Flash News

Lobimi/ Sqaron Celibashi: PD s’ka asnjë detyrim të depozitojë dokumente

Fushata anti-amerikane e Edi Ramës

SPAK nis hetim për takimet e ish-shefit të Rrugores, merr në pyetje dy shefa komisariatesh

Zbardhet pas 7 vitesh krimi në Voskopojë, Antonio Karafili nuk u vetëvar, lëshohet urdhër arrest për ish të dashurën

Po kalonte trafikndarësen, përplaset për vdekje këmbësori pranë ish-sheshit “Shqiponja”

OP-ED

S’ka bir k**ve ta shpëtojë Rilindjen

Politiko 27 Tetor 2018, 21:14
S’ka bir k**ve ta shpëtojë Rilindjen

Gentian Gaba

Prej kohësh qeverisja e “Rilindjes” po “prodhon më shumë histori sesa mund të konsumojë”; shumëkush e pagëzon këtë fazë si “sëmundja e mandatit të dytë”, por në fakt nuk është gjë tjetër veçse përndjekja që ajo ka nga “mëkati origjinal”.

Sipas traditës së krishterë, “mëkati origjinal” është metafora e përdorur për të shpjeguar natyrën mëkatare me të cilën lind njeriu; pasojë e nënshtrimit të Adamit dhe Evës ndaj dhuratës së Satanit. Ndërsa në metaforën e “Rilindjes”, mëkati origjinal është aleanca që ajo kreu me krimin në zanafillën e ardhjes në pushtet në vitin 2013.

Natyra e këtij faji e bëri atë të korruptuar qysh në gjenezë, pra të kushtëzuar dhe të limituar nga mekanizmi shkak-pasojë që ndërveprimi me botën e krimit krijon për ata që zgjidhen për të drejtuar institucionet e Shtetit. Si pasojë e mëkatit e cedojnë autoritetin kundrejt atyre që Shtetin, ose Leviathanin, e kanë armikun par exellence.

E nëse dikur këto fjalë tingëllonin si deklarata për shtyp të dala nga zyra e Partisë Demokratike, këtë javë morën mbi to vulën e njomë të Prokurorisë së Krimeve të Rënda. Ish-deputetët, Ndoka dhe Çuko, që rezultojnë të implikuar në afera korruptive me klane kriminale janë sot në burg; familjarë politikanësh të përfshirë në blerjen e votave në zgjedhjet e vitit 2017 në favor të Partisë Socialiste janë po ashtu në burg; kryebashkiaku i qytetetit të dytë më të madh në vend, dhe bash drejtuesi politik i qarkut të Durrësit, ka rënë në rrjetën e përgjimeve të grupeve kriminale që gjatë fushatës elektorale vepronin si stafi elektoral i Vangjush Dakos. Me një logjikë të thjeshtë, dhe një deduksion edhe më të thjeshtë, të mbështetur në majën e ajsbergut të përgjimeve të publikuara, kuptohet se më e keqja duhet ende të vijë për Rilindjen.

Kjo u kuptua sot, kur në vend të dorëheqjes të Dakos, moralisht i rënë, u njohëm me atë të Fatmir Xhafës. Një akt aspak i pritur, që erdhi në momentin e vetëm në të cilin “forca e ligjit”, bashkë me kriminelët, rrezikon të marrë përpara edhe drejtues të lartë të Partisë Socialiste. Hipotezat e tjera mbi arsyet e largimit të Xhafës, edhe ato që burojnë nga oborri i mazhorancës, nuk janë gjë tjetër veçse një tentativë për të treguar gjurmët, ndërkohë që ujku ndodhet përballë gjithë opinionit publik.

Tashmë rrokopuja e Rilindjes ka nisur, dhe asnjë nga përfaqësuesit e saj, me himnin luftarak dhe harbut “s’ka birë k**ve që...”, nuk mund ta shpëtojë.

Nuk mund ta shpëtojë as ministri i sapo zgjedhur Sandër Lleshi. Me një karrierë tërësisht dedikuar Forcave të Armatosura, ku si post më lartë ka pasur atë të numrit dy të Ushtrisë, ka marrë përsipër të drejtojë, pa asnjë eksperiencë politike, dikasterin më të rëndësishëm të një vendi në tranzicion. Me figurën e këtij ish-ushtarakut Rama kërkon të shesë te shqiptarët, dhe sidomos te ndërkombëtarët, imazhin e një ministri të “fortë”; por që fatkeqësisht rrezikon të kthehet në një avatar të Kryeministrit, si pasojë e profilit të munguar politik.

Paradoksalisht, në apogjeun e pushteti të tij politik, Kryeministër dhe Ministër i Brendshëm në të njëjtën kohë, Rama është edhe njëherë peng i “mëkatit origjina”; edhe një herë në menaxhimin e një krize për të shpëtuar pushtetin e tij personal; edhe njëherë i paaftë për të qeverisur vendin.

Lidhjet e dokumentuara me krimin nga segmente të pushtetit të tij, qëndrojnë mbi të si shpata e Demokleut. Sigurisht jo sepse i dhimbsen bashkëpunëtorët që ranë në rrejtën e përgjimeve, apo ata që do të bien në ditët në vijim nën hyqmin e drejtësisë; por sepse rrezikon të bie bashkë me ata që e sollën në pushtet. Shprehja e lashtë romake thotë “simul stabunt vel simul cadent” (bashkë qëndrojnë, bashkë bien).

Rënia, që po merr edhe trajtat e një valleje marramendëse brenda Rilindjes, është vetëm çështje kohe. Numërimi mbrapsht ka nisur.

Bonne chance Edi!

Të fundit