Policia që e turpëroi, edhe njëherë si përherë, Lul Bashën

Alfred Lela

Kur kujton odisenë politike të PD nën Lulzim Bashën të dalin para syve, të ashpra, të përsëritura, zotëruese, përplasjet me Policinë e Shtetit, drejtorët e saj dhe ministrat e Brendshëm. Opozita, sidomos gjatë katër viteve të mandatit të dytë, ka qenë vazhdimisht në përballje dhe në përplasje me Policinë. Të gjitha i ka humbur.

Ndonjërën prej dhunës, ndotjetrën prej pavendosmërisë së lidershipit partiak, dhe ndoca prej teprimeve në protagonizëm strategu të ndonjë ministri, fjala që bie, Sandër Lleshajt.

PD e Bashës humbi me Policinë në protestat e njëpasnjëshme, sa te Kryeministria sa te selia e Kuvendit; humbi në oborrin e Teatrit Kombëtar; humbi në përbetimet se Fatmir Xhafaj ‘hyn në zyrë vetëm mbi trupat tanë’; humbi te Unaza e Madhe.

Sepsetë e këtyre humbjeve mund të jenë disa, por më e shndritshmja mbetet keqzgjedhja e përballjeve, pavendosmëria dhe hipokrizia e lidershipit.

Ndërsa për Bashën humbjet kanë qenë simbolike, pra një lloj turpërimi i gjeneralit në krye të një ushtrie që është rrahur, dhunuar, helmuar me gaz lotsjellës, apo arrestuar, është turma vetë, pra trupa e demokratëve, që e ka patur humbjen fizike. Kanë qenë ata që i janë përgjigjur thirrjeve të Bashës për betejë, që kanë marrë, siç thuhet, ‘bishtin e shkurtër’. Vetëm në protestat pas djegies së mandateve dhe para zgjedhjeve lokale, janë ndaluar 480 demokratë, 160 prej tyre me masën ‘arrest me burg’, 6 syresh të dënuar me 4 muaj, dhe shumë të tjerë ende me procese penale nëpër këmbë.

I vetmi organizim ku Policia është mundur nga protestat e njerëzve ka qenë rebelimi për taksën në Rrugën e Kombit. Kjo për arsye se atë protestë nuk e udhëhiqte Lulzim Basha dhe PD-ja. Sapo Basha dhe njerëzit e tij, përfshirë edhe ndonjë që sot është te Foltorja, ndërhynë, protesta u fashit dhe Policia fitoi sërish.

Të gjitha këto humbje, edhe pse të sikletshme, janë karamele para katastrofës që z. Basha dhe PD e tij pësuan të shtunën. Ndërkohë që Kuvendi i jashtëzakonshëm, thirrur nga Berisha dhe një pjesë e lidershipit demokrat, po u jepte fund punimeve në Air Albania, forca të shumta policore rrethuan selinë e Partisë Demokratike, ku gjendej kryetari i saj. Veç skuadrave të pozicionuara përreth selisë, makina të Policisë dhe Ndërhyrjes së Shpejtë, në full gear u panë edhe në rrugët kryesore të Tiranës.

Fakti, apo fati, se kryetari i partisë më të madhe opozitare, i cili e ka mbajtur këtë forcë dhe anëtarët e saj në përplasje të vazhdueshme me Policinë gjatë katër viteve, ‘kërkon’ Policinë për t’u mbrojtur, bash nga anëtarët e partisë së vet, është një precedent i pashoq në histori. Një turp e marre, e faqja e zezë.

Simbolikisht, ky rrethim nga ‘armiku’ për të të mbrojtur nga ‘njerëzit e shtëpisë’ shënon mbylljen e rrethit të absurdit në stilin udhëheqës të Lulzim Bashës në krye të PD. Faktikisht, zbulon se Basha është i gatshëm të bëjë çdo gjë, të pranojë çdo pakt, të futet në çdo mbrapshti për të ruajtur karrigen e vet.

Kur Belind Këlliçi, dhe më pas Berisha, bënë thirrje nga stadiumi, se nuk ka nevojë për prani policore te PD, se nuk do të sulmojë askush, ndoshta Basha është qetësuar. Duhet të kishte bërë të kundërtën. Deklarata e vetme që duhet të shpallte të shtunën do të duhej të ishte: u kërkoj forcave të rendit të mos provokojnë demokratët! Ne nuk jemi parti e dhunshme dhe as kemi nevojë për mbrojtjen e vasalëve të Edi Ramës.

Nuk e bëri. Demokratët e Kuvendit në stadium shkuan në punë të tyre, pasi kishin mbaruar punë, siç edhe Policia shkoi në kazermat e veta. Meqë nuk i turpëroi dot dje demokratët, me siguri pret të turpërohet nga shefat dhe të fortët, të cilët mu nën hundë u kalojnë me shpejtësi dhe ‘ngarkesa’, pasi ua kanë blerë shefat.

Por, kjo është Shqipëria, dhe ky është Luli me trimat e tij të fisit të Hotit.