Flash News

Gjendet pas 6 ditësh trupi i pajetë i 29-vjeçarit në Klos

U arrestua pak metra larg SPAK, Prokuroria e Posaçme kërkon17 vite burg për ‘bosin’ e drogës

Starton sot Giro D’Italia, ja akset rrugore që bllokohen në Tiranë nga ora 13:00-18:00

Kush është Papa i ri?

Papa Leo i XIV përshëndet për herë të parë besimtarët në sheshin e Shën Pjetrit

OP-ED

Basha bojkoton zgjedhjet për herë të dytë

Politiko 27 Mars 2023, 20:32

Alfred Lela

Shtërzimet e grupit Basha-Alibeaj për të luajtur rolin e një organizate politike që ka forume, që i respekton, që mblidhet, debaton dhe vendos, janë mbyllur ashtu si filluan: duke theksuar mungesën e identitetit dhe të përkufizimit.

Ende nuk dihen saktë kandidatët e asaj që njihet si “PD e vulës” apo “grupi Alibasha”, nuk dihet nëse do futen në zgjedhje të pjesshme apo në të gjithë territorin, nuk dihet nëse do të kërkojnë votë për këshillat bashkiakë, nëse do të mbështesin kandidatët e “PD të Berishës” etj., etj. Mungesa e kësaj fizionomie, politike dhe në vendimmarrje, nuk se është e re për atë grupim. Mbi gjithë veprimtarine tyre spikat silueta e njohur e Lulzim Bashës, epik për listat që i dorëzonte në KQZ një orë pas mbarimit të afatit ligjor, apo që i duheshin emisarë për të çuar disa ditë më vonë listat e plota, duke qenë se natën e skadencës kishte depozituar vetëm emrat e zonës fituese.

I njohur për këtë, ai nuk përtoi të shfaqej sot papritur si një e njohur e vjetër dhe të theksonte një gjë tjetër për të cilën njihet gjithaq: betejat imagjinare. I dalë nga strofulla e mosangazhimit, dhe ardhur për një ditë në Kuvend, me sa duket për qokë të Presidentit austriak, në dalje ai formuloi, brenda tipologjisë së tij: do të jem në fushatë në të gjithë Shqipërinë.

Edhe pse nuk ka kandidatë, edhe pse nuk ka parti, dhe aq më pak mbështetës, Basha, ashtu si Forest Gump, u nis në një maratonë të pagarë, anembanë vendit. Si për rastësi, edhe mëkëmbësi i tij në PD, Alibeaj ngjan me partnerin në film të personazhit të leshtë, ulokun me të cilin i futen bashkë biznesit të karkalecave.

Nëse këto janë ngjyra që na sigurojnë personazhet, drama është politike.

Të këmbëngulësh, të luftosh gjykatave, të marrësh si të merituar ndihmën e qeverisë dhe të drejtësisë për të zotëruar partinë e dytë më të madhe në vend, partinë e parë post-komuniste në Shqipëri, është ligësi njerëzore, marrëzi politike ose të dyja bashkë.

T'i minosh vendit tënd opozitën në emër të të bërit opozitë, dhe në fund të mos ushtrosh as detyrën më bazike të opozitarit, alternativën në zgjedhje, përbën një dritshkurtësi fort të rrallë në referencat e politikës.

Të dezertosh nga beteja politike, kur është tashmë e provuar se çfarë ka prodhuar një dezertim i mëparshëm, pra të mos futesh në zgjedhje, edhe kur kjo sprovë është kaluar me dështim, dëshmon parazitizëm kronik.

Lulzim Basha dhe një çetë e vogël, janë më në fund në vitin e mbrapshtë politik për të mbrapshtën e Shqipërisë; ashtu si në novelën “Viti i mbrapshtë” një tabor haxhiqamilist bridhte lart e poshtë me pretendimin se ata ishin më të rëndësishmit "se kishin vulën", edhe Luli, që ka ikur po nuk shkulet, që ka humbur por nuk ulet, ka vulë por nuk sulet, që s’ka ushtri por ka spaleta, do të kujtohet si personazh dhe harrohet si personalitet.

Vetëm një personazh bojkoton zgjedhjet për herë të dytë dhe aspiron të mbahet mend si personalitet.