Flash News

POLITIKOFF

Arjan Konomi me lot në sy tregon për muajt e fundit të Hueyda El Saied: Nuk donte ta shihja në atë gjendje

Arjan Konomi me lot në sy tregon për muajt e fundit të Hueyda El

Sot në "Rudina" në Tv Klan me Rudina Magjistarin, ka qenë i ftuar Arjan Konomi, një prej miqve më të ngushtë të Hueyda El Saied, e cila ndërroi jetë disa ditë më parë për shkak të kancerit të gjirit të avancuar. Ajo ka lënë bashkëshortin dhe të birin Gabrielin dhe janë të shumtë personazhet që janë pikëlluar nga humbja e saj.

Arjan Konomi ka qenë njëri prej dy personave të vetëm që e kanë ditur që Hueyda po vuante nga ajo që sot quhet sëmundja e shekullit, kanceri i gjirit.

"Ishim miq të afërt, ishim si motër dhe vëlla. Biles përveç kontakteve tona të shpeshta gjatë këtyre viteve të fundit  që jetonte në Luksemburg, unë shkoja shpesh tek ajo. Hueyda gjithmonë me atë buzëqeshjen, me atë mirësinë, nuk mërziteshe dot kurrë me të. Dhe kur ti e mërzisje, ajo nuk mërzitej asnjëherë. Kishte një buzëqeshje, një pozitivitet shumë të madh. Mua më kujtohet që e ngacmoja gjithmonë, ajo bënte autoironi me veten dhe ajo e kthente gjithmonë me buzëqeshje. Të stimulonte, të transmentonte enërgji pozitive. Persona të rrallë e kanë këtë aftësi,"- tha Arjani.

Ai tregoi dhe sesa pozitive ishte ajo deri në momentet e fundit:

"Hueyda vajti një vit e gjysmë që bën kura, që nga kimioterapitë që ka bërë para një viti dhe u duk sikur u bë mirë. Rifilloi përsëri dhe ajo me mua dhe me një mikeshën tjetër rë saj fliste. Dhe ne nuk na tregonte se si ishte gjendja e saj shëndetësore. Gjithmonë kishte optimizëm, qeshte, merrte pjesë në biseda se në fund të fundit harrojmë ndonjëherë dhe hidhemi tek problemi jonë, edhe në momentin që duhet të flasë. E pyesja për gjërat e mia, i tregoja për gjërat e mia. Ndërsa për vetën e saj thoshte që ja jam mirë, bëra kemiot, vajta atje. E tregonte me aq pozitivitet sa nuk donte të transmetonte as pikëllim dhe as të të bënte të ndiheshe keq."

Më pas, Arjan Konomi ka treguar për muajt e fundit të Hueydes dhe me lot në sy ai rrëfeu se donte të shkonte në Francë, t` qëndronte afër:

"Këto dy muajt e fundit unë këmbëngula që të shkoja. Dhe më mbeti peng që nuk shkova. Nuk donte që të shkoja, më thoshte jam në spital, nuk lejohet prej koronës, vetëm bashkëshorti gjysmë orë në ditë mund të shkonte. Pastaj doli nga spitali një periudhë kohë, i thashë do vi të rri disa orë., nuk donte që unë ta shikoja dhe ta dija si ishte gjendja e saj tamam. Megjithëse unë e kisha kuptuar dhe e kisha dyshuar dhe vazhdoja bëja atë lojë, për mos t`i dhënë të kuptonte."

 

Të fundit