Ish ministri i LSI, Ylli Manjani duke interpretuar Kushtetutën sqaron paralajmërimin e presidentit Ilir Meta për shpërndarjen e Kuvendit dhe dispozitat ligjore që parashikohen.
Duke iu përgjigjur interesit të gazetarëve, Manjani sqaron se tre janë momentet që parashikon Kushtetuta për kur Kuvendi mund të shpërndahet, ndërsa thotë se në asnjë kompetencë të shkruar në Kushtetutë nuk përmendet “shpërndarje Kuvendit” si detyrë specifike për Presidentin.
“Kuvendi mund të shpërndahet vetëm në tre rrethana:
1. Kur nuk arrin të zgjedhë Presidentin sipas nenit 87 të Kushtetutës.
2. Kur nuk arrin të zgjedhë Kryeministrin , sipas nenit 96.
3. Kur Kryeministri humbet mocionin e besimit sipas nenit 101.
Këto janë arsyet e vetme kushtetuese kur shpërndahet Kuvendi.
Proceduralisht, nisma për shpërndarjen e Kuvendit merret nga Presidenti vetëm kur Kuvendi i ri i pas zgjedhjeve nuk zgjedh dot Kryeministrin e ri sipas nenit 96.
Në çdo rast tjetër, Presidenti vihet në lëvizje nga Kryetari i Kuvendit dhe Kryeministri.
Më në fund, në asnjë kompetencë të shkruar në Kushtetutë nuk përmendet “shpërndarja e Kuvendit” si detyrë specifike për Presidentin. Kjo është Kushtetuta e shkruar”, sqaron Manjani, ndërsa sa i takon qëndrimit të tij personal, Manjani shkruan:
“Çështja është se kjo Kushtetutë ka rënë, sepse është praktikisht e dhunuar aq keq sa nuk ke më nga ta kapësh për të gjetur kush ka të drejtë e kush jo.
Zbatimi korrekt i kësaj kushtetute kërkon qeverisje demokratike të bazuar në zgjedhje të lira; Kushtetutën si aktin themelor të shtetit; demokracinë si parim themelor; pluralizmin politik si filozofi sunduese dhe ekonominë e lirë të tregut. Të gjitha këto parime të shkruara në Kushtetutë.
Por, në realitet të gjitha këto kanë marrë fund!
Pyetja është si rivendoset rendi Kushtetues?
Mendimi im është vetëm me proces politik që çon vendin në zgjedhje të lira e të ndershme si fillim. Në vijim duhe shpallur të shenjtë Kushtetutën dhe duke ndërtuar shtetin NORMATIV, sipas hierarkisë dhe shfuqizuar të gjithës normat speciale, të veçanta apo të jashtëzakonshme.
Kështu fillon. Por ka plot për të bërë….”.
