Analysis / Crisis in Ukraine, a confrontation of two worldviews

The crisis in Ukraine is hardly going away. A confrontation of two worldviews that could overthrow Europe carries the echo of the Cold War and revives an idea left over from the Yalta Conference in 1945: that the West must respect a sphere of Russian influence in Central and Eastern Europe.

Since coming to power in 2000, Russian President Vladimir Putin has worked steadily and systematically to change what he sees as the humiliating dissolution of the Soviet Union 30 years ago.

As troops gather along Ukraine's border and wage war games in Belarus near the borders of NATO members Poland and Lithuania, Putin is demanding that Ukraine be permanently barred from exercising its sovereign right to join the alliance. Western, and that other NATO actions, such as as stationing troops in the countries of the former Soviet bloc, to be limited.

NATO has said the demands are unacceptable and that membership in the alliance is the right of every country and does not threaten Russia. Critics of Putin argue that what he really fears is not NATO, but the emergence of a democratic and prosperous Ukraine, which could offer an alternative to Putin's increasingly autocratic rule that the Russians could looks attractive.

Russia's current demands are based on Putin's long-standing sense of complaint and his rejection of Ukraine and Belarus as truly separate, sovereign countries, and not as part of a much older, orthodox Russian orthodox homeland to be united. or at least friendly to him.

Putin insists that the division of Russia, Ukraine and Belarus into separate states today is artificial, largely due to political mistakes during the Soviet period and, in the case of Ukraine, driven by a malicious "anti-Russian project" backed by Washington that from 2014.

His Russo-centric view of the region presents a crucial test for US President Joe Biden, who is already facing crises on multiple domestic fronts - the coronavirus pandemic, the resurgence of inflation, a divided nation in which a segment the vast electorate refuses to accept his presidency and a Congress that has blocked many of his social and climatic goals.

Biden has ruled out military intervention to support Ukraine, and instead has used intense diplomacy and rallied Western allies to support what he promises will be severe and painful sanctions against Russia if it dares to invade Ukraine. But depending on how the situation develops, he has acknowledged that there may be problems keeping all allies on board.

Udhëheqësi rus ka pushtuar tashmë një herë Ukrainën, me pak reagim. Rusia e mori Krimenë nga Ukraina në vitin 2014 dhe ka mbështetur separatistët pro-rusë ukrainas që luftojnë qeverinë e Kievit në rajonin e Donbass, një luftë e qetë që ka vrarë 14,000 njerëz, më shumë se 3,000 prej tyre civilë.

Strategjia e Putinit ka qenë të përpiqet të rikrijojë fuqinë dhe një sferë të përcaktuar ndikimi që Rusia humbi me rënien e Murit të Berlinit, të paktën në zonën e ish-Bashkimit Sovjetik. Ai është turpëruar me atë që ai e sheh si një ndërhyrje perëndimore në vendet e ish-Traktatit të Varshavës -- që dikur kishte formuar një tampon pro-sovjetik midis BRSS dhe NATO-s.

Polonia, Hungaria dhe Republika Çeke u lejuan të anëtarësohen në NATO në 1999, e ndjekur në 2004 nga Bullgaria, Estonia, Letonia, Lituania, Rumania dhe Sllovakia.

Duke iu nënshtruar dominimit sovjetik të pas Luftës së Dytë Botërore, vendet ishin të etur për t'u bashkuar me aleancën mbrojtëse perëndimore dhe sistemin perëndimor të tregut të lirë për të siguruar pavarësinë dhe prosperitetin pas rënies së Perdes së Hekurt.

Për arsye të ngjashme, si Ukraina ashtu edhe Gjeorgjia duan të hyjnë dhe janë njohur nga NATO si anëtarë aspirantë të aleancës. Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky u ka kërkuar liderëve perëndimorë që ta marrin kërkesën e Ukrainës për anëtarësim me urgjencë më të madhe, si një sinjal për Moskën se Perëndimi do të mbrojë pavarësinë e Ukrainës.

