Flash News
Pas arrestimit të Berberit, Rama emëron drejtorin e ri të Autoritetit Rrugor Shqiptar
Përfshihet në flakë një apartament te bulevardi ‘Zogu i Parë’ në Tiranë
Berisha: Ishim opozita e parë që kërkuam anëtarësimin në NATO pas rënies së komunizmit
Lirohet nga qelia ish-kryebashkiaku i Fushë Arrëzit, Fran Tuci
Konstituimi i grupit të dialogut PD-PS, Bylykbashi: Prioritet është Reforma Zgjedhore
Politiko.al
Vendimi i Lulzim Bashës për të përjashtuar nga grupi parlamentar i Partisë Demokratike, ish-kryetarin e kësaj force, Sali Berishën, e ka riformatuar skenën politike shqiptare. Jo vetëm PD, por edhe partia në pushtet, apo forca e tretë në vend Lëvizja Socialiste për Integrim, u futën në një process rikonceptimi të rolit të tyre dhe si do ta luajnë ata këtë pjesë të re. Apo, se si pjesa do të përcaktojë rrugëtimin e tyre politik në të tashmen dhe të ardhmen e afërt.
Kjo kthesë e (pa)pritur e ngjarjeve e ka mbushur kronikën politike me disa elementë të rinj, prania e të cilëve vijon më poshtë:
Sprova e lidershipit të Bashës: më në fund një luftë
Në kuptim politik, 'atvrasja' që L. Basha bëri mbrëmjen e 9 shtatorit është momenti i ngjizjes së profilit prej lideri të shefit të Partisë Demokratike. Edhe pse Berisha e përmend si ‘broken leader’ (lider të thyer) në disa dalje televizive të ditëve të fundit, vetë akti i përjashtimit të kryetarit po e ribën, si në lidership ashtu dhe në kurajë Lulzim Bashën. Simboliksht mund të thuhet se një ‘vrasje’ e tillë e madhe i mungonte bazamentit të lidershipit të Bashës. Rozafa e tij politike nuk kishte asnjë flijim te themelet. Spastrimi i partisë nga Topalli, Bode, Patozi, Imami, Bregu dhe më vonë Nishani, Kadilli, Ristani Bozdo, Harxhi e të tjerë, ishte vetëm një shfrim hakmarrës i shefit me vartësit apo bashkëpunëtorët. Përjashtimi i Berishës në anë tjetër ishte një prej nëntë detyrave herkuliane që një lideri i duhet të kryejë për ta merituar emrin.
Sigurisht, lëvizja e Bashës, në kuptimin e etikës njerëzore, mekanizmave statutorë apo respektit për procesin dhe procedurën ha shumë debat. Në strategji, perfiditeti (pabesia) e Bashës ndaj njeriut që e bëri është një vepër politike.
Edhe ata që e shajnë apo e kritikojnë, urrejnë te Basha pikërisht faktin se ishte ai që guxoi çka ata shpesh e kanë ëndërruar, por jo trimërua te vetja, ‘vrasjen’ e Berishës. Së jashtmi e shajnë, por së brendshmi kanë filluar, më në fund, ta marrin seriozisht dhe t’i tremben ‘Kill Bill 8’. Çfarë ka rëndësi pas kësaj është se si Basha e menaxhon flinë e tij politike.
Rikthimi i Berishës
Çdo veprim ka edhe një kundërveprim, dhe kjo ndodhi me Berishën pasi biri i tij politik e hodhi jashtë partisë që ai ia kishte dhuruar pasi e kishte ngritur me duart e veta të ashpra. Berisha nuk priti gjatë për të deklaruar mosmiratimin dhe u dha në ekranet e televizioneve që në minutat e para të konfliktit. Berisha filloi të fliste për pabesi, për pazar të pistë Rama-Basha. Më vonë ai artikuloi tezat e ‘broken leader’ (liderit të thyer) apo atij ‘të zakonshëm’ për të përzgjedhurin e tij të dikurshëm, Lulzim Basha. Ai bëri publike edhe disa pakënaqësi të kahershme të cilat, sipas tij, nuk i kishte shprehur më parë me qëllim mosdëmtimin e kryetarit të PD dhe, rrjedhimisht, Partisë Demokratike.
Berisha lajmëroi gjithashtu mbrëmjen e së martës edhe vendimin për të dalë në një tur takimesh me bazën demokrate.
Nuk kuptohet ende nëse ai është në fillim të procesit të rimarrje së PD, trusnisë me një kandiat tjetër të tij apo thjesht po luan ‘luftash’ me Bashën, për ta shtyrë atë drejt një pozicioni garancie në raport me veten.
