Flash News

Ndërron jetë në moshën 98-vjeçare, ish-presidenti i Italisë, Giorgio Napolitano

Presidenti i Zululandit vizition New York-un me gruan dhe parukieren

Shoferja me ‘Benz" përplas biçikletën, plagoset një person në Korçë

Përfshihet nga zjarri ish-fabrika e qelqit në Kavajë, rrezikohen edhe disa banesa

E zuri korenti, humb jetën i riu në Tiranë

OP-ED

Kuvendi i Bashës: promovimi për herë të disatë i librit “Misioni im”

Politiko 4 Shtator 2023, 13:38
Kuvendi i Bashës: promovimi për herë të disatë i librit

Alfred Lela

 

Fjalimi i L. Bashës në Kuvendin e jashtëzakonshëm, të grupit të zakonshëm minoritar në PD, mund të konsiderohej i mirë, hiq dy elementë që e dëmtonin. Njëri është teknik, dhe nuk ka ndonjë rëndësi thelbësore: ka të bëjë me keqpërdorimin e një parabole të Sami bej Frashërit. Rilindasi (origjinal) nuk ka thënë “Shqipëria ka qenë! Eshtë! Dhe do të jetë!”. Titulli i librit të tij është Shqipëria ç'ka qënë, ç'është e çdo të bëhetë?: mendime për shpëtimt të mëmëdheut nga reziket që e kane rethuarë, dhe ai shtjellon ide dhe teza për një Shqipëri të së nesërmes, duke marrë parasysh të tashmen dhe të shkuarën e saj.

Kjo shkelje (apo shkujdeje) e parë, etike apo stilistike, shpjegon edhe të dytën. E cila nuk ka të bëjë me përzgjedhjen e paragrafëve retorikë që mbushin fjalimin, por me profilin e fjalimbajtësit, pra me L. Bashën.

Ai mbajti një fjalim elektoral, programatik, rilindës, retorik dhe, sidomos përsëritës. Fjalimi në vetvete nuk ishte patetik, por e bënte të tillë autori. Për faktin se ofronte aq shumë nuska shpëtimi-si një eleonorë e e dalë nga gropa e Ajdin Sejdisë dhe ngjitur në kodrat e Selitës- sa i krijonte vetes aureolën e misionarit. Për përkufizim misionar është apo njihet dikush që breaks ground, e ka për herë të parë dmth, predikimin e një teze apo sipërmarrjen e një misioni. Nuk ka misionarë të herës së dytë apo të tretë. Sidomos, nuk ka misionarë të cilët janë provuar si kujdestarë apo llogaritarë, dy zeje këto të respektuara, por jo të kategorisë sublime që kemi në mendje.

Nga ky rregull nuk bëjnë përjashtim asa ata që kanë shkruar më parë një libër me titull Misioni im.

Kështu, Basha në missionary position (të mos ngatërrohet me pozicionin seksual homonim) është një Lulëzim patetik. Sepse, nuk mund ta marrësh fjalën të shkëptur nga ligjëruesi, nuk mund ta shkëpusësh profilin e autorit nga retorika, ato janë pazgjidhshmërisht të lidhura. Është sikur Adolf Hitleri, papritur, një ditë të vitit 1943 të fliste për të drejtat e pakicave, dhe Mohatma Gandi, në mes të vlugut të lëvizjes së tij paqësore, të mbante në Kalkuta një fjalim për Zgjidhjen Finale.

Basha mbajti një fjalim të mirë i cili mund t’i shkonte, le të themi, Flutura Açkës apo Agron Gejkmarkajt, që nuk i mundon një histori si e Bashës, mbushur me pirueta, me detyra të larta shtetërore, me hamendësime dhe akuza dhe, jo më pak e rëndësishmja, me një barrë të papërballueshme borxhi para demokratëve.

Në këtë kuptim, fjalimi i bashës ishte një guaskë boshe në të cilën fryjnë erërat e së shkuarës, të cilat kthehen në paralajmërime të së ardhmes. Ato lexojnë: a mund t’i besojmë këtij burri që na ka gënjyer kaq herë? A është ai kaq i talentuar dhe ne kaq budallenj?

Rruga për të cilën është nisur Basha, bashkë me fjalimin e tij, ëshë e shtruar me premtimin e një të ardhmeje ndryshe. Konservatori, dhe çdo qënie racionale për atë punë, sheh gjithmonë nga e shkuara për të interpretuar të ardhmen.

Në xhamin e pasqyrës së pasme të makinës politike Basha del i rruar dhe i krehur… duke lexuar të njëjtin fjalim për të satën herë.  

Të fundit