Flash News

OP-ED

Dyer të blinduara nuk pati, dhunë po(!!!)

Dyer të blinduara nuk pati, dhunë po(!!!)

Alfred Lela

Turi special që Lulzim Basha u bëri sot gazetarëve, për t’u dëshmuar dhunën e ushtruar kundër zyrës së tij dhe mjedisve të tjera të selisë blu, është ‘hapja’ më e gabuar dhe e dëmshme që ai i ka bërë PD. Parada e xhamave të thyer, dyerve të shqyera, dritareve të shkalafitura ishte përpjekja e tij për të thënë se është ai vikima në këtë histori.

Duke harruar një kod, sipas të cilit ‘i zoti i shtëpisë’ nuk mund të luajë kurrë viktimën. Në rast se e bën këtë, nuk konsiderohet më ‘i zoti’ i asaj shtëpie. Ai humbet shtëpinë ose ‘zot-ërimin’ mbi të.

Basha ngulmon se do të apo nuk duhet të humbë asnjërën. Dhe, në thelb, ky është problemi i demokratëve sot. Ata nuk janë të sigurt për të ‘zotin e shtëpisë’, edhe pse nga shumë drejtime u thonë se këtë titull e gëzon kushdo ka mbështetjen e ‘zotit të botës’, pra Amerikës.

Basha u mundua të dëshmonte gjurmët e dhunës dhe të fliste për to, por fshehu shkakun e dhunës, faktin se ai kishte vendosur t’ja mbyllte dyert, kësaj here jo figurativisht, por me hekur e beton të përforcuar, një pjese të partisë që ai drejton (nuk është e nevojshme të thuhet se sa e madhe është pjesa, sepse edhe minorancës dyert nuk i duhen mbylllur). Basha la jashtë dyerve të partisë që drejton ¼ e grupit parlamentar, një ish-kryetar të partisë, njëheri ish-president dhe kryeministër të vendit, si edhe një numër jo të vogël demokratësh, fizionomia e të cilëve u duk qartë në Kuvendin e 11 dhjetorit.

T’i mohosh dikujt apo disave përfaqësimin politik është mjeti më i hollë i mbjelljes së dhunës. Shqiptarët nën Enver Hoxhën nuk përfaqësoheshin politikisht, afrikano-jugorët nën aparteidin nuk përfaqësoheshin politikisht. Jo vetëm t’u heqësh përfaqësimin, por edhe t’i lësh, fizikisht, jashtë, përbën ndoshta një rast që mund të shënohet  si precedent në historinë politike të botës.

Përfaqësimi politik kërkohet edhe me dhunë, kur ai nuk jepet me negociatë. Historia e botës është e mbushur me raste të tilla, dhe kush luan të habiturin, si ndër shqiptarët ashtu dhe ndër të huajt, i përshtatet hatrit të ditës së tij/saj, por jo të vërtetës. Kjo, gjithmonë, nëse biem dakord ta quajmë dhunë atë që ushtruan sot të papërfaqësuarit politikisht, antarë të mohuar të Partisë Demokratike të Shqipërisë.

Përveç dëmeve materiale, protestuesit nuk shkaktuan dhunë, por e pësuan atë. Si dhunën e goditjeve me mjete të forta, ashtu dhe gazin lotsjellës, ujin me presion apo pepper spray. Aq të vendosur ishin ata brenda selisë, që kishin marrë përsipër përfaqësimin politik të vetëm në PD, për të mos i lënë pjesën tjetër të përfaqësoheshin politikisht sa, përveç blindimit të dyerve, ishin pajisur edhe me gazra helmuese, tymuese etj.

Në fund të ditës, kjo është dilema thelbësore e demokracisë, dhënia ose heqja e të drejtës së përfaqësimit politik. Një demokraci që nuk e siguron këtë të drejtë, siç duket qartazi nga vijësjellja e zotëruesve të përfaqësimit politik aktual në selinë e PD, i hap rrugë automatikisht ushtrimit të dhunës.

Ata që ishin sot në oborrin e selisë së tyre, nuk po kërkonin, as zyrën dhe as kokën e kryetarit Basha. Ata donin një mundësi zgjedhjeje, sidomos në një parti ku kanë aksione edhe ata. Të konsideruarit e një partie si ekskluzivitet i një grushti njerëzish, apo qoftë edhe ‘amerikanëve’ është gjëja më anti-amerikane në botë.

Kush thotë se ky është parim amerikan e ka Amerikën si protezë, jo si ideal.

Të fundit