Flash News

Fuste dr*gë dhe sende të paligjshme në qeli, arrestohet polici i burgut të Drenovës

Lavrov: NATO po rrezikon vetëshkatërrimin me buxhetin e ri ushtarak

​Kurti e Vuçiç "përballen" nesër në Shkup

Bie nga skelat, humb jetën punëtori i ndërtimit në Berat

Prokuroria dërgon për gjykim dy zyrtarët e Bashkisë Korçë

OP-ED

Më 30 qershor, të gjithë do bëjmë një zgjedhje

Politiko 29 Qershor 2019, 13:12
Më 30 qershor, të gjithë do bëjmë një zgjedhje

Andi Mustafaj

 Më 28 gusht 1963, në Washington, mbi dyqind e pesëdhjetë mijë persona u mblodhen përpara memorialit të Abraham Lincoln-it për “Marshimin në Washington për punë dhe liri”. Ky ishte manifestimi më i madh që kishte ndodhur ndonjëherë deri në atë kohë në kryeqytetin amerikan. Kjo ecje u kryesua, ndër të tjerë, nga Martin Luther King Jr. dhe kulmoi me fjalimin e tij “I have a dream” (Unë kam një ëndërr), i cili është akoma, sot e kësaj dite, një nga fjalimet më të bukura të historisë së Shteteve të Bashkuara dhe më gjerë, një nga fjalimet më domethënëse të shekullit XX.

Konteksti i këtij Marshimi ishte shumë i veçante. Organizatoret kishin tensione midis tyre mbi mesazhet qe duhet te percillnin dhe sipas sondazheve te kohes, 2/3 e amerikaneve ishin kunder Marshimit. Me keq, opinioni publik amerikan kishte kritika te forta kunder Martin Luther King Jr. dhe levizjes se tij per te drejtat civile.

Mirepo dyqind e pesedhjete mije persona u mblodhen ne menyre krejtesisht te natyrshme. Nuk pati ftesa te vecanta, nuk kishte site interneti qe te kontrollohej data, nuk kishte rrjete sociale qe te motivoheshin njerez apo te krijoheshin grupe disktumi.

Forca e ketij fenomeni kaq te vecante qendron te fakti se ata njerez qe u mblodhen, nuk u mblodhen per askerkend tjeter pervecse veten e tyre. Ata nuk u mblodhen per Martin Luther King Jr, as per nje parti politike dhe as per te ardhur ne pushtet. Ata u mblodhen per te mbrojtur nje ide, nje ide themelore per ta, barazia midis njerezve.

Une jam rritur ne politiken shqiptare. Kam kaluar jeten time duke pare njerez te luftojne midis vetes, kam kaluar jeten duke pare mitingje, emisione, debate politike dhe vetem nje here, po, nje here te vetme, kam pare njerez te luftojne per nje ide themelore, e cila gjendej e shprehur ne sloganin “Me duar te pastra” ne vitin 2005.

Ne kemi humbur rruges, te gjithe si shoqeri, sepse kemi harruar te luftojme per ate ne cfare ne besojme.

Martin Luther King Jr. nuk i tregonte njerezve se cfare duhet te benin, nuk kishte nje plan e program. Ai u tregonte atyre ne çfare besonte. Ai u mundesonte atyre qe te pervetesonin kete besim dhe te gjithe bashke, te beheshin pjese e diçkaje me te madhe. Si pasoje, njerezit vinin aty jo per te, por per veten e tyre, per ate ne çfare ata besonin.

Liderët e vertetë nuk na drejtojne sepse jane ne pozita drejtuese, liderët e vertetë jane ata qe na frymezojne, jane ata qe na mundesojne pervetesimin e kauzave madhore, jane ata qe na bejme t'i ndjekim, jo sepse jemi te detyruar apo sepse duhet, por sepse ne duam t'i ndjekim.

Sot ne Shqiperi po ndodh diçka shume e rende. Sot ne Shqiperi po mbahen zgjedhje me nje parti te vetme. Perballe fletes se votimit, bashkeqyetaret tane do kene nje emer te vetem prane te cilit ato mund te vendosin nje shenje. Neser, te gjitha pushtetet ne vendin tone, pa perjashtim, do drejtohen nga nje njeri i vetem.

Sot, lideri i Partise Socialiste, i dehur nga pushtetet qe ka mbledhur rreth vetes, po çon vendin dhe ndjekesit e tij, te vertete ose te detyruar, drejt nje humnere te sigurte. Me keq, ai e ka polarizuar kaq shume debatin dhe shoqerine tone saqe çdo kritik ndaj tij skualifikohet, denigrohet.

