Flash News

Ultimatumi i Ramës: Të hënën, të gjithë kryetarët e njësive administrative të jenë të shkarkuar

Zjarret në vend, 4 vatra zjarri ende aktive, si paraqitet situata

Rama shënjestron sërish prokuroren Shkodrës: Gjeli hartoi ese filozofike me pafajësinë e ndërtimit pa leje

I shpallur në kërkim për vjedhje, arrestohet 26-vjeçari në Durrës

Salianji paraqitet te Shërbimi i Provës pas lirimit me kusht: Betejën ligjore do e vazhdoj në Strasburg

OP-ED

Si përkthehet, elektoralisht, targa ‘Partner i Ramës dhe zar i të huajve’

Politiko 11 Shkurt 2022, 17:41
Si përkthehet, elektoralisht, targa ‘Partner i Ramës dhe zar i

Alfred Lela

Vendimi i Lulzim Bashës për të shtyrë para vetes ndërkombëtarët, ndërkohë që nxjerr kokën nga pas duke parë i trembur ç’ndodh në skenën e politikës, nuk mund të jetë lajm i mirë për të dhe PD-në e selisë.

Më së pari, sepse publiku nuk resht ta shohë, dhe nuk arrin ta çpikturojë atë, nga roli i vasalit, mëkëmbësit apo numrit 2. Një herë u pa si i dyti i Berishës, një herë si partner i vogël dhe humbës i Ramës dhe tani si ‘zar’ i të huajve. Mallkimi i numrit 2, ndërkohë që shoqëria shqiptare, për të mirë apo për të keq, ecën me hundë drejt simbolikës së mashkullit alfa, është vetëvrasëse politikisht.

Së dyti, duke votuar pro zgjatjes së mandatit të organeve të vetingut, Basha shpërfill ndjenjën e përgjithshme popullore për refomën në drejtësi, e cila me sa duket është mosbesimi. Një sondazh i fundit i Euronews Albania tregoi se, vetëm rreth 25 përqind e të pyeturve besojnë se reforma në drejtësi ka shkuar mirë. Edhe pse sondazhi është bërë para arrestimeve të dy ish-ministrave të Ramës, Tahiri dhe Koka, lëvizje që të bëjnë të mendosh se besimi duhet të jetë rikthyer, nuk është kështu. Kjo, sepse reforma në drejtësi ka prodhuar dy realitete apo rrafshe. I pari ka të bëjë me përmasën elitare të drejtësisë së re, pra funksionimi i saj si aparat për ‘fundin e pandëshkueshmërisë’, rrjetë për peshqit e mëdhenj, apo siç njihet ndryshe “krimin e jakave të bardha”. Rrafshi i dytë ka të bëjë me drejtësinë ‘për të zakonshmit’ apo të ‘përditshmit’. Imazhi i drejtësisë së re apo i reformës së saj, te këta të fundit është thuajse i venitur. Koha e pritjes dhe dosjet në gjykata konkurojnë tani me vargmalet e Shqipërisë për nga lartësia. Klisheja e një drejtësië të vonuar që është drejtësi e mohuar, bëhet fizike dhe e dhimbshme. Sa i takon peshqve të mëdhenj, njerëzit e kanë kuptuar se, në pjesën më të madhe, rrjeta e përfolur në politikë, në media, por edhe ndër të huaj është e thurur me fije që të çojnë te ‘fabrikimi i bindjes’ për t’iu referuar një termi të Chomsky-t. Fakti se aktorët në skenë e dinë se drejtësia po pushon së funksionuari për ‘të përditshmit’, i shtyn ata të himnizojnë drejtësinë tjetër, atë që po ‘i jep fund pandëshkueshmërisë’. Për këtë ka unison dhe brohorima për arrestimin e Kokës dhe dënimin e Tahirit. Për këtë emri i SPAK ka filluar të rrotullohet në gojë si karamele që mund të kthehet në granatë për dikë, siç dëshmoi rasti i përgjimeve të kryebashkiakut të Tiranës. Përpjekja për të futur në listën e SPAK Dukën, dhe të tjerë të fuqishëm si ai, funksionon vetëm deri ditën kur ‘të përditshmëve’ u duhet të shkojnë vet në gjykatë, apo kur ndërkohë kanë një proces gjyqësor në transportierin e ngecur të drejtësisë.

Së treti, Basha harron të nxjerrë mësime nga pësimi i vitit 2017, kur vendosi ‘të kënaqë’ ndërkombëtarët dhe Ramën. Madje me këtë të fundit bënë edhe një aleancë të çuditshme, ku ngjanin me një duet gjithë stonaturë tek këndonin karaoken e një himni anti-LSI. Rezultati: Partia e tretë, edhe pse me dy të parët kundër, arriti të marrë 19 ulëse në Kuvend duke thyer rekordin e saj. Rama fitoi i vetëm, ndërsa Bashës i mbeti gishti mitik në gojë.

Të bëhesh përsëri me Ramën kundër ‘së keqes më të madhe-LSI’ (tani edhe me Berishën kundër), dhe të shpresosh për rezultate pozitive një muaj para një testi elektoral, është naivitet. I një shkalle edhe më të madhe se naiviteti i disa prej deputetëve të ‘opozitës së re’ që me 6 muajt e lavdisë dhe dy takime me Ambasadoren Kim padehën se i kishin bërë një vend vetes në politikë.

Ku janë ata sot?

Të fundit