Flash News
Pas arrestimit të Berberit, Rama emëron drejtorin e ri të Autoritetit Rrugor Shqiptar
Përfshihet në flakë një apartament te bulevardi ‘Zogu i Parë’ në Tiranë
Berisha: Ishim opozita e parë që kërkuam anëtarësimin në NATO pas rënies së komunizmit
Lirohet nga qelia ish-kryebashkiaku i Fushë Arrëzit, Fran Tuci
Konstituimi i grupit të dialogut PD-PS, Bylykbashi: Prioritet është Reforma Zgjedhore
Ermal Mulsomani/ Gazeta Express
Gjashtë muaj përpara datës së zgjedhjeve në Shqipëri, ligjërimi publik pothuaj është njësuar me atë politik.
Veprimet konsiderohen të mira apo të këqija në varësi se kush i bën ato dhe jo se sa ato janë të vlefshme apo dëmshme për shoqërinë. Nuk ka pikë zemërimi apo indinjate për një veprim dukshëm korruptiv, të paligjshëm apo të pamoralshëm nëse ai veprim është kryer nga “pala jonë”. Përkundrazi, çdo veprim të parëndësishëm të kundërshtarit janë të aftë ta zmadhojnë, ta shumëfishojnë, ta barazojnë e t’ia tejkalojnë veprimit më brutal të palës tjetër.
Militantët armatosen nga depoja e ideologëve të Partisë e të nxjerrin sytë në komente sapo ti përmend se “aksh” veprim i udhëheqësit ishte skandaloz, i papranueshëm, arrogant apo qoftë edhe me terma elegant si “i qortueshëm”.
Shikoj me vëmendje mediat afër pushtetit. Të gjitha janë të zëna me Ilir Metën dhe “skandalin e pashaportave”.
Përpara se të fillonte ky i ashtuquajtur “skandal”, të njëjtat media po merreshin me dekoratat e Presidentit, kompetenca më e parëndësishme dhe qokatare e një institucioni shtetëror. “Po i përdor për vota” – e akuzonin.
Po mirë, ta supozojmë se edhe ndonjë qëllim të tillë me efekt të parëndësishëm mund t’a kishte. A nuk e përdor Kryeministri çdo dalje publike ku lajmëron ulje taksash vetëm 100 ditë para zgjedhjeve për efekt elektoral? Mirëpo kjo është një e drejtë kushtetuese e qeverisë, është atribut ekskluziv i saj. Siç është dhënia e dekoratave një kompetencë e Presidentit…
Nëse në gjithë piramidën shtetërore të Shqipërisë, pothuaj gjithë mediat kryesore, zgjedhin të merren me të vetmin segment që nuk është nën sqetullën e Kryeministrit! Ky fakt është njëqint herë më i rëndë sesa dekoratat e Presidentit! Çfarë tregon kjo? Kjo tregon kapjen totale mediatike nga pushteti dhe manipulimin e opinionit publik.
Tani të vijmë te skandali i pashaportave.
Një investigim i publikuar në media ka treguar që Ilir Meta ka dhënë 419 pashaporta shqiptare, për shtetas të huaj, si raste përjashtimore. Ky numër është shumë më i lartë sesa i të dy Presidentëve paraardhës, Nishani dhe Topi (të dy bashkë 76) mirëpo askund nuk ka një ligj që kufizon numrin e këtyre rasteve. Kjo shihet si premisë për korrupsion nisur edhe nga një ankesë e Komisionit Evropian për një verifikim më të rreptë të këtyre rasteve. Ministria e Brendshme miraton një ligj të ri që ia heq këtë kompetencë Presidentit dhe futet në fuqinë Tetor 2020.
Kaq është investigimi. Nuk përmendet se cilin nen të ligjit ka shkelur Meta dhe ku e ka tejkaluar kompetencën ligjore. Ndër të gjitha ato raste, veçohet ai i futbollistit të Tiranës Cobina, miratimi i pashaportës të të cilit qenka bërë në një kohë rekord, vetëm 8 orë!
Shumë mirë që është bërë ky investigim. Mundet Ilir Meta të ketë tejkaluar kompetencat dhe duhet të japë llogari përpara organeve kushtetuese.
Por, a është ky “skandal” i Ilir Metës më i rëndë se atat të Piramidës Shtetërore të sqetullës së Edi Ramës? A e barazon ky “skandal”, fjala vjen skandalin e inceneratorëve? Po “marihuanizimin” e Shqipërisë, mbushjen e parlamentit me kriminelë? Po skandalin financiar Beccheti me 110 milionë euro? Po skandalin e rrugës Tiranë-Durrës me 45 milionë Euro? Po skandalin e check-upit ku buxheti i shtetit paguan për shërbime të pakryera dhjetëra milionë Euro dhe më vonë detyron punonjësit të bëjnë check-up për të ulur shifrën e humbjeve? Po skandalin e sterilizimit që e denoncoi publikisht dhe nuk mori asnjë përgjigje mjeku urolog Artan Koni? Për të mos shkuar më larg, a është skandal arratisja e shefes së kabinetit të OSHE-së që po vidhte “nën hundën” e shefit të saj, Ardian Çela?
Në një shoqëri normale, në prag të zgjedhjeve parlamentare, në fokus duhej të ishin arritjet, mosarritjet dhe abuzimet e pushtetarëve, bilanci mes tyre. Mirëpo ajo që ndodh është tjetër. Në fokus është një kompetencë kushtetuese e të vetmit institucion kushtetues që nuk është në vathën e Edi Ramës.
E vërteta është që mëkatet më të mëdha të Ilir Metës datojnë përpara 01 Prillit 2013, ditës kur Edi Rama e rehabilitoi publikisht pasi i ishte lutur me muaj të tërë për bashkuar forcat. Siç ndodh rëndom, kauza e pushtetit i bëri zero mëkatet e deriatëhershme, sharjet dhe fyerjet që nuk do i duronin as qëniet më inferiore u gëlltitën si të paqena. Përkrahësit e Edi Ramës, atëherë i harruan fjalët e tyre për Metën vetëm pak muaj të shkuara dhe u fokusuan në të tjera çështje që ua kërkonte kauza. E nëse dikush kritikonte aleancën I vërsuleshin me akuzën “Nuk është ky problemi, kjo është zgjidhja”. Nuk do habitesha që këtë qëndrim, të njëjtit njerëz ta adaptonin përsëri 6 muaj më vonë . Në emër të kauzës së propagandës eleminohen fakte të përbindshme, shkruan Orwell. Njerëz dhe çështje të glorifikuara 6 muaj të shkuara mund të kthehen në plehra, hajdutë, skema korrupsioni që duhen ndëshkuar. Kjo në varësi të oreksit
Kërkimi i gjilpërës në kashtë tregon më shumë për pushtetin sesa Ilir Metën. Tregon për hallin e madh që i ka kapur me inceneratorët, koncensionet e shëndetësisë, humbjete e tmerrshme financiare nga Arbitrazhi Ndërkombëtar dhe skandalet e pandalshme të zyrtarëve të saj.