Kryeministri yne sot, eshte thjesht nje person ne pozita drejtuese.

Ne teori, por edhe ne praktikë, ka nje ndryshim thelbesor midis mazhorances qeverisese dhe opozites. Te pares i eshte besuar pergjegjesia e mirefunksionimit te shtetit, drejtimit te administrates dhe menaxhimit te taksave te shqiptareve. Te dytes, i takon detyra gati e vetme te jete alarmi i perhershem qe bie ne veshin e pushtetareve dhe zeri i forte i nje shumice qe meriton respekt.

Eshte nje pergjegjesi e larte morale qe bie mbi shpatullat e mazhorances qeverisese.

Per fatkeqesine tone me te madhe, Kryeministri i vendit nuk u ngrit ne lartesine e detyres se tij. Si nje femije i vogel, i gezuar dhe egoist ai ngriti nje date ne piedestalin e historise, daten 30 qershor te vitit 2019.

Me 30 qershor te vitit 2019, ai do na servirë nje farse, ku ne nje flete votimi do te gjendet vetem nje emer ne shumicen e bashkive, ndersa ne pjesen tjeter do i bashkangjitet nje emer i dyte, ardhur nga nje parti-fantazme, anetaret e se ciles, per te lare hesapet e tyre shkelmuan çdo gje ne te cilen ata kishin besuar dhe luftuar.

Me 30 qershor une do manifestoj, do bej çdo gje qe eshte ne fuqine time qe kjo dite te mos hyjë ne historine e vendit tone per arsyet e gabuara. Por kete gje, do e bej vetem per veten time, vetem per te mbrojtur parimet ne te cilat une besoj thellesisht.

Jam i bindur se nese gjerat behen per arsyet e duhura, rezultati do te jete i drejte dhe i qendrueshem. Vetem ne kete menyre ne do mund te shkaterrojme terrenin pjellor mbi te cilin ushqehet “Rilindja” dhe qe eshte urrejtja qe kemi ndaj njeri-tjetrit. Nese kjo krize dhe keto vite na kane treguar diçka, eshte se ne jemi armiqte me te medhenj te vetes sone.

Une do protestoj per veten time qe te mund te protestoj edhe per te gjithe ata qe ne vitin 2019 shesin voten se kane uri. Dyqind mije leke per kater vjet i thone afersisht kater mije leke ne muaj ose nje mije leke ne jave. Nje buke ne jave, ky eshte çmimi i lirise ne vendin tone. Une nuk ju kritikoj, nuk ju ofendoj, ju kerkoj falje se te gjithe si shoqeri kemi deshtuar nese jemi ne kete gjendje ne vitin 2019.

Une do protestoj per veten time qe te mund te protestoj edhe per te gjitha ata qe do votojne me detyrim per te mos humbur vendin e punes. Shpesh kane femije e prinder, per te cilet duhet te kujdesen. Eshte e kuptueshme qe te vendosni interesin e tyre te menjehershem perpara se te besojne verberisht nje parti politike. Ne te gjithe sebashku ju kemi deshtuar sepse nuk kemi arritur te ndertojme nje sistem te qendrueshem te administrates publike, i cili te vleresojë punen dhe meriten.

Une do protestoj per veten time qe te mund te protestoj edhe per te gjithe ata qe nuk e kuptojne se çfare i kanoset nje shteti ne te cilin nje individ kontrollon te gjithe pushtetet. Ne te gjithe sebashku ju kemi deshtuar, nuk arritem te ndertonim nje sistem arsimor i cili t’ju mesojë vlerat themelore mbi te cilat duhet te ndertohet shteti dhe shoqeria jone.

Mbi te gjitha, une do protestoj sepse mundem te protestoj. Mundem te ngre kryet lart ne llumin ne te cilin tentojne te na kokë e këmbë. Te gjithe ata qe munden te protestojne kunder mbajtjes se zgjedhjeve me nje parti ne vendin tone duhet ta bejne, por duhet ta bejne per veten e tyre sepse vetem ne kete menyre do mund ta bejne per te gjithe ne. Nje per te gjithe, perhere.

Me 30 qershor ne mengjes, te gjithe ata qe mund te bejne diçka ne kete situate kaotike, qe mund te bejne diçka qe kjo date te hyje per arsyet e duhura ne histori, do shohin veten e tyre ne pasqyre dhe do duhet te bejne nje zgjedhje.

Une e kam bere timen.

Të fundit