po pati konsensus, ka republikë edhe nëse formalisht kemi monarki. Ky është thelbi i leksionit në fjalë.
Marrëveshjet politike midis grupeve të cilat përfaqësojnë elektoratin, përfaqësojnë konsensusin. Një kuptim të këtij konsensusi, jo të gjithin dhe, një mënyrë të konsensusit, me delegim, pasi konsensusi i vërtet për dikë mund të jetë referendumi.
Çfarë ndodhi dje në Shqipëri? Ndodhi votimi me 140 vota i reformës në drejtësi, si konsensus i të gjithë shqiptarëve, përfaqësuar nga deputetët. Çfarë po ndodh sot? Po ndodh një përpjekje për marrëveshje dhe konsensus të Basha-Rama, përfaqësues të 1 milion e 400 mijë votuesve.
Në ketë situatë Sali Berisha po e denoncon ketë tentativë për konsensus e marrëveshje, duke dashur ta pamundësojë atë, duke bindur votuesin demokrat se marrëveshjet në fjalë janë të liga. E njëkohësisht duke bindur shoqërinë shqiptare dhe ndërkombëtarët se votat e PD i përfaqëson Berisha dhe jo Basha, pra Basha ska njerëz e ska në emër të kujt të bëjë marrëveshje. Kjo është disi relative sepse edhe Berisha nga 500 njerëz në çdo takim ka që dmth se deri tash i kanë shkuar 5000-6000 vetë. Nuk i kanë shkuar të gjithë votuesit e atij qarku ku mban takimin.
Nga ana tjetër është Ilir Meta. Meqenëse ka vetëm 4 mandate dhe nuk mundet të negociojë apo kushtëzojë sepse nuk ka nevojë njeri të negociojë me, me mjetet e tij mediatike, me gazetarët e me komentatorët e tij e denoncon tentativën për marrëveshje si një kob të zi.
Nëse aktorët e konsensusit të korrikut 2016 ishin katër, Berisha, Basha, Rama, Meta dhe nuk kishte kush tua prishte festën duke ua denoncuar votimin me 140 vota si tradhëti, sot, dy nga këta aktorë, Berisha e Meta, duan tua prishin festën Bashës e Ramës, duke ua denoncuar marrëveshjen për kushtetutë, kod dhe reformë territoriale si tradhëti të lartë ndaj kombit.
Kjo mund të jetë hera e parë në 25 vjet ku bëhet marrëveshje politike pa qenë aktorë Berisha ose Meta, prandaj ka reagim dhe tension. Janë bërë marrëveshje Berisha-Meidani-Majko 1997, Berisha-Nano mbas 2001, Berisha-Rama në 2008 (Meta hyri në grevë se edhe asokohe kishte pak deputetë e nuk iu desh njeriu), marrëveshje Rama-Meta në 2014 për administratën e bashkitë, Rama-Meta përsëri për 7 ligjet, Rama-Basha në 2017 me përgëzim të Berishës.
Sot duan ta bëjnë Basha-Rama vetë, pa miratimin e pa nevojën e Berishës dhe të Metës.
Basha e Rama mund të bëjnë marrëveshje jo cilësore dhe dëmtuese, sikundër mund të bëjnë marrëveshje cilësore e të vlefshme për shtetin. I kanë mundësitë. Gjithsesi kundërshtimi dhe denoncimi do të vazhdojë sidoqoftë marrëveshja. Pasi ekziston frika se Basha e Rama do të qendisin një sistem dypartiak dhe për 15 vjet do të jenë ata aktorët kryesorë të politikës duke nxjerrë nga politika Berishën dhe Metën. Frikë e justifikuar kjo pasi askush nuk pranon ta nxjerrin nga loja.
Pyetja dhe frika është: a përfaqësojnë konsensusin e vërtetë republikan Basha e Rama? Nëse bëjnë marrëveshje për shtet dhe arkitekturë shtetërore, po, legjitimohen. Nëse bëjnë marrëveshje të kufizuar e tejet të ngushtë e tejet personale, jo.