Cinizmi i Ramës me video-kandidatët

Alfred Lela

Në një prej daljeve publike kryeministri Rama ka hedhur për konsum publik idenë që kandidatët për deputetë të Partisë Socialiste do të përzgjidhen nëpërmjet një konkurrimi me video, të cilën mund ta dërgojnë në një platformë të hapur enkas online.

Pak më parë ai u kish thënë gazetarëve që po e intervistonin në dalje të punimeve të Asamblesë së PS, se edhe ata mund të konkurronin dhe këtë mund ta bënin edhe të tjerë të interesuar. Duke dërguar me këtë rast një ftesë të hapur, të gjerë, publike dhe bujare. Ajo që në pamje të parë duket si një formë demokratike e komunikimit dhe përzgjedhjes, në një vështrim më të kujdesshëm është vetëm një mënyrë e kryeministrit për të përqeshur procesin e listave të kandidatëve në Partinë Demokratike dhe madje vetë proceset demokratike.

Kryeministri nuk kërkon një proces apo angazhim të strukturave të parties, dhe nuk i bën një ftesë bazës socialiste, por organizon një festë popullore ku gjithkush, edhe pse nuk është anëtar i PS apo aktivist, mund të kandidojë për një vend në lista. Një gjë që u vu re në listat e Partisë Demokratike, e cila angazhoi vetëm bazën dhe strukturat e saj ishte ‘popullarizimi’ i idesë për t’u bërë deputet.

Jetojmë në një vend, në po atë atdhe, për të cilin Ahmet Zogu pati thënë se ishte mbret i 1 milion mbretërve. Rama e di shumë mirë se një formë e tillë degjeneron sakaq, dhe i bën publicitet për të patur mundësinë të thotë se, një proces hapjeje si PD bëmë edhe në PS. Një formë që mban përbrenda edhe nënqeshjen e dikujt që e zotëron partinë maksimalisht dhe nuk ka nevojë për eksperimente të dëshmive apo dukjeve demokratike.

Aq më tepër cinike tingëllon kjo kur kryeministri, që kishte në dorë arrën edhe gurin, vendosi të mos i hapë listat kur miratoi ndryshimet në Kodin zgjedhor me ndihmën e deputetëve të cilët, cilësisht, nuk janë më të mirë se ‘video-kandidatët’ e listave imagjinare të PS.

Edhe pse ka disa qëllime, Ramës, megjithatë, i duhet të komunikojë disa të tjera, sepse ai nuk e lë dot bosh hapësirën gëluese të perceptimeve. Ai bën çmos që, edhe nëse nuk e ndjek apo imiton kundërshtarin, ta përqeshë atë.

Nën tisin e brishtë të një përpjekjeje, që duket sikur nuk është përqeshje, por tejkalim në formë dhe përmbajtje i asaj që bën kundërshtari.

Kontakto me Politiko në rast se: Mendoni se nuk shkruajmë Shqip Mendoni se kemi bërë shkelje etike Mendoni se kemi bërë CopyPaste Mendoni se kemi bërë FakeNews Doni të postoni nje Lajm