Flash News

Vëzhguesi i Ornaldo Rakipit godet me grusht kryetarin e KZAZ në Kashar

Dokumenti/ PD i kërkon KQZ-së dokumentacionin e procesit të votimit nga diaspora

Ekstradohen nga Greqia dhe Italia 4 trafikantë dr*ge, ja dënimet ndaj tyre

Numërohen 125,278 zarfe nga diaspora, si është renditja mes partive në garë

Vajza qëllon me thikë babain në Vlorë

OP-ED

100 ditë apo 16 vite?

Politiko 6 Maj 2025, 19:12
100 ditë apo 16 vite?

Alfred Lela

Marshall McLuhan, një nga mendjet më brilante të komunikimit, ka një shprehje që është pranuar si aksiomatike: mediumi është mesazhi. E thjeshtuar do të thotë se, mesazhi nuk është vetëm çka thuhet, por edhe ai/ajo që e thotë. Në këtë kuptim kur Berisha dhe Rama, dy rivalët e mëdhenj të kësaj fushate elektorale, thonë diçka, nuk është vetëm çka thonë por edhe cili. Pra cilësitë, kreditet, historitë e kandidatit.

Të dy ata, në më shumë se një kuptim, janë në luftë me kohën dhe e kanë atë kundër. Berisha për shkak të moshës biologjike, dhe Rama për shkak të moshës së pushtetit. I pari është 80 vjeç, ndërsa i dyti është në pushtet të pandërprerë ekzekutiv që nga 1998, pra prej 27 vitesh, 12 prej tyre si kryeministër, që nga 2013.

Është pikërisht te kjo ‘betejë’, apo te raporti i dy kandidatëve me të vetmen përballje që nuk fitohet- me kohën- që mund të na ndihmojë të kuptojmë se cili është kandidati i duhur për punën e kryeministrit. Në gjuhën e Sali Berishës koha është diçka e çmuar, që nuk mund të abuzohet (vdirret) dhe as mund të merret apo ofrohet falas. Në premtimet e tij, jo vetëm në intensitetin e javëve të fundit, por që prej dhjetorit të vitit të shkuar, ai artikulon ‘100 ditëshin’ si njësi matëse të kohës politike. Kërkon 100 ditë për Paketën e Dhembshurisë, po kaq për luftën kundër krimit dhe korruspionit (‘pastrimin e shtëpisë’, duke huazuar nga fjalori i Trump), e me radhë. Sali Berisha është pra një kandidat finit, që operon brenda kufijve të së kapshmes apo të së mundshmes.

Edi Rama është e kundërta. Ai operon brenda ‘kompleksit të Zotit’, që e ka kohën të vetën, infinite, dhe brenda saj ofron të pafundmen. Për shembull, ai artikulon “Shqipëria 2030”, një stacion që është 1 vit përtej mandatit që kërkon, si për të thënë se ai ka në dorë jo vetëm këtë, por edhe vijuesin. Nëse nuk e bën këtë mandat (2025-2029) e bën në pasuesin. Çka nuk thotë është se, nëse koha e tij në pushtet mund të konceptohet si e pafundme, e atyre që janë pa pushtet, dmth popullit, ka skadencë. Fermeri, i riu, pronari i një dyqani, pensionistja etj., nuk e kanë luksin e kohës pas fund. Atyre u nevojitet diçka sa më shpejt. Trokashka e halleve të së përditshmes troket çdo orë e ditë. Ata nuk e kanë dikë që u sjell një verë të shtrenjtë, që u bën një vilë të mirë, që u dhuron një seancë detoksi. Hallet e tyre, të vogla a të mëdha, mund t’i zgjidhin vetëm vetë. Nëse kanë një qeveri që, në mos i ndihmon të paktën nuk i mundon, mirë.

Kështu, këto zgjedhje kanë vënë përballë 2 burra të cilët mund ose jo të bëjnë diçka me kohën. Me kohën e tyre në pushtet dhe sidomos me kohën e atyre që votojnë. Sali Berisha kërkon të jetë në pushtet për 100 ditë, dhe brenda këtij vetëkufizimi e mat apo e sfidon veten. Edi Rama, me 12 vite në pushtet, kërkon një mandat tjetër të pakufizuar. Për tani i ka vënë targën “2030”, por mund ta riformulojë si të dojë. Për të koha nuk ka lëndë as rëndësi.

Për ju mendoj se po. Duhet të ketë.

E di që mund t’iu duket si ushtrim filozofik e gjithë kjo, por në fakt bazohet në një logjikë kaq të thjeshtë dhe sublime në të njëjtën kohë. Ka të bëjë me një lëndë infinite si koha, por po ashtu e shterrshme për të gjallët. Për të gjithë pa përjashtim.

Sali Berisha dhe Edi Rama po ju kërkojnë kohë borxh. Ju kujt do t’ia jepnit: atij që u kërkon 100 ditë apo atij që u kërkon 16 + vite!?

Të fundit