Flash News

OP-ED

Yuri Kim ‘kthen’ flamurin amerikan në mitingun e 2 marsit

Yuri Kim ‘kthen’ flamurin amerikan në mitingun e 2 marsit

Marsel Lela

Ambasadorja amerikane Yuri Kim, ka takuar sot shefin e Partisë së Lirisë, ish-Presidentin Ilir Meta. Disa gjëra binin në sy në këtë shfaqje: më e para kureshtja se, pse, në njoftimin në Facebook, Ilir Metës nuk i përmendej as emri. 

Së dyti komentet poshtë postimit të ambasadës, të shumta dhe disaprovuese, me përjashtime të rralla. Kjo e fundit nuk do të thotë shumë: bota e rrjeteve  sociale është, kryesisht, e kontestimeve, jo e aprovimeve. 

Politikisht, takimi i znj. Kim me z. Meta është një sinjal i qartë ndryshimi, të paktën taktik, në marrdhëniet e tensionuraa të Ambasadores me bllokun opozitar në Shqipëri. Kjo vërehet sidomos kur parashtron faktin se ambasadorja e shmangu Ilir Metën si President, dhe e takon si kryetar partie. Aq të fortë e kishte kontestimin për Presidentin asokohe, sa reagoi edhe për flamurët amerikanë që u valëvitën në ‘turmën e 2 marsit’ të Ilir Metës.

Ajo që vlen më shumë, për Ilir Metën dhe partinë e tij, është fakti se në adresë të tyre nuk do të ketë një non grata.

Sikur asgjë tjetër, edhe përpara vizitës së Kim, kjo u duk në breshërinë e sulmeve që qeveria organizoi kundër Metës, që nga ‘dosja e spiunazhit, e deri te trinomi inglorioz Idajet Beqiri- Halit Valteri-Adriatik Doçi. Shenjë se Rama dhe qeveria ishin tërbuar me vendimin amerikan për ta ‘falur’ Metën. 

Vizita e Ambasadores, e cila është në muajt e fundit të mandatit, mund të projektojë ndryshime në sjelljen  amerikane edhe në raport me ‘opozitën e madhe’ që udhëhiqet nga Sali Berisha. 

Dy janë alternativat: Ambasadori i ri i normalizon, me ngadalë, raportet me Partinë Demokratike, duke e zbehur me kujdes protagonizmin ala cat woman të Kim. Varianti fatkeq, dhe joproduktiv, do të ishte vazhdimësia në hullinë taktike të deritanishme.

Nëse, ashtu si Kim, Ambasada dhe Departamenti i Shtetit, vijojnë me kursin e ngjizjes in vitro të një opozite paralele, duke u mbështetur te pakica elektorale e Bashës (megjithëse me një grup parlamentar bllokues) dhe Partisë së Lirisë, teatri politik do të jetë frustrues. Një union i tillë nuk bën gjë tjetër, përveç se siguron një mandat tjetër të Edi Ramës dhe instalon, përfundimisht, një shtet homo corruptus në Shqipëri. Veç kësaj, Ambasada do të jetë përherë e më tepër e paragjykuar. Identikiti amerikan i Sali Berishës si njeriu më i vetëm i targetuar në tabelën e korrupsionit në Shqipëri do të bëhet gjithnjë e më i zhbalancuar, përherë e më i pabesueshëm.  

Qartësisht ‘emërimi’ i një opozite përbën rastin klasik të këmbimit të stabilitetit me demokracinë. Por stabilitetet e rrejshme janë asgjë më shumë se sa sugjeron emri: një iluzion, që pret kohën e vet për t’u shfaqur me të gjithë shëmtinë.

Të fundit