Flash News
Si e toleroi Ceno Klosi kompaninë e inceneratorëve, negociatat e dyshimta për miliona euro
Flet Abazoviç: Pse Mali i Zi votoi kundër Kosovës në KiE
Pas arrestimit të Berberit, Rama emëron drejtorin e ri të Autoritetit Rrugor Shqiptar
Përfshihet në flakë një apartament te bulevardi ‘Zogu i Parë’ në Tiranë
Berisha: Ishim opozita e parë që kërkuam anëtarësimin në NATO pas rënies së komunizmit
Rezoluta e Berishës si triumf në piar politik (një territor ku Rama mbahet i pamposhtur)
Alfred Lela
Sali Berisha ka qenë pas Rezolutës për dënimn e krimeve serbe në Srebrenicë të Bosnjës, dhe cilësimin e tyre si genocid, edhe pse nisma është maskuar pas emërtimit ‘një grup deputetësh demokratë’.
Në pamje të parë Rezoluta nuk përkon me kontesktin përkujtimor të Srebrenicës, një ngjarje që përkujtohet në fillim të korrikut çdo vit. Berisha e nxori si as nga mënga politike, duke e lidhur me mjeshtëri me kontekstin politik të brendshëm. Ai ka nevojë që t’i japë nerv aksionit politik opozitar, i cili ishte kthyer në Netflix denoncimesh nga selia blu, në kohën që partinë e drejtonte Basha. Edhe ato pak nisma të marra jashtë denoncaturës, si për shembull një ligj për dekomunistëzimin, të fushatuara pak para ikjes, nuk arritën të krijonin fushë magnetike në vëmendjen publike dhe u harruan siç edhe u nisën.
Kjo ka të bëjë si me karizmën e ish-kryetarit ashtu edhe me zgjedhjen e temave. Srebrenica dhe krimet serbe janë tema që rezonojnë fuqishëm, si në Shqipëri ashtu edhe në Kosovë. Edhe pse nuk thuhet, nënkuptohet se viktimat e masakrës janë boshnjakë, por njëkohësisht ekskluzivisht muslimanë. Një një Shqipëri ku është ringjallur besimi, si ai i krishterë edhe muhamedan, fijet e feve nuk është se nuk i emocionojnë ndjekësit e tyre. Në Kosovë është më e thjeshtë, dhe nuk ka të bëjë me fenë, por direkt me etninë dhe tragjedinë. Kosovarët e kanë provuar në shpinë dhunën serbe dhe plagët e saj fizike e shpirtërore janë ende të hapura.
Kështuqë, një temë që i kap të dyja këto sentimente është një opsion fitues në fushën e mbingarkuar me mesazhe të piar-it politik.
Por, nuk është vetëm i këtij rrafshi ngarkesa që bartin të gjitha gjërat serbe në hapësirën shqiptare. Beogradi, Tirana dhe Shkupi janë prej vitesh pjesë e një nisme rajonale të quajtur Ballkani i hapur (ndonjëherë edhe Shengeni i vogël). Kryeministri shqiptar është bërë një promovues i pandërprerë i kësaj ideje hapjeje, sipas tij. Por nuk e shohin kështu as kosovarët dhe as malazezët, siç e dyshojnë jo pak edhe këtu në Tiranë. Rezoluta e Berishës këtu e ka pasur shënjestrën më të madhe. Ai e ka ditur se një rezolutë për gjenocid serb në Srebrenicë do të ngrinte valë pakënaqësie në Beograd, dhe kjo do të acaronte marrdhëniet mes ‘vëllamëve’ Rama e Vuçiç. Vetë Berisha ka qenë një kundërshtar i fortë dhe i zëshëm i Open Balkan dhe ndryshimit të kufijve. Kjo e fundit, pretendon ai, ka qenë edhe baza e non grata-s amerikane ndaj tij. Por, në mënyrë fantastike, siç vetëm skakiera politike e lejon, te Rezoluta, Berisha bashkohet me amerikanët. Kongresi amerikan e ka tashmë në arkiva një Rezolutë të vitit 2005 ku Srebrencia nuk cilësohet masakër, por genocid.
Në finale, ish-kryeministri e ka kapur kryeministrin mu në cepin ku ka dashur. Kartonat e kuq të deputetëve të tij kundër një Rezolute për Srebrenicën, një njollë në ndërgjegjen europiane të shekullit XX, janë një goditje e pamshërishme në imazh. Por nuk është vetëm ky problem. Rama ka një problem piari me Berishën. Një deklaratë e fortë e ditëve të fundit lidhur me hetimet që duhet të nisë SPAK (në fillim arrestimet), shumë komentatorë e kanë cilësuar si presion i KM që pason frikën se mos hetimet po i afrohen rrethit të tij të ngushtë. Po aq mirë sa kjo të jetë e vërtetë, deklarata e Ramës ka të bëjë pashmangshëm edhe me një realitet tjetër. Edhe pse aktori i parë politik në vend, prej muajsh dhe sidomos pas marrjes së selisë së PD, Berisha është zëri më i lartë politik në vend. Ramës dhe shumicës së tij i duhet të dominojë mesazhin politik të ditës, përndryshe ata do të duken si shtojcë e një opozite që konsumon kohë, hapësirë dhe debat publik.
Kjo nuk mund të jetë mirë për një politikan dhe një forcë politike që synon qendrën e debatit dhe përcaktimin e agjendave politike. Dhe kjo është shenja e parë e forcës që Sali Berisha i ka ofruar kundërshtarti të tij klasik, Edi Ramës. Duket se është vetëm fillimi.