Flash News

Kërkon lirimin me kusht, Ervin Salianji mbërrin në Gjykatën e Fierit

Zjarr në Lurë, flakët rrezikojnë Parkun Kombëtar

Në kërkim ndërkombëtar për drogë, kapet në Durrës 36-vjeçari (EMRI)

Shqyrtohet sot në Gjykatën e Lartë rekursi i Veliajt

Sot seanca në Gjykatën e Fierit, Salianji kërkon lirimin me kusht

OPINEWS

Fjala e Lirë e kyçur me vendim prokurorie, gazetari në pritje… të miratimit editorial nga SPAK

Politiko 11 Prill 2025, 18:13

Fjala e Lirë e kyçur me vendim prokurorie, gazetari në

Nga Flamur Vezaj

Gazetarët, që prej kohërave të hershme të profesionit, kanë kërkuar konfirmim nga prokurorët për lajmet – jo leje për t’i publikuar. Sepse leja për publikim nuk ka qenë kurrë standard profesional i gazetarisë, por zakon i servilëve. Gazetarët e vërtetë nuk kërkojnë “pëlqim”, por ndjekin të vërtetën — edhe kur ajo nuk u shkon për shtat pushtetarëve të radhës.
Por kur SPAK-u vendos të sillet si gjykatës, prokuror, polic dhe… redaktor përgjegjës i lajmeve, atëherë kemi një problem serioz. Dhe ky nuk është më problem për një gazetar, por për gjithë sistemin.
Altin Dumani, Doloresa Musabelliu dhe Behar Dibra e mbajtën veten për 8 muaj nën hetim, nën pretekstin e “nxjerrjes së sekretit hetimor”, ndërkohë që ishin në konflikt të pastër interesi – ku çdo jurist fillestar e di që në raste të tilla, dosja hetimore duhet t’i kalojë një prokurorie tjetër. Por jo. Ata jo vetëm që nuk ia kaluan një tjetër prokurorie, por pas 8 muajsh ia dorëzuan “kolegëve” të tyre, sërish brenda SPAK-ut. Duke “respektuar shkeljen” e ligjit me stil.
E çfarë ndodhi? Edhe pas 16 muajsh hetim, ende asnjë masë ndaj vetes, ndaj oficerëve të policisë gjyqësore, apo ndaj prokurorëve që patën në dorë dosjen. Asnjë përpjekje për të zbuluar “informatiorin” e gazetarit Elton Qyno! Dhe më qesharakja? Askush nuk e di kush i nxori informacionet nga SPAK që Qyno i publikoi! Apo ndoshta të gjithë e dinë, por askush s’e thotë.
Ndërkohë, vetë SPAK pretendon se “po kërkonte burimin” e rrjedhjes së informacionit në mjetet e punës së gazetarit. Por në vend që të gjejë burimin, materialet e “zbuluara” në telefonat e gazetarit Qyno u futën në një dosje tjetër hetimore! Jo për të hetuar rrjedhjen, por për të ndëshkuar gazetarin. Rasti i paprecedent!
Po çfarë bëri Qyno që meritoi gjithë këtë ndëshkim? Publikoi biseda të siguruara përmes SKY ECC, po nga SPAK-u vetë – biseda që nxirrnin në shesh gënjeshtrat e Nuredin Dumanit, i ashtuquajturi “i penduar i artë”. Ajo që ai kishte deklaruar para prokurorëve nuk përputhej me atë që kishte thënë vetë në komunikimet e SKY. Në çdo vend normal, kjo do të ngjallte një hetim për dëshmitar të rremë. Në Shqipëri? Jo, këtu ndëshkohet gazetari që e nxori zbuluar. Pra, Qyno publikoi të vërtetën – dhe kjo ishte e papranueshme për prokurorët.
Dhe si u hakmorën? E futën Qynon për 8 orë në SPAK, me kontroll trupor, banese, makine, zyre, telefoni, kompjuteri i punës… madje kontrolluan edhe lodrat e fëmijëve. Të gjitha ia sekuestruan në emër të “kërkimit të burimit”, por qëllimi ishte i qartë: t’i mbyllnin gojën.
Ndërkohë, shoqatat e gazetarëve – që janë me tepricë në letra për projekte e fonde, zgjodhën heshtjen me zë të lartë. Përjashtim bëri vetëm Aleksandër Çipa, që u paraqit në Gjykatën Kushtetuese. Ndërsa pjesa tjetër e shoqatave dhe gazetarëve, të mbushura me diploma nderi dhe aktivitete sterile, u fshehën pas kolltukut të korrektësisë politike apo “sekretit profesional” të heshtjes individuale e institucionale.
Le të bëjmë një krahasim të vogël. Këtu në SHBA, kur u zbuluan biseda në grup ku flitej për sulme ushtarake, plane dhe lloje armësh – dhe mes pjesëmarrësve ishte edhe një reporter – askush nuk guxoi të hetonte gazetarin. Nuk iu sekuestrua telefoni, nuk u mbajt në izolim, nuk u demonizua publikisht. Sepse këtu e kuptojnë se gazetari nuk është armik i shtetit, por një hallkë kyçe në funksionimin e demokracisë.
Pushteti i katërt nuk ka nevojë për leje nga SPAK-u. Në fund të ditës, ky proces në Gjykatën Kushtetuese nuk është thjesht një çështje procedurale. Është testi që do të tregojë nëse drejtësia shqiptare është pjekur mjaftueshëm për të kuptuar kufijtë e vet. SPAK nuk është pushteti i tretë. As pushtet më vete. Dhe me siguri nuk është redaksia që vendos çfarë botohet e çfarë jo.
Media është pushteti i katërt. Dhe fjala e lirë nuk është një luks që ta jep një prokuror kur ka kohë të mirë. Është një e drejtë kushtetuese, që nuk varet nga dëshira e askujt – as nga SPAK, e as nga Altin Dumani dhe “ekspertët” e tij!

Të fundit