Chronicle of an event that left us breathless! Dalldia of Kostaq

By Agron Gjekmarkaj

The general impression is that "Kronika" only follows the events of Thursday with its protagonists more shahir than each other!

But it does not happen that they follow the "Chronicle" where the daughter of the mind does not expect it.

Ogi told me on a day of anger: "You will not do anything again, the day will come when you will want to run away from the chronicle, but you will remain its slave"! The new minister of health, whose name I do not remember, who heard it, had a dilemma whether to be happy or sad about this maxim, which could not be seen even by the intense advice of Aunt Ikonomi.

Today I went to the office full of self-confidence with the desire to show positivity and kindness as befits a Deputy Leader without big ambitions but of course not abandoned by small ones. I sat down on the couch and started sipping coffee like all the fathers of the nation do, with a collar around my neck like a donkey's collar, tight in a Terital suit, and thoughtfully, leaning on my thunderous throat almost like Tao's.

Words with a dropper, like all those who solve problems, yes, they stick every sound like nails in the wall of truths!

When everything seemed nice and good, a tremor of the walls was heard. Coffee pours down my cheeks like Auntie's tears when Babua sneezes.

I immediately felt remorse. President Lideri Muli told me with a heart as big as the mountain of Gjalice, come to the headquarters, as long as I'm alive no one will drive you, we drink coffee like two fathers, in the end you are also like President Lideri, let's have a chat , let's also call that skandul Alfred Lelen, although two kaurras together are a lot, so Aldua doesn't come often"!

But I, a conformist and a coward, answered you "what if Aunt Adriana takes away some of my shoulder so I can drown"? He thought a little and said "a woman's cheek ennobles a man, we tell Garos to give him a little ointment and that's it"!

Such visions occasionally passed to the coffee, which left its stains everywhere. Brofa from all that laundry was put in a closet made with Lindite's lek, as Muço levendi says with his own! That they are only with the halal lek, they travel with their uncle.

My brave advisor, Dori, got under the table! The pot was going strong but luckily no one was knocking on our door to respect us with any hunger or shaking!

After a while, when we saw that the danger had nothing to do with us, we shot our heads slowly like pharaohs and started to look at the gates! When they saw it, Etjeni, Nikoqiri, Klosi, Gonxhe and Mete had gone to the office of Kostas i Gramozi and Lindite all proud to give the conclusions about the competition of the carp of Ulze with that of Shkodra that led Belen and Mamice to the sauce by made us with big and small hearts.

Ata i besuan proverbit “punë e mbaruar, hesap i qeruar”! I kerkonin Kostaqit edhe librin e fundit që ju kishte premtuar pertej zagushisë dhe bezdisë apo traumave që leximi u shkakton. Raportin i kishin vënë mbi tavolinë plot entuziazem!

Por menjeherë u degjua një ulerime “ukubeter, ukubeter, pizevengjer, palo evleter, sikter, ju plaçin sytë,këtë quani raport ju që e keni filluar me fjalen qefull, mos bëfshi hajer”! Kostaqi kishte permbysur tavolinen dhe kishte ndukur nga muret të gjitha mjetet rrethanore që kishte patur per ti hedhur mbi ta. Kur i erdhi radha portretit të Babos u ndal, e puthi dhe jeni haramer se meriton mbi kokë këtë e bëni pis.

Ata kishin marrë të iknin nga sytë këmbet po ishte ngaterruar Etjeni dhe kishin rëne mbi të mullar.

Kostaqi u kishte dhënë ca shkelma në të prapme. Klosi si biravel i pari ja kishte marrë vrapit.

Por çuditerisht Nikoqiri kishte mberritur jashtë para tij. Dreqi e di nga u hodh po nuk thonë kot këmbet e lehta faqja e bardhë ndonese dihaste si mushk i ngarkuar rëndë. Nga mungesa e oksigjenit edhe Klosi u shtri mbi bordurë.

Mete i pamesuar kishte pyetur ç’po ndodh? Kur një laper i paskesh nxehur faqen ateherë e kishte kuptuar çfarë? Etjeni i pa frymë perpiqej të kthehej tek arsyetimi po Kostaqi ishte bërë prush “ po ty ç’të duket vetja more çaravesh , mu bëj def” ! Kostaqi i maste berrylin , “ hipni ketu shihni Stambollin per mandatin tjeter , laneter”!

Në të ikur u ndesh me Genc Gjonçajn i cili u permbys nga duhia në rrëzë të shkalleve. Erdhi ditë e gjykimit mendoi i ngrati tek shihte partizanet të vraponin si ballistet në filmat e kinostudios kur regjizori u piskaste qenin.

Kostaqi shkumbezonte, të fundit që nderoi me piskama e ndonjë kopaçe qe Gonxhe të cilin e porositi “ degjo ketu ti more zullap, se shumë ta ka hypur veti në qejf se mendon që po luan mes Beles dhe Lalit si mashë e Babos po mos nënvlefteso Taon se ta fut ku se pret, ka bërë gavete ai e ka filluar nga fshati”!

Kur disi situata mori për mirë shoh Ermon që po i piqte një kafe Kostaqit dhe bashkë me një gotë ujë ja çoi duke i thënë “sa mirë që jua bërë, mendoj që duhet një komision i ri për atë çeshtje”. Ai mendueshem i tha “leriii more fjalet e medha e dënglat varg e vister” se dhashe urdher të të ulim ngjite me Gaz Bardhin që të dalë shpirti per së gjalli”!

Nga dritarja dukeshin të lenduarit në gjëndje të rëndë psikologjike të cilet po trajtoheshin nga Blerina, Xhemali dhe Nasipi. Fashot në ballë Metes dhe Etjenit jua lidhi Etilda me urimin “mos rëntë më mbi ju ajo dorë e ligë dhe e pashpirt”! Një buzeqeshje u dha në vënd të recetes.

Ndersa Nasipi që rasti e çasti aty e sollen sikur leshoi bekimin “ashtu ju pafsha gjithmone” ! Nuk është xhanan si Xhemali dhe solidar si Majko, as i brishte si Laerti, thjeshtë shokë partie merreni me mend vetë , hasmi të duket vella e çun daje para tyre. Tani sapo erdhi lajmi ku Mamica kerkon të dalë nga kronika gjatë vitit elektoral ! Perballja me Kosten po tremb personazhet ! Do më zërë pusi Nallbati me Dash Sulen!