Flash News
Goro në burg, Blerina Balaj komandohet kryetare e Bashkisë Himarë
Video/ Tensione në mbledhjen e Këshillit Bashkiak të Himarës, qytetari pështyn në fytyrë Vangjel Tavon
Olsi, ashtu si Edi, qenka burrë p….
Nën hetim për trafik k*kaine, SPAK sekuestron pasuritë e Princ Dobroshit dhe Olsi Syziut
Atentat në Memaliaj, qëllohet me breshëri arme avokati
Alfred Lela
Dy ngjarje që, në pamje të parë, nuk kanë lidhje me sho-shoqen, janë shpalosur përreth Korçës në javën e fundit. Një koncert i artistit ‘jugosllav’ Goran Bregoviç, në një aktivitet birre & mezesh, dhe kapitullimi i degës së Partisë Demokratike të Korçës. Të dyja kanë përndezur Shqipërinë, megjitëse debati për Bregoviçin ka qenë më i flaktë, edhe se zjarret që kanë përcëlluar ditët e fundit masive malore dhe pyjore të vendit.
Megjithatë të dyja janë të lidhura, dhe flasin për përpjekjen që, në mos një aleancë opozitare, të krijohet një opozitë e re alternative e Partisë Demokratike.
Gjithmonë, qesharakja ta shërben e para mundësinë e ‘lidhjes së fijeve’ që në shkujdesje e sipër duken të pamundura. Bie në rrafshin e qesharakes, për shembull, turlia e krijuar në reagimet mbi koncertin e këngëtarit kroato-serb në Korçë. Të tilla sepse sheh liberalë që bëjnë si konservatorë, dhe nacionalistë të shndërruar në kozmopolitë. Për nevojën e pasionit apo të animit politik të çastit mendimi kthehet në të panevojshëm në këtë vendin tonë. Do të thotë: edhe kur je ideologjikisht i së djathtës konservatore mund të përqafosh teza të së majtës liberale, nëse kjo e pjek më shpejt dhe me leverdi frutin e pasionit politik dhe ekonomik.
Jashtë kësaj, automatikisht, duket se në Tiranë dhe në Prishtinë janë krijuar dy blloqe të mëdha dhe laramane: kundra dhe pro-Bregoviçit. Sidomos në Tiranë kjo është e thekshme, ndërsa në kryqendrën tjetër shqiptare bëhet më shumë si shpërfaqje e snobizmit dhe një elitizmi që ka në qendër idenë e kosovarizmit të ndarë nga shqiptarizmi.
Por, pas asaj që duket si indinjatë për këngëtarin kundrathënës, që ka në mbiemër një breg ‘shqiptar’ dhe një viç serb, janë në fakt dy aksione të mëdha politike: Vetëvendosja e Albin Kurtit dhe 'progresistët' e Edi Ramës.
Të dyja blloqet po i nxjerrin qarin, sipas mënyrës së tyre, këtij demarkacioni me gjasë etnik, etik dhe kulturor. Kurti dhe VV e bëjnë plot pasion dhe bindje sepse kjo u jep rastin e madh që të luajnë rolin e opozitës mbarëshqiptare që fillon në Mitrovicë kalon në Prishtinë e mbyllet në Tiranë. Rama, sepse ky është stili i tij, sa forma aq dhe përmbajtja; pra, synimi se me anë të formës mund të themelosh përmbajtjen. Politikisht, në një verë të mbushur me zjarre dhe me një reagim si përherë të shqepët, bonfires që ndezin patriotët e internetit dhe opozitarët e qesimit, i shërbejnë Ramës; siç çdo pseudo-krizë shërben për të mbuluar një ngjarje të vërtetë.
Veç kësaj, flakadani atdheqar që ndizet e bredh si koka e Meduzës status më status, nga Prishtina, në Drenicë, Malësi të Gjakovës, Tiranë e deri poshtë në Jug, thekson, dhe në të njëjtën kohë fsheh, atë bllok që duhet të ishte opozita e vërtetë, kombinimin, tashmë të pafat, PD-LSI. Po të vëresh gazetarët dhe analistët afër këtyre dy forcave sheh pështjellim, sikur zjarret u janë ofruar shtëpive të tyre dhe tymi u djeg sytë dhe u than fryëmarrjen. Në këtë huti ata kanë rënë pre e agjendës së Albin Kurtit dhe VV (ose janë me vetëdije promvues të saj). Aty e kërkojnë edhe opozitën edhe qeverinë, dhe duket sikur nuk u mjafton as opozita dhe as qeveria e brendshme.
Për herë të parë ndoshta, në një kombinim fatlum ose fatkeq, të ngjarjeve është Tirana që sheh nga Prishtina, në daçi quajeni iluzion, në daçi shpresë. Heroizimi i Vjosa Osmanit dhe ministrit të Brendshëm kosovar për reagimin dhe ndërhyrjet në vatrat e zjarreve në Shqipëri, rreken të krijojnë të njëjtin mallëngjim si të varganeve të kosovarëve që kalonin kufirin në kohë të genocidit serb ndaj shqiptarëve të përtej kufirit.
Mbështetësit e opozitës e kanë huqur shënjestrën. Ata duhet t’i kërkojnë opozitës që ‘të kapë armët’ dhe jo qeverisë së Kosovës të bëjë opozitën në Tiranë. Element që na kthen sërish te ‘zemra e dramës’, Korça, dhe te shkrirja e strukturës së Partisë Demokratike atje. Jehona e koncertit të Bregoçivit në Korçë do të shuhet për tri ditë (aq pat zgjatur edhe një tur i mëparshëm i këngëtarit në Tiranë), por hiri i një opozite zjarrshuar, dhe sidomos rikompozimi me burime njerëzore i një strukture të rrëgjuar politike lokale, do të mbetet gjatë.
Në këtë dritare kohe do të fusë kokën vazhdimisht Albin Kurti dhe VV e tij. Sa më takon, mund të mos e duroj Bashën dhe opozitën e tij të stilit ad interim, por qenia, qenësia dhe kuptimi që ka Partia Demokratike për jetën politike dhe opozitarizmin në vend janë thelbësorë, dhe nuk mund dhe as duhet të mbushen nga ‘opozita në ekzil’ e Albin Kurtit.