Rusia pretendon se zgjerimi i NATO-s shkel angazhimet e marra ndaj saj pas rënies së Murit të Berlinit në këmbim të pranimit të ribashkimit të Gjermanisë nga Moska. Zyrtarët amerikanë mohojnë ndonjë premtim të tillë.

Në fillim të presidencës së tij, Putin nuk tregoi kundërshtim të vendosur ndaj NATO-s. Ai sugjeroi në një intervistë të BBC-së në vitin 2000 se Rusia madje mund të ishte e interesuar të bashkohej; vite më vonë, ai tha se e kishte ngritur këtë perspektivë me Presidentin e SHBA Bill Clinton përpara se Clinton të largohej nga detyra në 2001.

Tani, megjithatë, Putin e sheh aleancën si kërcënuese të sigurisë së Rusisë. Por vendet më të reja të NATO-s kanë qëndrim të kundërt. Ata e konsiderojnë Rusinë, e cila mburret me ushtrinë më të madhe të rajonit dhe një arsenal të madh bërthamor, si kërcënimin e vërtetë, kjo është arsyeja pse ata nxituan të bashkohen me NATO-n – nga frika se një Rusi e forcuar mund të përpiqet një ditë të rivendosë dominimin e saj.

Zgjedhjet e diskutueshme në Bjellorusi çuan në demonstrata masive disamujore kundër liderit të vjetër bjellorus Alexander Lukashenko. I tjetërsuar nga populli i tij dhe i panjohur si një president legjitim në Perëndim, Lukashenko është afruar më shumë në përqafimin mbrojtës të Putinit.

Në mënyrë të ngjashme, pas trazirave civile në Kazakistan vetëm disa javë më parë, Rusia dërgoi trupa për të ndihmuar presidentin e ish-republikës sovjetike të rivendoste rendin si pjesë e një misioni paqeruajtës të aleancës së Organizatës së Traktatit të Sigurisë Kolektive të udhëhequr nga Rusia. Trupat janë larguar që atëherë nga vendi.

Qëllimi i Putinit ka qenë të rivendosë lidhjet me ish-fqinjët sovjetikë të Rusisë, duke sfiduar dhe ndarë Perëndimin. Në vend që ta drejtojë Rusinë në një drejtim më demokratik, ai duket se tani hedh poshtë vetë idenë e demokracisë liberale si një model të qëndrueshëm, duke e parë atë më tepër si një mendjemadhësi që Perëndimi përdor për të ndjekur qëllimet e veta dhe për të poshtëruar armiqtë e tij.

Ai erdhi në pushtet duke u zotuar se do t'i rikthejë Rusisë një ndjenjë madhështie. Putin mori përsëri kontrollin ekonomik nga oligarkët, shtypi rebelët në Çeçeni, mbyti gradualisht mediat e pavarura dhe rriti investimet në ushtri. Kohët e fundit, ai ka ndaluar disa organizata të mbetura të të drejtave të njeriut në Rusi.

Përtej kufijve të Rusisë, shërbimet e tij sekrete kanë mbikëqyrur vrasjet e kritikëve dhe kanë ndërhyrë në zgjedhjet e huaja, duke përfshirë ofrimin e mbështetjes klandestine për zgjedhjen e Donald Trump në 2016, fushatën pro Brexit në Britani dhe parti të ndryshme evropiane të krahut të djathtë që kundërshtojnë integrimin evropian.

Ai i tha një intervistuesi në vitin 2019 se “liberalizmi është i vjetëruar”, duke nënkuptuar se ideali dominues perëndimor i demokracisë liberale nuk ka më vend në botë. Ideja se ukrainasit janë të pavarur dhe mund të zgjedhin lirisht aleancat e tyre është për të një sharadë.

The challenge for Biden, NATO and the European Union is whether their determination and collective solidarity can defend Ukraine's vision of itself as part of the West, and whether Putin's Russian nationalist ambitions in the region will succeed or fail.

Source: AP