Flash News
Goro në burg, Blerina Balaj komandohet kryetare e Bashkisë Himarë
Video/ Tensione në mbledhjen e Këshillit Bashkiak të Himarës, qytetari pështyn në fytyrë Vangjel Tavon
Olsi, ashtu si Edi, qenka burrë p….
Nën hetim për trafik k*kaine, SPAK sekuestron pasuritë e Princ Dobroshit dhe Olsi Syziut
Atentat në Memaliaj, qëllohet me breshëri arme avokati
Lindita Nikolla, si dëshmi e një aksioni opozitar në kërkim të busullës
Alfred Lela
Lindita Nikolla është një nga gratë e urta e të mira të politikës shqiptare. Ajo nuk e zgjedh konfliktin, edhe kur bisha e tij e ndjek me urë zjarri në dorë. Ilustrimi më i shkoqur i kësaj është një foto, thuajse lirike, në fotomontazhin me epizëm absurd të politikës sonë. Kur diskutohej në Kuvend projektligji për Arsimin e Lartë, 'të shkretës' Linditë iu desh të përballej, më shumë se me asgjë, me hobetë e Agamemnonit, zotit të luftës, Sali Berishës. Dha e mori me replika e ndërhyrje, urt'-e-but', si të kish dalë nga një libër lutjesh i Françeskut të Azisit, dhe u dha aty nga fundi. U dorëzua me anë të një gjesti. Zbriti nga platforma e Qeverisë, e ngritur lart mbi platenë e Kuvendit dhe çapiti deri te ulësja e ish-kryetarit të opozitës. I ofroi kokën dhe nisi t’i shpjegonte, me sa mundtte, se ç’ishte në tekst e ç’kishte ndërmend ajo.
Nuk e dimë dialogun mes tyre, ndoshta ka aspak rëndësi, por ka vlerë gjesti. Kishte aty si njerëzi (humanizëm) ashtu edhe respekt. Një grua politikane e njërit krah po i tregonte respekt politikanit burrë të një krahu tjetër. Jo çdo të tilli, por atij që konsiderohet nga e majta si kryearmiku, Sali Berisha.
Sigurisht, jemi dëshmitarë të afrimeve më të mëdha politike, por ato nuk kanë patur në sy njerëzinë, por interesin elektoral. Nuk kanë qenë afrime të papritura dhe të atypëratyshme, por përllogaritje me thikë në gojë. Në kanë 'vrarë kundërshtarin', interesin publik e kanë zbritur në hone.
Kësisoj, Lindita Nikolla përbën një nga ato rastet krejt të rralla e të njëmendta të humanizmit dhe respektit politik për kundërshtarin.
Pasë ditur (por ndoshta jo kuptuar) këtë, përshëndetja e parë e opozitës me të në rolin e kryeparlamentares ishte e pavend. Si zhurma fizike, duke përplasur duart në tavolina, ashtu dhe zhurma e bardhë e grisjes së fletëve të votimit, ishte një teprim. I cili nuk do të qe i tillë në rast të një burri, një nga ata skifterët që rrinë në degën që po thyhet të së majtës, por për zonjën Nikolla po.
Ky moskuptim lexohej edhe në sytë e saj. Dyfish të qelqtë e të thyer pas syzve. Dyfish të hutuar përballë grave të opozitës, që ditën përbetohen për gjininë e tyre dhe unitetin e saj, dhe natën e rastit më të parë qesin dhëmbin kallaj të burrnisë së nënvetëdijes, ngulur aq thellë në shpirt sa po të mos e nxirrnin do u shponte xhannë.
E kuptoj, megjithatë, ‘tërbimin’ e opozitës. E kompleksuar prej percetimit publik ‘janë në shtrat me Ramën', PD kapet pas skenarit të çdo teatraliteti për shpëtim të lëkurës politike. Apo prej asaj tjetrës, frikës se me votim të fshehtë, ndonjë votë mund të rridhte dhe t'i turpëronte që ditën e parë.
I tillë duhet të ketë qenë edhe inskenimi anti-linditanikollë i 10 shtatorit. Ç’rëndësi ka se kryeministri ua mblodhi atë gazetari të verdhë opozitarimi të fortë kundër gruas që kishte emëruar në krye të Kuvendit, dhe ua futi në një qese. Kryeministrat, ju e dini, duhet të mbajnë përherë një qese plastike në xhep. Nuk e kishte me vete se dinte diçka (sinjalizuar thua?!) për sjelljen e opozitës atë ditë. Jo, mor jo! Ngaqë do të shpallte ndalimin e qeseve plastike në vend, i duhej një e tillë që populli t’a dinte se për çfarë e kishte fjalën.