Për Elisën

nga Evis Nasto

Gjej kohën për të shkruar disa rradhë për znj.Spiropali, ‘ministren pavulë’ të kryeministrit Edi Rama, sikurse ajo ka dëshirë të quhet tanimë, pasi provoi peshën e rëndë të vulës së doganave. Kjo jo për faktin se ajo prej mëse 2 vitesh ka veshur petkun e “Zonjës Propaganda” të qeverisë socialiste, por sepse prej saj ruaj ende një kujtim të mirë, nga koha kur mbante veshur një petk më të përulur. Atë të pedagoges, që sigurisht është më pak shkëlqyes se ai i pushtetit, por më njerëzor dhe më i vërtetë, sesa tualeti i trashë që vesh sot para kamerave, prapa të cilit besoj se ruan ende cipën e hollë të lëkurës, që i del në pah sa herë që kryetari i saj e kritikon publikisht siç ndodhi në punimet e Ansamblesë Kombëtare të PS, në prill të 2018-ës.

Në vitin 2006, znj. Spiropali, ishte vetëm 24 vjeç, më e reja asokohe nga stafi pedagogjik, kur mori përsipër të jeptë lëndën “Shkrim Akademik dhe Mendim Kritik”. Të qenurit e re dhe pa një prezencë të mirëfilltë fizike, e vinte dhe më në qendër të batutave të studentëve që përdornin lapsuset e saj, për t’i vënë pseudonime, sikurse ishte edhe “Zysh Maçaçuçes”, një referencë për Massachusetts në SHBA, aty ku Elisa na pati thënë gjatë një prezantimi të rrëmbyer nga emocionet, se kishte përfunduar studimet e larta.

E reja Spiropali kishte një zell të madh për të bërë tërheqëse orën e saj, ruante një qasje interaktive me studentët, dhe i nxiste ata drejt mendimit kritik. Për të ruajtur origjinalitetin dhe ne respekt të të drejtës së autorit, Zysh Elisa madje kontrollonte punimet studentore edhe për plagjaturë. “Duhet të keni mendimet tuaja” – këmbëngulte ajo, duke na kujtuar se citimi është vetëm një përforcues i mendimit tonë individual. Por koha do të tregonte se në politikë vetëm vend për bindjet e saj individuale nuk kishte, nëse do të donte të qëndronte aktive në lojën e pushtetit.

Pas auditorit, zysh Elisën e pashë sërish nëpër ekrane të aktivizuar me shoqërinë civile, teksa angazhimi i saj i mëvonshën me Partinë Socialiste, ishte motivi që pas 4 vitesh, në 2010-ën, vendosa ta ftoja për ta intervistuar në studion e emisionit tim të mëngjesit mbi zgjedhjet në Forumin Rinor Euro-Socialist të Shqipërisë (FRESH). Jasht kornizave që imponon kamera, të ulura ballë për ballë në një bar-kafe, Elisa shfaqi para meje një skepticizëm të përmbajtur për rrugëtimin që kishte ndërmarrë në politikë. Zgjedhjet e atij viti për FRESH, në të cilën ajo ishte bashkëngjitur prej 2009-ës, nxorrën në pah dhe një përplasje të dukshme me Erion Veliajn, me të cilin partia e ka vendosur aktualisht znj.Spiropali që të bashkëpunojë në garën elektorale për Tiranën në 25 Prill 2021. Në arkivën e mediave televizive gjenden ende pamjet e  revoltës së shprehur të Elisës e cila pas atyre zgjedhjeve brenda strukturave rinore të PS nuk i rezistoi dot dëshirës për t’u larguar, duke mos i shtrënguar as dorën Erion Veliajt, njësoj sikurse largohej në shpërthim e sipër nga auditoret e universitetit, sa herë që bezdisej nga ndonjë sjellje studentore e papërshtatshme.

Pas 10 vitesh, u gjendëm përballë njëra-tjetrës sërish. Këtë herë në një studio tjetër televizive, jo si e ftuara ime, por të dyja si të ftuara të dikujt tjetër, në karrige jo fort të rehatshme. Sigurisht që në këtë dekadë shumëçka kishte ndryshuar në portretin e saj të plotësuar nga disa qeskëza poshtë syve. Përpara meje qëndronte një tjetër Elisa, me një prezencë fizike më të mbushur dhe një qendrim që emëtonte më shumë megalomani, sesa vetëbesim.

Më kishte ndodhur ta dëgjoja më herët në debate televizive duke nxjerrë nga goja e saj togfjalësha jo fort të denjë për një zonjë si “njerëzit si ty i ha për mëngjes”, por e kisha përligjur si kundërpërgjigjie ndaj retorikës politike të çastit.

Më kishte ndodhur ta dëgjoja znj. Spiropali t’i hakërreshe në parlament një deputeteje të opozitës së re parlamentare, por e kisha motivuar si agresivitet të imponuar nga pesha e pushtetit.

Më kishte ndodhur ta dëgjoja, nëpër tubime elektorale me regji, të thurte krahasime hiperbolike mes kryetarit të saj Edi Rama dhe heroit tonë kombëtar, por e kisha justifikuar me servilizmin e zakonshëm që duhet bërë kur vihesh në rresht nga kryetari i një partie politike, dhe synon të bësh karrierë, duke u afrimuar në atë që përflitet në media se është sot znj.Spiropali; njeriu i dytë më i fuqishëm në qeveri!

Por nuk do ta kisha besuar kurrësesi se do të dëgjoja Elisën përballë meje, tashmë znj.Spiropali, në një artikulim agresiv dhe të papërmbajtur kundrejt një ish studentes së saj, të cilës pasi i mësoi 15 vite më parë mendimin kritik konstruktiv, tanimë me atributin e të vërtetës së padiskutueshme që buron nga lartësia e pushtetit, ish pedagogia nuk i pranon jo vetëm kritikën, por i mbyt çdo pyetje, me një batare fjalësh propagandistike, duke tentuar që të më imponojë të shtirem sikur e besoj, ose të hesht. Nëse shtirja çon drejt hipokrizisë dhe heshtja drejt miratimit të tërthortë, atëherë nuk mundet kurrësesi të zgjidhja asnjë prej tyre.

Ndaj zgjodha të shkruaj, për t’i qëndruar besnik asaj çka më kanë mësuar dhe që tani më duhet t’i sugjeroj dashamirësisht znj.Spiropali që t’i rihapë edhe njëherë ato leksionet e saj dhe të fillojë të lexojë sepse ka harruar parimin aksiomatik të J.F. Kenedit që i pëlqente aq herë ta citonte nëpër auditore: “Injorimi që i bëhet qoftë edhe një vote në demokraci dëmton sigurinë e të gjithëve”. Nuk duhet harruar se politika është arti i shërbimit dhe si i tillë kërkon më shumë përulësi, veçanërisht ndaj atyre njerëzve që ende e vlerësojnë znj.Spiropali për atë çka ka qenë dikur…

Kontakto me Politiko në rast se: Mendoni se nuk shkruajmë Shqip Mendoni se kemi bërë shkelje etike Mendoni se kemi bërë CopyPaste Mendoni se kemi bërë FakeNews Doni të postoni nje Lajm