Flash News

Ultimatumi i Ramës: Të hënën, të gjithë kryetarët e njësive administrative të jenë të shkarkuar

Zjarret në vend, 4 vatra zjarri ende aktive, si paraqitet situata

Rama shënjestron sërish prokuroren Shkodrës: Gjeli hartoi ese filozofike me pafajësinë e ndërtimit pa leje

I shpallur në kërkim për vjedhje, arrestohet 26-vjeçari në Durrës

Salianji paraqitet te Shërbimi i Provës pas lirimit me kusht: Betejën ligjore do e vazhdoj në Strasburg

OPINEWS

Jashtë Europës, si peng i Bullgarisë dhe i kapadainjve të Shqipnisë

Politiko 23 Qershor 2022, 21:22

Jashtë Europës, si peng i Bullgarisë dhe i kapadainjve të

*nga Romeo Gurakuqi

Europa u tha sot Jo sërish ‘bejlerëve’ të zotnojnë këto kohë të pazakonta Tiranën dhe Shqipninë.

Në pamje të parë duket sikur hapja e negociatave të Shqipërisë me BE është marrë peng nga Veto-ja e qeverisë së Bullgarisë, që përcjell në publik një arsyetim të sajin, për ne jehonë e kohëve primitive.

Mirëpo, në fakt, mohimi i të drejtës për portë të hapur në Perëndim dhe për qytetari të barabartë europiane për shtetasit e Shqipërisë, nuk e besoj se lidhet vetëm me qendrimet dhe komplekset e vendit fqinj ballkanik, që në çdo kohë të veshtirë për ne, na është rreshtuar përkundër. Vetë mbajtja artificialisht në bllok, për një kohë të gjatë, e dy vendeve të refuzuara sot, na bën me mendue se ngërçi ka arsye më të thella dhe lidhet me refuzimin, që vendet kryesore europiane, i bëjnë me stil një shteti jo serioz dhe të çoroditun strukturalisht.

Dhe në fakt, publiku ndër ne është më se i qartë se pengesa kryesore në rrugën integruese është vetë klasa politike udhëheqëse e Shqipnisë. Përmirësimi i standardeve të lirisë së brendshme, shteti dhe institucionet, ne total ndër ne, janë marrë peng nga krimi e korrupsioni galopant, egoja, ambicia e shfrenuar për të sunduar pa bërë zgjidhje me interes publik; është paaftesia uluritese shtetformuese e KM të vendit, që veç din të bëjë batuta dhe të cënojë pandërprerë seriozitetin e zyrës që mban pa meritë, përkunder rregullave demokratike të një shteti ku elitat duhet te qarkullohen.

Është mëse e qartë, se qeveritë e disa vendeve kryesore te BE nuk mund ta kaperdijnë dhe pranojnë si partner të barabartë, një vend me shtet të tillë të dështuar dhe me demokraci fasadë, që eksporton aq shumë krim në Europë, aq shumë refugjatë, aq shumë lëkundje strategjike, aq pasiguri të brendshme institucionale, aq shumë përsekutim ndaj komuniteteve të veçanta kombformuese.

Por nuk është vetëm e tashmja qeverisë që demoralizon dashamirësit e Shqipërisë. Përqark Kryeministrit të Shqipërisë enden në një valle deklaratash, denoncimesh dhe përçartjesh me çelësa ndërtesash luksoze ndër duar, shefat e opozitave të shpërndara ndër parcela partish të privatizuara, mbi baza familjare dhe nepotike, qe, te gjithe te marrun se bashku, nuk arrijne dot te shkruajne, jo me nje draft reforme, por as nje set parimesh themelore per nje korigjim konstitucional, administrativ, elektoral te drejte, te ndershem dhe plotesues te aspiratave te komuniteteve perberese te vendit, te drejtave te emigranteve per votim ne kolegjin elektoral te origjines.

Mbasi ata bashkarisht kane nxjerre jashte Shqiperise gjysmen e popullsise, po ulen keto dite per te ndertuar skemë e radhes së ndryshimit, që do iu mundesojë në fakt të ruajnë të paprekur thelbin e të njëjtit sistem politik dhe perfaqesues, qe kane krijuar ne agimin e mberritjes se tyre ne skenen e tranzicionit.

Shqiperia qeveriset nga nje qeveri e paafte, te cilen krimi e ka vene perposh; nje qeveri qe saboton me alibi bullgare, integrimin e vendit ne Perendim dhe do te duhej te ishte dorehequr me kohe.

Por nga ana tjeter, ajo qeveri vazhdon të mbahet në këmbë e pashqetesuar, mbasi Opozita është mbërthyer nga të njejtët krerë, që nuk lëshojnë hapësirë për askend, që mund të fitoje besimin masiv te publikut dhe Aleateve Strategjike; askujt qe mund t'i shërbejë me patriotizem dhe devotshmeri Shtetit dhe fateve europianizuese e perëndimizuese. Një opozitë që është armike e dijes, e arsyes se shendoshe, e profesionisteve, që sillet me injorim ndaj komuniteteve që mbajtën Europën të paprekun ndër votrat familjare në kohët më të errëta të historisë, nuk ka si të ketë te ardhme pa nje reflektim të plotë, rrënjësor dhe të njimendtë.

