Të nderojmë martirët e Kishës që derdhën gjakun për Zotin e Kombin

Nga Dom Marjan Lumçi

Sot për Kishën tonë katolike në Shqipni asht një Ditëtë e veçantë, ASHT

DITA E TË LUMËVE MARTIRËVE TANË, që e derdhën gjakun për fe

e atdhe duke na lanë si AMANET DASHNINË PËR ZOTIN E PËR

KOMBIN.

Elita ma e shqueme e katolicizmit shqiptar u shfaros. Bilanci asht

tragjik: U vranë 5 ipeshkvij, 60 meshtarë dioqezan, 30 rregulltarë

françeskanë, 23 jezuitë, dhjetë seminaristë dhe tetë motra rregulltare, pa

llogaritë laikët e shumtë që përbajnë një listë të pafundme.

Në Shqipninë tonë të vogël u konsumue ajo masakër që siç do të

shprehej Sami Repishti: “Për katolikët shqiptarë nuk merr kuptimin e

vërtetë e të plotë kjo tragjedi në se nuk pohohet publikisht dhe nuk

pranohet me ndjenjë faji, si me ta padrejtë u vranë 140 meshtarë të cilët

kishin kryer 450 vjet studime në 24 universitete të Europës e do të bënin

mjerisht edhe 881 vite, pra gati 9 shekuj burg në tokën e tyre.

Vazhdon ma tej Sami Repishti duke thanë se: “tortura e vrasja e padrejtë

merr kuptimin e plotë në qoftë se kujtohet edhe thanja në burg e Pandi

Kristos, (një nga kriminelët e rregjimit komunist pasi kishte përfunduar

për vete në burg, sepse kështu bajnë diktatorët gjithmonë, kur ju mbaron

mishi i të ashtuqujtunve tradhtarë, fillon e i gjenë tradhtarët brenta miqve

e bashkpunëtorëve): Pandi Kristo thoshte: “ATO LLESHRAT E

PRENGRAT I KEMI VRARË FAJ E PA FAJ VETËM SEPSE QENË

KATOLIKË. ATA PO, KANË TË DREJTË TË ANKOHEN“. E

natyrisht, nuk bëhej fjalë për Lleshra e Prengra dosido, por për burra

mentarë e patriotë si Llesh Marashi e Preng Cali, që banë kaq shumë për

lirinë e pavarësinë e Shqipërisë.

Ta nderojmë kujtimin e tyne sot me një lutje, pa harrue se nderimi ma i

madh ju bahet në kjoftë se u përngjamë në jetën tonë të përditshme.