Flash News

Posta e mëngjesit/ Me 2 rreshta: Çfarë pati rëndësi dje në Shqipëri

Ceno Klosi me mbi 800 vota të vjedhura, Balluku gjen si arsye lodhjen e numëruesve

"Fast & Furious" në ish-Bllok, policia ndjek një Audi Q8, përplasen 4 makina

Makina përplas dy turistë me motoçikletë në Fushë Arrëz, humb jetën njëri prej tyre

Aksident i rëndë në Thumanë, një i vdekur, 3 të plagosur

OP-ED

Cila PD është e Bashës dhe cila e Berishës?

Politiko 29 Shtator 2021, 13:16

Cila PD është e Bashës dhe cila e Berishës?

Alfred Lela

Kryetarë dhe ish-kryetarë degësh, deputetë dhe ish-deputetë, ish-ministra dhe një ish-president, pezzo grosso lokalë, shfaqen, takim pas takimi, në Foltoren e Berishës. Përshtypja e parë që kjo siguron përtej çdo dyshimi është se Basha lulëzon në krye të Partisë Demokratike, por nuk e zotëron atë.

Cilën parti atëherë ka në dorë Basha?

Së pari partinë e vulës, në një organizatë thuajse presidenciale ku të gjitha vendimet, edhe kur merren nga forumet, pikëpriten diku me vullnetin e kryetarit. Një parti të tillë është e vështirë ta marrësh, nga jashtë apo nga brenda.

Së dyti partinë e strukturave. Basha ka, në degët lokale dhe në forumet në qendër, mbështetës ose sponsorizime të drejtpërdrejta të vetat dhe të njerëzve të tij të besuar në parti apo familje. Në këto instanca ka filluar ndërkohë një luftë, tani për tani e heshtur, mes bashistëve të tërhequr dhe berishistëve në sulm. Balanca mund të ndërrojë në varësi të konjukturës së madhe politike apo animit të asaj që duket si fitore ose humbje. Por, një gjë duket: Doktori ka besnikët, Basha ka interesaxhinjtë. Dihet se cilët janë më të sigurtët në përplasjet frontale.

Këta të fundit, interesaxhinjtë, formojnë edhe një fashë të tretë anë klanin bashist, atë të kinse pro-amerikanëve. Kryesisht janë personazhe frikacakë, që nuk shohin te Amerika idetë e lirisë, por konjukturën e shkopit dhe karrotës. Një pjesë syresh janë edhe defiçentë intelektualë dhe shpirtërorë sepse kujtojnë se të hipurit në bandwagon-in amerikan i bën relevantë, interesantë, të honepsshëm politikisht, me e thënë në shqip.

Një fashë e katërt në partinë e Bashës janë ideologët. Këtu bën pjesë, si katoliku Agron Gjekmarkaj ashtu dhe muslimani Fitim Zekthi. Të dy janë futur në betejë me iluzionin se nuk po i shërbejnë kryetarit, por po i krijojnë një shtrat ideologjik ku ai të mbështesë platformën e përballjes me Berishën. Pra, ta luajnë lojën e mendimtarit, që nuk merret me personat dhe fatet, dhe as i interesojnë, por me idetë, trashëgimitë dhe ardhmëritë, dhe vetëm nëpër këto rrafshnalta të mendjes takohen ata me rivalët, Basha dhe Berisha. Edhe kjo është një mënyrë për të qenë me Bashën, por pa e refuzuar kategorikisht Berishën. Nuk e di sa intelektualisht solide është kjo, duke qenë se intelektualët publikë janë të tillë bash se kategorizohen si të një ideje dhe i fryjnë të gjithë bulshinjtë, pa kompromis, në mbështetje të saj.

Të pestët në këmbësorinë e lehtë të Bashës janë prurje ose investime të reja të kohës së tij të cilët, çuditërisht, mbërrijnë në shumicë nga një universitet privat në Tiranë. Këtu futen dyjarja Grida Duma-Ervin Salianji dhe deputetët e Vlorës Ina Zhupa dhe Arbi Agalliu. Këta mund të konsiderohen si UET-party, edhe pse tashmë marrdhëniet me ish-promovuesin janë ftohur konsiderueshëm; për arsye karakteriale, jo parimore.

Ky grup nuk përvijohet vetëm nëpër këta katër emra, por përfaqëson përpjekjen e Bashës për të modeluar partinë e vet. Këtu shtrihen më të fortat lidhjet e Bashës, si për arsye se një pjesë i kanë pozicionet prej investimit direkt të kryetarit, ashtu edhe se ka prej atyre që i tremben largimit nga Basha, tashmë në terma të mirë me Ambasadën amerikane. Kjo ngaqë kanë procese gjyqësore ende të hapura, apo hije materialesh kompromentuese nga e shkuara. Këta përbetohen si pro-amerikanë dhe i rrjedhin këto ‘dashuri’ nëpër gazeta, jo se Amerika u thotë gjë, por se u fut të dridhmet.

Me ç'duket, Basha nuk e ka të sigurt partinë dhe i duhet të xhonglojë, jo vetëm këto pesë fasha të luhatura, por edhe të shtupojë vazhdimisht varkën që fut ujë, sa herë që Berisha hap një vrimë në të. Sa me takime publike aq dhe me private.

E gjithë kjo, në kontekstin kur Berisha ende nuk ka dalë në luftë. Foltorja vazhdon të mbetet një përçuese mesazhesh dhe sinjalesh, parakonturim i asaj se si mund të jetë përplasja, por jo lufta vetë.