Asambleja e PS: turismo, justicialismo, ramachismo

Alfred Lela

Fjalimi me gjatësi tetoro-revolucionare i Edi Ramës, 85 minuta përpjekje për të hekurosur si Brioni kostumin Rama-Rraja-Hani i 2 Klodëve, që Partia Socialiste ka mbajtur veshur këta 10 vjet, nuk prodhoi të reja as të vjetra. Ndjekësit e politikës e dinë se Rama i fryn me retorikë frustrimet politike të tij dhe të forcës që drejton.

Kështu ndodhi edhe dje. Pjesën e luanit në fjalimin chavezian e zuri turizmi, një kafshë që e solli në prehrin politik të Ramës, jo një programacion, por një rastësi. Dhe dihet që, rastësitë, ashtu siç i sjellin gjërat, edhe i marrin me vete sikur kurrë të mos kishin qenë. Me inteligjencë, Kryeministri e kuptoi se asnjë përrallë më të mirë nuk kish për t’u treguar shqiptarëve se sa bum-bumi turistik i kësaj vere.

Çka duhet sqaruar është se, ndërkohë që që turistët erdhen, nuk dimë ndonjë platformë për turizmin që qeveria Rama e ka paraqitur që të shohim bumin si rezultat të saj. Mund të marrim edhe të kundërtën për të vërtetë, të pranojmë (bravo qeveria!) që 2 muaj na sollën x milion turistë, por çfarë zgjidh kjo? Edhe Kuba ka turizëm, por është një vend në mjerim.

Ramës i duhej turizmi për të mbuluar tredhjen e përgjithshme qeveritare dhe një vullnet fallik gjithnjë e më të madh, për të kapur çdo monetizim të mundshëm, sikur qeveria të ishte algoritmi i Facebookut që shquan ku është trendi dhe ku vilen paratë.

Rama nuk u ndal, ose vetëm sa i ceku-larje goje- asnjë prej piketave të mëdha me të cilat synoi pushtetin në 2013-ën.

I ngarkoi turizmit një barrë kombëtare që gjeografia e Shqipërisë dhe historia e saj e shkurtër, në hospitalitet infrastrukturor jo në bujari antropo-folklorike, nuk e mban dot. Tirada e kryeministrit në turizëm fillonte e nxirrte koka përçudnie kur, ata që vijnë në Shqipëri për disa ditë krahasohen me ata që ikin për disa vjet, apo përgjithmonë: shqiptarët që lënë atdheun dhe emigrojnë.

Një kryeministër që nuk i ngatërroan vizionet me fata morganat, do të fliste për këtë raport. Si dilet prej kësaj bllokade? Si mbahen shqiptarë këtu? Ajo barcaleta me anglezin që i çon statistikën se Britania është e para në vjedhje shtëpish dhe Shqipëria e fundit, është kujtesë e ftohtë e një paradoksi. Ndoshta, ata që ikin nga qeverisja e Ramës në atdheun e anglezit, e bëjnë këtë punë- sa të gjejnë një gjë në profesionin e tyre. Por, në fund, nuk vlen se kush vjedh shtëpitë, por kush vjedh shtëpinë e madhe, Shqipërinë.

Tema tjetër e madhe e fjalimit të z. Rama, drejtësia që po i merr qeverinë, dhe pavarësisht kësaj ai mbetet krenarist për të, është një paradoks më vete. Një kyeministër që mburret me një pushtet si drejtësia, jashtë tagreve të tij institucionale,e  cila për më shumë i ha shpretkën pikërisht pushtetit të cilin ai është ngarkuar të drejtojë, ekzekutivit, është një habi filzofike më vete.

Por, ashtu si turizmi edhe kjo është gjeturinë mbi herdhet e tredhura. Rama po mundohet të fusë në ligjërim public atë që Peroni, diktatori argjentians e parashtronte si justicialismo. Por, kjo është temë për një shkrim tjetër. Për sot mund të përfundohet aty ku Rama u ndal në pjesën e tretë të fjalës. Pas turizmit dhe justicialismit ai foli…për veten. Për ramizmin si formë e qeverisjes dhe të qenit.

Një shaka e kripur me audiencën: pasi i ka tredhur, u flet edhe për instrumentet e përdorura. Dje mungonte vetëm një orkestër për zijafetin e atij syneti të madh politik.