Flash News

Plagosja e dyfishtë në Sarandë, gjendet një armë zjarri e futur në çantë

Vllaznia kualifikohet në turin e dytë të Conference League, përmbys 2-4 Daugavpils

Aksidenti me 4 të plagosur në Librazhd-Qafë Thanë, 15-vjeçari niset me urgjencë drejt Traumës

Aksident në aksin Librazhd-Qafë Thanë, plagosen 4 anëtarë të një familjeje

Plagosja e dyfishtë në Sarandë, në kërkim vëllezërit e dyshuar si autorë, njëri i dënuar për vrasje

OPINEWS

Turizmi: sezon i ri, probleme të vjetra

Politiko 30 Qershor 2025, 18:27

Nga Ilir Kalemaj

Ardhja e sezonit të ri veror, sjell (pa)natyrshëm dhe probleme të vjetra, të mbartura dhe të patrajtuara. Njëjtë si ujërat e përzier që derdhen rëndom në det pavarësisht miliona eurove të hedhura për diferencim të tyre në zonat bregdetare. Apo si miliona euro të tjera të bëra shkrumb e hi, njëjtë si zjarret që po bien nga jugu në veri dhe që rrallëherë u gjendet zjarrëvënësi.

Shpesh ngjan si një dorë që do të lirojë më tepër vend për xhunglën e ndërtimit që po gllabëron sipërfaqe gjithnjë e më të mëdha në një vend ku popullsia po firon. Pangopësia në veprim, e verbër ndaj realiteteve socio-ekonomike. Ndërkohë djegia e maleve të plehrave si në rastin e Vlorës në qiell të hapur janë kthyer në plagë të çdo fillimi të sezonit turistik. Një qytet i kapur mes rrugëve të shqyera, mungesës së ujit të pijshëm dhe kutërbimit të plehrave që digjen në qiell të hapur nuk ka se si të jetë miklues për mijëra turistë, vendas dhe të huaj që mund të ndjehen të dyzuar për përgjegjësinë, nëse barrën kryesore të fajit e ka qeverisja qëndrore apo ajo vendore.

Ky sezon turistik përtej euforisë së shifrave qeveritare ku një emigrant numërohet hem si i tillë, hem si turist, ka qenë përgjithësisht i dominuar nga apatia. Apati në përmbylljen e akseve rrugore në ndërtim duke filluar nga ai Tiranë-Durrës që përveç trefishimit të kostos fillestare nuk duket se ka ndonjë nxitim për ta përfunduar në afate optimale. Ndërkohë që edhe rruga alternative e Ndroqit u vendos të bëhet paralelisht në të njëjtën kohë duke e kthyer arterien kryesore të vendit në kaps. Premtimet për trena elektrikë, i dëgjojmë të përsëritura çdo dhjetëvjeçar, por ndërkohë që dekadat kalojnë, pritja ngjan me atë të Godosë së Beketit që aq shumë i pëlqen kryeministrit ta përmendë.

Ndërkohë vijojnë edhe të tjera probleme të vjetra. Për shembull, instancat shtetërore nga detyrimi i kontrollit të vijës bregdetare te rojtarët e munguar të plazheve, pra me neglizhencën e tyre, kanë shkaktuar jo pak plagë që lënë gjurmë jo vetëm te ato pak familje që janë prekur nga tragjedia, përfshirë disa raste mbytjesh, por edhe te një komunitet shumë më i gjerë. Duke dëmtuar dhe pjesën e turizmit që është gjenerator punësimi në këtë sezon.

Gjithashtu duhen përmendur lëvizjet pa kontroll të kroçiereve që e kanë bërë rrugë zbrazjen në territor të ujrave shqiptarë të nevojtoreve të tyre pa penalitet, ndotja me derdhje vajrash dhe mazut në pjesën e rivierës pa penalitet etj. Ndërkohë që jemi kthyer në vend parkimi dhe rimbushje të jahteve të shtrenjtë të cilët përveç leverdisë së tyre nuk kryejnë asnjë shpenzim në drejtim të mbështetjes së biznesit vendor.

Nga ana tjetër nuk ndihmojnë sadopak çmimet e ngritura veçanërisht në zonat bregdetare dhe turistike, të cilat janë dërrmuese për familjet e varfra por që i ka prekur masivisht dhe shtresën e mesme që banojnë në këto zona. Jo rastësisht qytetarë evropianë nga Dubrovniku në Venecia, nga Barcelona në Nicë janë çuar kundër turizmit masiv i cili shtrenjton kostot për vendasit, ndot ambientin dhe sjell pak leverdi për ekonominë në përgjithësi dhe shpërndarjen e drejtë të të ardhurave. Në vende pa plan zhvillimi dhe strategji rritje të qëndrueshme si ky i yni, problemet bëhen edhe më akute.

Nga ana tjetër, rritja e çmimit të karburantit duke kapur standarde zvicerane në një vend me rroga afrikane, ka shtrenjtuar çdolloj tentative për eksplorim të bregdetit shqiptar nëpërmjet turizmit mobil. Sezoni nisi me vonesë, ndarja e plazheve shkakton si zakonisht konflikte, madje dhe brenda familjeve, ndërsa plazhet publike vuajnë dhe nga gjërat më elementare si vendosja e koshave në dispozicion të pushuesve.

Këto probleme, njëjtë me ato të administrimit zgjedhor, janë probleme të përsëritura, për të cilat duket se nuk ka një vullnet për t’i adresuar minimalisht dhe përpjekje serioze për t’i zgjidhur. Ndonjëherë të duket se as nuk kuptohen sepse administrata shpesh qëndron në dimensione të tjera nga ato të qytetarit të zakonshëm. Ose makutëria e përzier me paaftësi që ka pjellë dhe kakistokracinë imune ndaj kritikës, është e përmasave të tilla që nuk të lë vend për asnjë lloj reflektimi.

Se ndoshta prioritet përgjatë çdo sezoni të ri turistik është thjesht rritja e numrave, prapagandimi i tyre si sukses qeveritar, shpërndarja e ngastrave të lakmueshme në bregdet secilit klient qeveritar të maskuar si investitor strategjik dhe nuk ka vend për të menduar për politika publike nxitëse, zhvillim afatgjatë dhe të qëndrueshëm apo ruajtje të standardeve dhe kritereve minimale mjedisore.