Alfred Lela
Drejtori i Përgjithshëm i Policisë është bërë një tjetër zë dhe fytyrë në profilin e turpit që Edi Rama dhe Sandër Lleshi i kanë veshur Policisë së Shtetit. Të dy ata po ndjekin gjurmët e Saimir Tahirit, ministrit të parë të Brendshëm socialist, që e ktheu strukturën e zbatimit dhe sigurimit të ligjit në një kanabismilici. Ndryshe nga Lleshaj dhe Rama, Tahiri të paktën u përmbajt nga trajtimi i policisë si një trupë që shkapërderdhet rrugëve të Shqipërisë duke rrahur fëmijë, duke dhunuar kundështarë të supozuar, qofshin këta në formën e aktivistëve, gazetarëve apo artistëve.
Një ndërprerje të shkurtër serioziteti dhe ‘kthimi në uniformë’ solli ardhja në krye të Ministrisë së Brendshme e Fatmir Xhafajt, i cili u ‘la i lirë’ pikërisht se nuk ndoqi stilin e Tahirit. Zëvendësuesi u gjet me spaleta ushtrie, ish-gjenerali Sandër Lleshaj, i cili do të njihet si i pari me atë gradë, që më shumë ka marrë se ka dhënë urdhra. Jo në shërbim të shtetit, por të kapriçiove të Edi Ramës.
Nën këtë dyshe çeli, këto tri ditë habie, një gonxhe e re e abuzimit dhe dritëshkurtësisë ‘shtetërore’, në formën e Ardi Veliut, drejtor i Përgjithshëm i Policisë. Funksionari i lartë bëri një thyerje të trefishtë të rregullave dhe moralit të policimit. Ai promovoi dhunën ndaj një të mituri; fyeu një grua dhe kodin e familjes dhe tregoi paaftësi si kryepolic i Shqipërisë. E arriti këtë në mënyrë spektakolare: nëse ai dhe vartësit e tij nuk mund të hetonin për të gjetur dhe dalluar një video, shkëputur nga një film, prej një materiali ‘kompromentues’, si do të mundet të ndërtohet te ta besimi se mund ta bëjnë punën për të cilën paguhen, hetimet për të cilat presupozohet se janë profesionistë?
Ka edhe një përmasë të katërt te kodoshëria e Ardi Veliut. Keqkuptimi fatal i një burri, apo profesionisti po deshët, me uniformë, që imiton politikanët të cilët besojnë se çdo punë e bërë keq, apo fare e pabërë, mund të mbulohet me public relations (propagandë). Ky është stili i Ramës që e imiton verbtazi Lleshaj dhe ministrucat e tjerë të Republikës, të cilët ngulin gënjeshtër pas gënjeshtre dhe pabesi pas pabesie në shpinë të shtetit dhe të qytetarit, duke mos e kuptuar se në qeveribërje mbetet ajo që bën, jo ajo që thua.
Më keq akoma, ngaqë kanë Facebook, Twitter dhe zyra shtypi e gazetarë që punojnë në to, gënjehen se edhe vetë janë gazetarë dhe analistë. Kanë ardhur aty për t’u shërbyer njerëzve me qeverisje, dhe jo për t’u shërbyer audiencave imagjinare dhe publicitare (siç i mendon ato Tërmeti i tyre), mendimet ‘e çmuara’ në formë esesh, replikash dhe opinionesh.
Ky ndoshta do të mbahet mend si naiviteti, fataliteti dhe banaliteti më i madh i qeverive Rama: lufta me gazetarët e njohur dhe me opinionbërësit në vend, të kompleksuar, me sa duket, nga emri i këtyre të fundit, i cili në mendjen e rilindasve është i pamerituar. Xhelozia bëhet tërbim kur kuptojnë se fama e gazetarëve është edhe pa kosto. Asnjë SPAK apo kërcënim ambasadash nuk u troket te dera. (Si munden këta derra të thonë ç’të duan e të mos i gjejë asgjë?).
Ka pasur ky vend qeveri që mund të haheshin me elitat e tyre kulturore (ngaqë edhe ato vetë kompozoheshin prej syresh), por kanë qenë të gjitha në kohën e Mbretit Zog, apo të qeverisë së Dojç Kulturës, së një prej frashërllinjve të vegjël. Në kohë të Ramës, kur ministrat dhe deputetët janë semianalfabetë, me diploma Kristali, me një libër të lexuar në 87-ën, me komplekse të trasha për Frojdin e Jungun bashkë, vallahi bilahi, kjo gara me gjasme publicistikë, është asgjë më shumë se një vërë në ujë, një kaps i trashë në qeverisje, le të themi. Por, siç e dimë nga anglezët, opinionet (sidomos të atyre që janë në një post jo për opinione, por opsione), janë si vërat, të gjithë e kanë nga një.
Sa i takon Ardi Veliut, kot i biem më qafë. Presim më shumë se ç’duhet prej një polici. Kur ka parë shefat e tij, Ramëlleshët e Rilindjes, që mohojnë dhunën ndaj gazetarëve, artistëve e protestuesve, çfarë është një fëmijë dhe një grua!?
Askush dhe asgjë nuk mund t’i ndalë burrecët e këtij vendi që, nën uniformë, apo pas bythës së truprojave të bëjnë si burra.
Në fund, një pyetje për Sandër Lleshajn. Ke thënë se të gjithë policët kanë fytyrën tënde. A pranon që atë fytyrë e kanë edhe ata të katër që vranë dy vetë në Laç?
Financuar Nga Bashkimi Europian
