Flash News

Përplasen 4 makina në Fier, dy persona të lënduar

Mbante armë në banesë! Arrestohet një person në Maliq

BIRN: Kuvendi rinis punën duke i hequr fjalën opozitës

Kontrolle në burgun e Durrësit, kapen 10 celularë, i përdornin të dënuarit

Parlamenti i ri/ 82 deputetët që do të mungojnë nga shtatori

OP-ED

Thika e urimit të Ambasadës amerikane

Politiko 28 Maj 2025, 12:43
Thika e urimit të Ambasadës amerikane

Alfred Lela

Gashtëmbëdhjetë ditë pas zgjedhjeve, Ambasada Amerikane në Tiranë i dha fund dje një suspanse shekspiriane, por nuk i shterri, qoftë edhe një grimë, interpretimet, dyshimet dhe mëdyshjet mbi atë çka tha.

Të gjitha u dyfishuan, jo vetëm për atë se Ambasada tha pak duke thënë shumë, dhe njëkohësisht duke u munduar të mos thotë asgjë, por edhe për faktin se, në interpretim u futën dy palët e zakonshme, qeveria dhe opozita. Nëse për një moment i lëmë mënjanë, jo të interesuarit, por ata në konflikt interesi, do të vërejmë disa gjëra.

Së pari, reagimi amerikan erdhi disapak orë pas një deklarate në Korçë të shefit të Misonit të BE-së në Tiranë, Gonzato. Me pak fjalë emisari europian i njohu zgjedhjet, pa ndërdyshje, dhe vetëm sa i ngarkoi qeverisë ‘barrën’ e hartimit dhe miratimit të një Kodi elektoral të pranueshëm. A kishte të bënte reagimi (timing-u) i Ambasadës me atë të misonit të BE?

Së dyti, ‘përshëndetja’ e zgjedhjeve shqiptare nuk kapte as standardin e shtetit të vogël karaibas të Belizës. Në rastin e Shqipërisë urimin e bënte Ambasada, në të Belizës Departamenti i Shtetit, te e para urohej populli shqiptar, te e dyta, nominalisht, kryeministri fitues i zgjedhjeve. Ajo çka e bënte më të mprehtë ironinë e urimit ishte se, Ambasada fliste për partneritet me popullin e Shqipërisë-jo me qeverinë.

Kjo lënie jashtë e Ramës, qeverisë, Partisë fituese të zgjedhjeve - PS, a ishte rastësi apo qëllimshmëri?

Së treti, vonesa vetë- fakti se Ambasadës iu deshën 16 ditë për të shkuar te dy fjali- i shkon për shtat asaj se në diplomaci flitet edhe me heshtjen, edhe me zgjatjen e kohës, pra me vonesën. Në traditën diplomatike, ambasadat e vendeve partnere apo Departamenti i Shtetit, si në Shqipëri apo shtete të tjera, e përmbyllin reagimin përshëndetës, apo dënues të zgjedhjeve, brenda 3-4 ditëve.

Çfarë e bëri Amabasadën amerikane në këtë rast të binte në jashtzakonësi?

Së katërti, dhe kjo nuk ka të bëjë me deklaratën vetë, por me kontekstin që ajo krijoi, politika e Shteteve të Bashkuara të Amerikës në raport me palët politike në Tiranë ka ndryshuar. Me qenë më të saktë është normalizuar. Ka një traditë goditjeje të së djathtës, si në qeveri ashtu edhe në opozitë, që ka nisur me Ambasadorin Uithers, ka njohur një ndërprerje me Ambasadorin Arvizu dhe është rikthyer, në kufijtë e patologjisë, me Ambasadoren e fundit, zonjën Kim. Në këtë kuptim, urimi i Ambasadës amerikane është një deklaratë e kthimit në normalitet, e qartësisë, e daljes nga patetika dhe protagonizmi i tepruar dhe dëmtues. Ambasada foli si përfaqësuuese e një vendi mik të Shqipërisë, jo si partnere apo mentore e një pale politike. Çka bie në sy këtë herë është se, ndërkohë që Ambasada ‘uron’ popullin për ‘zgjedhjet’ që ka bërë, ajo nuk kërkon të përcaktojë se cila, dhe si, është opozita e Shqipërisë.

Duke parë shkumëzimet që nxjerrin në bregun e shkrimeve të tyre komentatorët dhe titujt e mediave pranë qeverisë, e kupton se ky është shqetësimi i madh. “Rruga e Elbasanit” nuk flet më në emer të Ramës dhe të Veliajt, via Soros apo Charles McGonigal. Partneritetet e vjetra kanë rënë dhe, se si do të jenë të rejat nuk është temë e këtij shtjellimi, por fjalimi i zv/ Presidentit JD Vance në Konferencën e Munihut, dhe cili do të jetë Ambasadori i ri Amerikan në Tiranë, do të luajnë një rol.

 

Të fundit