Flash News

Kur nderi ‘vret’ më shumë se dhuna, Lediona Braho për Politiko: Incesti, një problem i heshtur në shoqërinë shqiptare

Vijon zjarri në inceneratorin e Elbasanit, tymi toksik rrezikon shëndetin e qytetarëve

SHBA feston 249-vjetorin e Pavarësisë

Pas ultimatumit të Ramës, japin dorëheqjen të gjithë drejtorët e bashkisë së Vlorës

Posta e mëngjesit/ Me 2 rreshta: Çfarë pati rëndësi dje në Shqipëri

OP-ED

Ikja e Mark Markut: si të djathtë më lëndon, si ish-student më bën krenar

Politiko 27 Gusht 2021, 19:57

Ikja e Mark Markut: si të djathtë më lëndon, si ish-student

Alfred Lela

Sot në mëngjes më ndodhi një gjë e pandodhur prej shumë vitesh: pata dëshirë të ngulmët për të blerë një gazetë. Sepse sot gazeta Panorama, të më falë miku im Bert Rakipllari për troçësinë, që hapet zakonisht me lista pensionesh, maturash dhe kompensime pronash-gjë e pahasur në ndonjë vend të botës- kishte si rrallëherë një lajm. Ikjen nga forumet drejtuese dhe nga Kuvendi të deputetit demokrat, Mark Markut.
Kështuqë nxitova për te kioska më e afër të marr Panoramën. Me ndjesi të përziera. Edhe pse, pa e lexuar, hamendoja se e dija çfarë shkruante Marku. Më duhej teksti sa për të kapur siluetën e helmatisur të ndonjë vinjeti të ironisë mirditore, pra sa për të qeshur me vete këtë mëngjes kohësh të paqarta politike dhe shoqnore. Nuk u zhgënjeva sepse, ja ku ishte episodi me zinxhirin e artë të Jemin Gjanës ku Basha varte drynin e sekreteve të të përzgjedhurve të tij.
E dija se ku do të rrihte teksti i Markut, sepse ai e kishte dhënë shenjën e tij që në Kuvendin kombëtar të PD. Sepse, edhe më parë i kishte elaboruar ato teza, si në publik ashtu edhe në biseda private. Rëndësia e largimit të Markut nga grupi parlamentar i PD, megjithatë, lidhet jo vetëm me peshën e tij si intelektual publik, si gjenerues dhe argumentues tezash të interesit të përgjithshëm, si autor, si pedagog i Komunikimit, apo po deshe edhe si autoritet publik, por sidomos për faktin se ai hiqte dorë nga pushteti politik dhe shoqnor që gëzon një deputet dhe një anëtar i establishmentit të partisë së dytë më të madhe në vend.
Markut i duhej vetëm të heshtte dhe ta pranonte ububunë e partisë së tij, dhe benefitet aty do të ishin. Me gjasë një vend në kryesinë e partisë, me gjasë kryetar i Komisionit parlamentar të Arsimit dhe Medias, që i takon opozitës, me gjasë benefite të tjera.
Marku zgjodhi të ikte nga kjo zonë rehatie dhe, jam i sigurt se këtë e bën nga një premisë krejt e thjeshtë, që e ka shtyrë drejt atij vendimi pa kurrfarë vuajtje: ai është në thelb intelektual dhe më së pari kushtëzohet nga liria ose mungesa e saj. Po ta përimtoni PD, Mark Marku është ndoshta intelektuali i fundit- duke e qartësuar këtu pak konceptin shqiptar të intelektualit. Që do të thotë, intelektual nuk është dikush që ka mbaruar studimet e larta, qoftë edhe me Doktoraturë, por dikush që konceptualizon në fushën e vet, që mendon përtej klisheve shoqërore, që u përket ideve, rrëmon për to dhe gjeneron të vetat.
Kur intelektuali e sheh se grupi ku bën pjesë nuk komandohet nga idetë dhe common sense ai preferon të dalë më vete. Kjo është arsyeja pse partitë politike në Shqipëri, si rregull u ruhen njerëzve që mendojnë më kokë të vet, që mund të artikulojnë mendim jashtë gjeratores që propozon kryetari dhe ushtrojnë lakejtë.
Vetëm për një ide, siç bëri Marku, mund të braktisen pozitat komanduese të rehatisë, dhe vetëm një intelektual mund ta bëjë këtë. Por, nuk është ky intellectual joy që e bën të rëndësishëm aktin e Mark Markut. Ikja e tij është kërcitja më e fortë në derën shurdhe të së djathtës. Kjo sepse pas saj nuk pritet ndonjë tjetër. Reflektimi ndaj saj është shenja e vetme se shpresa nuk ka ikur me gjithsejt nga kufijtë e PD. Se aty nuk mbretërojnë kungujt e pashtershëm të babëzisë, më ilustrativi ndër të cilët është çifti i pëllumbave kaslucë, idetë politike të të cilëve rrotullohen rreth një videoje të manipuluar dhe thirrjes që opozita, aman bre burra!, të marrë ndonjë thelë nga miliardat e portit të Durrësit.
Nëse nuk ndodh reflektimi, nëse ai nuk është aq i shpejtë, i njëmendtë, i drejtë dhe i përunjur, dhe nuk shfaqet në aktin publik të radhës të opozitës, që është mbledhja e Këshillit Kombëtar për zgjedhjen e Kryesisë së re, fatkeqësisht hullia e ngjarjeve do të shkojë tek ideja e Andi Bushatit, PD e ka mbyllur misionin e saj. Si një parti-dyqan ajo mund të gërhasë edhe një mandat, por jo më gjatë.
Së treti, Mark Marku ka dhënë një leksion që shkon përtej PD, dhe kulturon të gjithë peizazhin politik shqiptar të tranzicionit. Nga politika iket për idetë, jo vetëm për interesat. Thënë këtë nuk shkon që ikja e Markut të krahasohet as me Çomon, as me Ruçin apo me ndonjë tjetër. Ish-deputeti demokrat iku mbi shpinën e idesë së vet për gjërat politike, jo me dhimbjen e shpinës që të jep çdo llogari politike që nuk del, dhe për të cilën duhet të paguash ti që e ke pranuar atë barrë, dhe jo ata që ta kanë ngarkuar. Siç janë në përgjithësi këto shtegtimet e fundit nga kampi i majtë.
Në fund, Mark Marku, edhe duke ikur ashtu si iku, i bën nder të djathtës.