Flash News

Një ministër jep dorëheqjen nga kabineti i qeverisë ‘Kurti’ në Kosovë

Sherr me thika në një berberhane në Vlorë, plagosen tre persona

Policia gjen dy pistoleta të fshehura në makinën e Mark Frrokut, arrestohet shoferi i tij personal

Kallëzimi ndaj Autoritetit të Dosjeve, Prokuroria e Tiranës rrëzon padinë e Metës

Lirimi i Alqi Bllakos, reagon PD: Dha garanci se nuk do të fliste që t’i prishte punë PS

OP-ED

Sali Berisha, ai që prin në rrugën e frikës

Politiko 11 Gusht 2022, 21:09
Sali Berisha, ai që prin në rrugën e frikës

Marsel Lela

Një nga elementët më efektivë për të çimentuar gjatë karrigen e pushtetit është frika. Për gati gjysëm shekulli Enver Hoxha e bëri këtë duke rrënjosur te shqiptarët frikën në mënyra nga më të ndryshmet. Frikë nga armiqtë e jashtëm dhe të brendshëm. Frikë nga imperializmi amerikan që përgjonte pas portës së çdo kooperativisti të varfër për t’u marrë “tokën e mjaltit dhe qumështit”. Frikë nga borgjezia. Frikë nga liria e mendimit dhe e shprehjes. Frikë edhe nga ideja e kapërcimit të kufirit. Frikë nga personi që kishe pranë. Madje frikë edhe nga vetvetja se mos nga pakujdesia mund të të shpëtonte dhe thoje se diçka mungon në këtë vend.

Ky tempull frike krijoi në mendjen e shqiptarit figurën e një lideri të plotfuqishëm dhe të pazëvendësueshëm, e një “luani që nuk kish të dytë në Europë”. Pjellë e kësaj frike është edhe nostalgjia që sot e kësaj dite prodhon mendime të tipit “atëhere nuk ishte edhe aq keq”.

Frika është edhe një nga dy mëkatet e para në historinë e njerëzimit. Pasi mëkatoi kundër Zotit, njeriu pati frikë dhe u fsheh, duke refuzuar të përballej me Krijuesin e tij. Kjo solli mbi njeriun një vazhdë mallkimi që kaloi nga etërit te bijtë.

Prej gati një dekade, Edi Rama është përpjekur ta përdorë më së miri këtë ‘armë’ për të siguaruar qëndrimin e tij sa më të gjatë në pushtet. Më shumë se atë të një Skënderbeu, siç e pat quajtur Elisa Spiropali, Rama po rilind figurën e Enver Hoxhës duke u sjellë para shqiptarëve si babai i tyre, si ai që di gjithçka dhe nuk i shpëton asgjë. E shohim këtë qysh te mënyra arrogante e qeverisjes dhe trajtimit të problemeve, tek “riedukimi” i gazetarëve që nuk thonë atë që i pëlqen atij, te mbytja e opozitarizmit, e deri te përpjekja për të krijuar figurën e një “luani” në Ballkan.

Duket se kjo e ka bërë efektin e vet te qytetarët, duke shkaktuar një mpirje të nervit të protestës ndaj keq-qeverisjes. Mendimi se kundër një figure të tilla nuk ka asnjë mundësi përballjeje, as me protestë dhe as me votë, i ka bërë të zgjedhin të vetmen rrugë që marrin ata që kanë frikë: Ikjen!

Duke e kuptuar se është pikërisht frika burimi i forcës së qeverisë Rama, kryetari i Partisë Demokratike, Sali Berisha ka zgjedhur si një mënyrë opozitarizmi pikërisht zhveshjen e krye-qeveritarit nga kjo koracë. Në protestën e 7 korrikut Berisha e etiketon Ramën si “armikun e tij”, ndërsa në seancën parlamentare të 21 korrikut i avitet kryeministrit deri te hunda, siç bëjnë boksierët për t’i thënë njëri-tjetrit “unë nuk kam frikë prej teje”. Në Bibël, filistejt përdorin një përbindësh, Goliathin e stërmadh, që kishte mbjellë frikë dhe terror në zemrat e ushtarëve izraelitë, duke i bërë ata të mendonin se ai ishte i pamposhtuar dhe se përballë tij kishe vetëm një mundësi: Ikjen! Duke e kuptuar se ishte frika ajo që kishte mpirë bashkëkombasit e tij, Davidi, ai që do të bëhej mbreti i Izraelit i del përballë Goliathit dhe arrin ta mundë në duel. Bashkë me Goliathin, Davidi vrau një përbindësh edhe më të madh: frikën në zemrën e ushtrisë së Izraelit, të cilët duke marrë zemër nga akti i tij i mundën filistejt, anipse në radhët e tyre kishte të tjerë gjigandë.

Këto tentativa të Berishës nuk mund të lexohen ndryshe veçse si një përpjekje për të vrarë përbindëshin e madh të frikës te shqiptarët. Për t’u thënë atyre që kësaj qeverie mund t’i bëhet rezistencë, pavarësisht se mund të duken të plotfuqishëm. Pas luftës për votën kjo është shina e dytë e madhe politike e rikthimit të opozitës si alternativë – jo atë të ikjes, por të përballjes që sjell fitoren dhe rikthen shpresën!

Të fundit