Alfred Lela
Partia Demokratike, forca më e madhe e opozitës, prej dy ditësh i ka përqendruar bateritë e topave drejt ministrit të Brendshëm, Fatmir Xhafaj. Gjasat janë, ministri flokëbardhë i Policisë do të jetë i dyti i llojit që Lulzim Basha me të tijtë ‘marrin në qafë’.
‘Marrin në qafë’ është një shprehje figurative në fakt, sepse kanë qenë vepimet dhe mosveprimet e dy drejtuesve të lartë në kabinetet e z. Rama, që e kanë ‘organizuar’ këtë theqafje për veten.
Partia Demokratike vetëm sa ka hedhur dritë mbi implikimet, nuk ka patur gjë në dorë dhe as se si t’i prodhojë ato.
Ekspozeja e PD, sipas burimeve diplomatike të Politiko, nuk është në fund sa i takon ministrit në shënjestër. Një dalje e re e eksponentëve opozitarë mund t’i japë z. Xhafaj goditjen e knock out-it.
Nëse mazhoranca humbet të dytin ministër të Brendshëm të qeverive të saj vijuese, kjo do të jetë një shkatërrim për kredibilitetin, ndërkohë në paterica. Për më shumë, kur ministrat janë të së njëjtës ‘racë’, në krye të Punëve të Brendshme një institucion që lidhet jo vetëm me sigurinë, por edhe me rendin, korrupsionin dhe sidomos ‘luftën ose paqen’ me krimin e organizuar.
Nëse një qeveri dështon te Punët e Brendshme ka dështuar në thelbin e vet: nuk kontrollon territorin dhe nuk është e aftë që, në emër të shtetit, të përballet me anti-shtetin.
Sigurisht, debatet ende nuk kanë mbaruar, nëse Xhafaj është në faull apo jo, sa i takon lidhjeve me të vëllanë dhe sidomos lehtësimit të aksesit të tij në babilonin e infrastrukturës ligjore. Opozita thotë se, me anë të një ndërhyrjeje, të Xhafajt si kryetar i Komisionit të Ligjeve, dhe kolegëve të tij socialistë, është ‘infiltruar’ në Kodin e Procedurës Penale një pike që e pamundëson ekstradimin e të vëllait në Itali, vend ku ai është dënuar në mungesë për trafik droge.
Le ta shpallim z. Xhafaj të pafajshëm, në mënyrë që të mund të ndërtojmë një argument i cili na pozicionon si neutralë. Ta amnistojmë ministrin nga përfshirja në ‘gatimin’ e atij ligji. Të themi se, po, kanë qenë kolegët dhe, po, ka qenë një ‘pajtim’ i legjislacionit tonë me atë të konventave europiane.
Mirë dhe bukur.
Sido që të jetë, ministri i Brendshëm nuk del nga konflikiti brutal i interesit. Ai ka një të afërm me probleme, me sa duket ende të pazgjidhura me drejtësinë, dhe në të njëtën kohë, infrastruktura ligjore e Republikës, ministër i së cilës është, ka një nen mbrojtës për vëllanë dhe të singjashmit e tij. Z. Xhafaj duhet të dorëhiqet nga ligji i gatuar nga forca e tij politike, nga vëllai i një gjaku ose nga detyra e lartë shtetërore.
Nuk duhet dhe nuk mundet që t’i xhonglojë të tria. Sidomos kur jemi në mes të zulmës së asaj që quhet Reforma në Drejtësi dhe levës së saj arkimedike, Vettingut. Sidomos kur Xhafaj e mban si kreni faktin se ai është bashkautor i Reformës.
Vëllait të madh i duhet që të flijojë diçka në këmbët monumentlae të urës së Reformës në Drejtësi. Përndryshe ajo do shembet natën, për çdo natë pas çdo dite kur, me vepra ose propagandë do t’i ngrihet një këmbë e re. Të lexojë ‘Urën…’ e Kadarese ose variantin e shkurtuar të legjendës ballkanike për të parë se ç‘është kjo sakrificë.
Broçkulla e barabitjes së ligjit tonë me atë europian nuk rri as sa një kështjellë fëmije në plazhin e Durrësit. Konventa europiane e kjartëson si drita ‘prerogativën e pamundësisë’ së ligjit: vetëm në rastet kur i ekstraduari mund të torturohet, pra të trajtohet jashtë kufijve të ligjit.
Çka nuk është aspak rasti: Ekstradimi i mundshëm i z. Agron Xhafaj ka destinacion Italinë, jo Iranin, Arabinë Saudite apo Korenë e Veriut.
Discussion about this post