Alfred Lela
Presidenti i Republikës, në një listë prej së cilës i duhet të zgjedhë një prej tre të parëve, shkon e zgjedh të katërtën, Marsida Xheferllarin. Një prej prej tre emrave të parë, Arta Vorpsi, duke qenë se ‘anashkalohet’ nga Presidenti, por ‘kalohet’ nga Kuvendi i drejtohet një noterie dhe e bën aty betimin. Media zbulon se arsyeja se pse kandidatja Xhaferllari u rendit e katërta është se Arta Marku dhe Ardian Dvorani, dy personazhe të sistemit të drejtësisë të perceptuar si ‘të mazhoranës’ i kanë dhënë zero pikë Xhaferllarit në kategorinë ‘integritet moral dhe etik’!!!
Opozita e akuzon Gent Ibrahimin, kreun e KLP si kunat të Mimi Kodhelit, duke hamendësuar kështu afinitet të pushtetit të Ramës me kupolën e re të drejtësisë. Mazhoranca ia kthen duke i kujtuar se edhe Marsida Xhaferllari është bashkëjetuese e Enkelejd Alibeajt, një ish-ministri demokrat.
Presidenti ka emëruar pak javë më parë Besnik Muçin në Gjykatën Kushtetuese. Ky, i paraqitur sot para Apelit, pas një demarshi të Komisionit Ndërkombëtar të Monitorimeve në lidhje me pasurinë e dyshimtë të tij, rrëzohet. Por nuk pranon të ikë nga detyra e lartë, edhe pse nuk e kalon vettingun!
Kjo është një përmbedhje e gjendjes skizofrenike që ka mbjellë në vend reforma në drejtësi dhe ku dallohet qartë vullneti i palëve për të mbajtur në duar leva të ndryshme të sistemit. Kapërcimet logjike, ligjore dhe morale që shenjon përmbledhja e mësipërme nuk kanë nevojë për interpretim. Faktet, në kundërthënien dhe amokun e tyre e tregojnë historinë.
Përfshirja e palëve në reformë është bërë një kaos pa lajm. E vetmja gjë që lajmërohet është padurimi që rrjedh prej frikës se tjetri është duke siguruar një epërsi. Ky panik stërpik edhe ndërkombëtarët të cilët etiketohen si ‘të njëanshëm’, me gjasë të lidhur me pushtetin. Çka në pamje të parë ngjan e vërtetetë.
Por, vetëm së jashtmi.
Ndërkombëtarët nuk kanë ndonjë dashni specifike për Edi Ramën, ata thjesht bashkëpunojnë me atë që është në pushtet dhe me të cilin mund të shtyjnë përpara reformën e tyre. Nuk do të ndryshonte gjë po të ishte Sali Berisha apo Ilir Meta, siç mund ta kujtojmë qartë nga përvoja me ish-ambasadorin Arvziu, për shembull.
Ndërkombëtarët janë një koncept amorf, të cilin për qëllime të ditës politika e brendshme kërkon ta kthejë në target. Në këtë amorfitet ata projektojnë që, për shembull, reforma në drejtësi, ashtu si në Rumani, të mos kursejë as kryeministra që e mbështetën dhe bashëpunuan për kalimin e saj.
Nuk ka pse dyhsohet te fakti se ndërkombëtarët do ta kafshonin nesër dorën që duket se po ‘puthin’ sot. Ata duan Reformën sepse është pjesë e agjendës së tyre, pa ndonjë preferencë se kokën e kujt sjell ajo në tepsi…atë të pushtetit të sotëm që e ka të gjithën Rama, apo të atij të djeshëm.
Këto janë spazmat që lëshon trupi në panik i elitave politike dhe gjyqësore në Shqipëri. Duke qenë se ato janë koncentrike, përfshijnë edhe median në debat. Sa për vete, do doja më mirë të shkruaja për romanin e Preçit se sa për vetingun e dreqit.