Jetojmë në një vend në të cilin, sfera publike është kapur nga padrejtesia, korrupsioni, injoranca, forca e militanteve te armatosun dhe paraja e ardhun nga skutat e urrejtjes ndaj Europes se Lire, nderkohe qe institucionet e reja te drejtesise, vazhdojne te jene formale, te ndrojtura, krejt te pasigurta per te kryer detyren historike ndaj Shtetit dhe Kombit, aspak te vendosura ne respektimin e parimit, qe ligji eshte i barabarte per te gjithe dhe fillon me vepru nga nalt- poshte. Dhe po nuk ndodhi ky veprim, Europa serish do jetë larg nesh.

Faktet janë kokëforta: dështimi politik ndodhi. Nuk është dështim i qytetarëve. Është një falimentim shumëdimensional i qeverisë, e cila duhet të mbajë përgjegjësi. Kryeministri dhe qeveria e formuar nga ai kanë kapitulluar në politikat e saja të brendshme dhe të jashtme, ndaj duhet të largohet. Dhe kjo nuk do të thotë që mëkatarë të tjerë t’i zëne vendin.

Shqiperia eshte ne emergjence per krijimin e nje Qeverie te re Kombetare (ne te cilen "baballarët e rremë të kombit", ose “ngaterrestarët e tranzicionit”, nuk do të kenë më asnjë rol), qe do te duhet te kete per mision, futjen e Shqipnisë në Europë siç e meriton, si Zojë e Randë: Mposhtjen e Korrupsionit dhe Krimit të organizuem, kryerjen e reformave elektorale, administrative dhe perfaqesuese, bazuar mbi modelin themelvenes, përforcimin e ligjeve të shekullarizimit të shtetit të cënuar së fundmi nga aventurierët dhe ristabilizimin politik, qe nis me pastrimin e partive nga injoranca uluritese, nepotizmi dhe krahinarizmi.

Mirepo kjo Qeveri e Unitetit Kombetar Antikorrupsion, nuk ka per t'u krijuar, derisa kjo valle e kote parlamentare, burrash dhe grash që nuk përfaqësojnë asgjë dhe askënd, te emeruar ndër postet kuvendore nga arsye te panjohura për publikun, do të vazhdojë të qendrojnë në skenë si maskë e demokracisë pluraliste.

Ka një Shqipni ma të madhe dhe ma përparimtare, se sa ajo qe shfaqet perdite me arrogance dhe brutalitet nder institucionet e akaparuara publike dhe media. Po ajo pjese e Shqipnisë së vërtetë eshte vendosur nen dhunen e shterngimit te fjales dhe veprimit permes 'rubinetit' te rrogave dhe 'bukes se gojes'; perjashtimit te brezit te shkolluar jashte me mundin dhe djersen e tyre ose te prinderve qe sakrifikojne cdo gje; ose lenies ne hije dhe fikje te profesionisteve te ekonomise, financave dhe industrise.

Ky vend në fakt, nuk eshte drejtuar asnjëhere nga njerezit e dijes, ligjit, arsyes, drejtesise shoqnore dhe parimeve te qeverisjes së mirë, gjithperfshirese kombetare, por nga demagoget qe nuk prajne se ulurituri per drejtesi dhe qe ne fakt bajnë te kunderten, damin e radhes, duke persekutuar, perjashtuar, izoluar qytetaret e ketij shteti, varesisht interesave vetjake te kontrolloreve, paragjykimeve që vijnë nga një kohë e errët otomane.

Ka ardhur koha qe kjo valle e mbrapshte kontrolloresh qe nuk terhiqen nga skena te mbyllej ketu, sot, NE DITEN E DESHTIMIT FINAL TE INTEGRIMIT.

Mirepo vendi nuk ka shume krahe te lire per t'u ngjitur aty ku duhet. Shqipnise Politike i mungon së fundmi edhe një figurë institucionale e ndriçuar, e fortë dhe e panjollë ne Krye te Shtetit, qe do te guxonte neser t'u thoshte deshtakëve dhe damtoreve: Hapni Rrugen.

Tranzicionistet që po gezojnë sot për refuzimin e Europës, kane menduar ne detaje edhe per pengmarrjen e te nesermes, stabilitetin afatgjate te kastave te tyre besnike: Kane zgjedhur enkas, në krye të zyrës më të naltë shtetnore, një ruajtës të ri të status quo-se ne Kenetën Politike, një të panjohur dhe të paforcë, per asnje lloj nisme korrektive nga maja e shtetit, ne Shqiperine e 5 viteve te ardhshme.

Sot, Shqiperia duhet te ishte ne shesh dhe Opozita ne aksion te menjehershem, parlamentar dhe me gjere. Por ne kete vend te çuditshem, asgja nuk ndodh, askush nuk prish planet e pushimeve per hater te publikut, ndaj edhe Edi Rama vazhdon te qeverise pa i dhanë llogari askujt, ngjashem me nje sundimtar te vendeve jo te lira, ndërkohë që populli sërish bëhet gati që të ikë drejt askundit.