Alfred Lela
Kur dëgjoja, sot në mëngjes herët, bisedat e regjistruara të Astrit Avdylajt me drejtues lokalë dhe qendrorë të Partisë Socialiste (Vangjush Dako nuk është vetëm kryebashkiak i qytetit të dytë më të madh në vend, por edhe anëtar Kryesie i PS), të shoqëruara me përkthime në gjermanisht dhe anglisht, duke mos mundur të shkëputem prej të qenit shqiptar, ndjeja keqardhje.
Siç kaplohesha edhe nga një ndjenjë rivendikimi, kënaqësie, të ligë ndoshta, (schadenfreude), ndoshta edhe të ligjshme sepse, si gazetar, në panelet e debatit në Top Story apo Real Story të Kol Ballës, apo në ndonjë studio tjetër, kam qenë në anën e denoncuesve të asaj që për mua ishte ‘maskarada zgjedhore’ që plagosi Shqipërinë, sidomos në vitin 2017 e këtej. Durrësi dhe Dibra si shembujt më ilustrues.
Kishte diçka që nuk shkonte logjikisht, me Dibrën për shembull, e cila varionte nga 300 vota diferencë, në favor të PS në zgjedhjet e 2017, në 13 fishim ose 4000 vota një vit më vonë, edhe pse zgjedhjet e parakohshme bëheshin në kurriz të një skandali korruptiv dhe seksual të të zgjedhurit socialist.
Ishim në rastin kur, edhe po të mos kishte përgjime dhe të dhëna faktike, dyshimi i arsyeshëm e thërriste në skenë nevojën e anonmalisë. Mendja kërkon shpagim për gjërat që nuk i përpunon dot në terma logjikë, apo jo?
Për t’u kthyer te keqardhja, rrobat e palara të Shqipërisë në telin e huaj që i përcillte në anglisht dhe gjermanisht njollat e ‘vendit të shqipeve’, ishin një siklet i madh. I cili vinte gjithashtu me një shpagim të tijin. Nëse iu kujtohet Milva Ekonomi, ish-ministre e Ekonomisë, do të mbani mend edhe një deklaratë të saj. Në përmbajtjen e së cilës ajo nuk përmbahej fare, duke e quajtur shefin e saj, kryeministrin e vendit, Edi Rama, si të vetmin brand (markë) ndërkombëtare të Shqipërisë.
Përgjimet, të cilat nuk e implikojnë direkt Edi Ramën, pavarësisht se emri i tij përmendet një herë dhe nënkuptohet disa, nuk duhet të gëzojnë asnjë shqiptar socilasit apo përkrahës të kryeministrit. Edhe nëse nuk del Rama, aty shfaqet sistemi i tij dhe Shqipëria e tij politike. Me gjithë të zezat. Me një konstruksion industrial të vjedhjes, shtrembërimit, manipulimit të votës dhe vullnetit të votuesve.
Nëse nuk del Rama, shfaqet aty, e pagabueshme si vdekja, babëzia dhe mungesa e taktit politik që shefi i Rilindjes ngriti në sistem për të shtënë në dorë Shqipërinë. Atë që e filloi në Veri, në bastionet demokrate, duke e eksperimentuar me sukses në Dibër dhe Lezhë, duke tentuar dhe dështuar në Shkodër, ai e zbriti edhe më poshtë në Shqipëri të Mesme. Krujën, Kavajën dhe Durrësin i mori duke përdorur ato teknika dhe ata njerëz, atë filozofi dhe atë babëzi që del qartë në përgjimet e Dosjes 339, e zbardhur sot në gazetën gjermane Bild.
Shqipëria ka humbur dyfish. Së brendshmi, sepse ka për të rikuperuar disavantazhin e thellë të shtrembërimit të filozofisë së zgjedhjeve, dhe së jashtmi sepse shtetarët e saj janë identifikuar si gangsterë. Njolla bie, e errët dhe e pafalshme, mbi shqiptarët dhe Shqipërinë.
Milva Ekonomit mund t’i japim të drejtë. Edi Rama është një brand ndërkombëtar. Pa pikë gëzimi ama, duhet të themi, jo një markë e së mirës, që mund të shitet si shembull apo si filozofi. Aq më pak në Gjermani, ku për marka mbajnë Konrad Adenauer, J.V. Gëte, Beethoven, Bekenbauer apo Mercedes Benz.
Financuar Nga Bashkimi Europian
