Fëmijët e Allahut dhe të Ramës

Alfred Lela

Kryeministri dhe ministri i Brendshëm shkuan deri ‘përtej urës së Qabesë’ për të riatdhesuar një grup fëmijësh dhe grash të mbetur në Siri, në tokën e askujt, në territore aq të pasigurta, sa nuk i përkasin më as ISIS, një shteti hipotetik islamik.

Nëse shteti shqiptar duhet përgëzuar për misionin e shpëtimit duhen theksuar edhe teprimet e tij.

Çfarë flet për shëndetin e shoqërisë dhe forcën e shtetit tonë fakti që prindër me fëmijë të vegjël braktisin atdheun për t’iu bashkuar një xhihadi në Lindjen e Mesme?

Në këtë rast kryeministri dhe ministri, apo dhe shpura gazetareske që i përcollën dhe i transmetuan, duhet të kishin qenë më të përunjur.

Triumfalizmi ishte i pavend edhe pse te ai lexohej nevoja për të nxjerrë kredite politike.

Gjithaq e dëmshme ishte edhe shkelja e kodeve etike dhe njerëzore. Parada që iu bë fëmijëve duke i ekspozuar me fytyrë, emër dhe mbiemër, ishte e pashoqe. Pak ditë pasi entuziazmi i kthimit të tyre të fashitet, si do të reagojnë bashkëmoshatarët e tyre në shkollë dhe bashkëfshatarët në rrugë?

Kush vë bast se ata nuk do të quhen ‘terroristë’, ‘xhihadistë’, apo edhe ‘kopilë’.

Ata ishin qartësisht të traumatizuar, dhe përdorimi i tyre nga kolegët gazetarë si mish për scoop nuk është etik. Siç nuk po bënin as scoop, sepse i tillë është vetëm çka zbulon vetë gazetari dhe jo çfarë të jep, ‘qofte te daja’, qeveria.

Në fund, pasi i mori dhe i shoqëroi me tam tame, çfarë do të bëjë shteti për ata fëmijë dhe gra. Do t’i hedhë sërish në fshatrat e Pogradecit dhe Librazhdit, ku do të riciklohen si material i gatshëm për xhihadin e radhës apo ka një plan rehabilitimi për ta?

Kontakto me Politiko në rast se: Mendoni se nuk shkruajmë Shqip Mendoni se kemi bërë shkelje etike Mendoni se kemi bërë CopyPaste Mendoni se kemi bërë FakeNews Doni të postoni nje Lajm