Sidoqë të jetë, akti i Bashës i ka nxjerrë të gjithë xhindet nga shishja proverbiale e përrallës.
Marrdhënie të reja (fringo) ShBA-PD
Pa kaluar shumë, Ambasada Amerikane në Tiranë ka reaguar në Facebook për vendimin e Bashës duke e quajtur ‘të guximshëm’. Ajo që i interesonte Bashës dhe demokratëve ishte theksimi i faktit se, pas kësaj ShBA-të do të kishin 'marrdhënie të ngushta' me Partinë Demokratike dhe kryetarin Basha. Për një parti që kishte shkuar shumë afërë dizajnimit si organizatë e padëshiruar nga Departamenti i Shtetit, një ditë para zgjedhjeve lokale të vitit 2019, një intimitet i tillë do të thoshte shumë. Për një parti kryetari i së cilës nuk udhëtonte në Amerikë prej katër vitesh, dhe ish-kryetari i ishte shpallur persona non grata, deklarata e Rrugës së Elbasanit ishte një lehtësim kolosal. Sidomos ngushëllues bëhej ajo deklaratë për një parti që beson se të shtatë hiletë e Edi Ramës në zgjedhjet e 2017, dhe sidomos të 2021, mbrohen e sigurohen nga një trimëri e Ambasadës Amerikane dhe Departamentit të Shtetit. Tani demokratët nuk ndiheshin më si 'të njerkës' në marrdhëniet me njerëzit e perandorisë. Për këtë duhej falenderuar Yuri Kim, por sidomos Lulzim Basha, që e preu nyjën gordiane.
(Ri)pozicionimi i medias
Se çfarë mendojnë palët politike në Shqipëri nuk ka nevojë për deklarata të eksponentëve partiakë. Nëse ato mungojnë, për një arsye a një tjetër, duhet t’u drejtohesh mediave që përfaqësojnë korentet e grupimeve politike apo eskponentëve të tyre. Kështu, për të ditur dorën e Ramës apo preferencat e tij në lojën Basha-Berisha, mjafton të shohësh gazetat dhe portalet që mbështesin Qeverinë. Qartësisht ato janë rreshtuar me Bashën duke e thelluar anatemën për Berishën. Këtu mund të luajnë rol armiqësite e thella personale, rasti i Temës psh, por peshën më të madhe e ka agjenda. Domethënë çfarë i intereson Ramës dhe Qeverisë. Rënia e Berishës dihet mirë se është një pasion i vjetër i së majtës. Doktori është në bleun e hakmarrjes së Ramës dhe socialistëve që në fillim fare të tranzicionit. Fakti që atë po e vret biri i tij politik, dhe atyre u lejohet të festojnë me indiferencë dhe pa lodhje e zhurmë shton edhe një buzë në gaz në harenë e përgjithshme socialiste. Mos harro kurrë se Berisha u ‘fundos’ nën peshën e një frazeologjie komuniste ‘edhe bar hamë dhe nuk i përkulemi armikut’. Të majtët tani ëndërrojnë një varr politik për Berishën ku historia mbyllet me heshtje si të fijes së barit.
LSI shkon në drejtim të (pa)ditur
Non grata e Berishës e ka hedhur pluhurin e rënies së madhe edhe mbi ‘kioskën politike’ të LSI. E shndërruar në një skuadrilje partizane të llojit ‘ata ishin katër’, partia e Metës, që i kaloi fillimisht një petriti besnik dhe më pas bashkëshortes, nxori kuptimet e veta nga ‘gjama’e madhe e Doktorit. Më i pari prej të cilëve se, Mali me Gropa nuk është vendi më i keq për kufomat politike. Do të thotë, një përplasje me amerikanët mund të konceptohet nga konstrukti shpirtëror gegë i Berishës, por për këdo tjetër do të ishte një art i të pamundurës. Pa asgjë për të mbajtur mend veç ekzilit politik.
LSI-së i duhet të gjejë shtigje të reja ku të fusë lidershipin e tij dykrenësh, si shqiponja me duar që bën Ilir Meta kur luan ‘Bolivarin shqiptar’ në shkallët e Presidencës. Dalja e plotë në luftë e Berishës pas mosprapësimit amerikan ka zbutur Metën dhe Kryemadhin. Të dy tashmë janë më 'presidencialë' se kurrë, do të thotë personazhe politikë që preferojnë të flasin me heshtjen e tyre.
Me një PD që nuk u premton më plaçkë në planin elektoral, Meta dhe Kryemadhi, me ego dhe kërkesa të futura në ujë mund t’i kthehen familjes së madhe socialiste. Si të gjitha herët, historia në fillim shpaloset si tragjedi dhe përsëritet si farsë.