Flash News

Kërcet arma në Durrës, plagoset një 30-vjeçar

Aksident në Rrugën e Arbrit, makina del nga rruga, dy të plagosur

Arrestimet te “Bankers Petrolium”, Prokuroria jep detaje: Deklaroi 11.7 mld lekë humbje, shteti nuk përfitoi asnjë të ardhur për 20 vite

Vdesin tragjikisht në aksident ylli i Liverpool, Diogo Jota dhe vëllai i tij

Posta e mëngjesit/ Me 2 rreshta: Çfarë pati rëndësi dje në Shqipëri

OP-ED

Pse nuk ka fushatë për 6 marsin

Politiko 14 Shkurt 2022, 16:52

Alfred Lela

Kur sheh kronikat e lajmeve, apo lidhjet direkte, peizazhi politik në Shqipëri i ngjan fushatës së vitit 1994 të ish-presidentit Berisha për referendumin. Edhe tani, 28 vjet më vonë duket se ai është i vetëm në garë, me disa aktivitete politike në ditë, por mbi të gjitha me mungesën e kundërshtarit, të paktën në terrenin elektoral. Kësisoj gara e Berishës ngjan asimetrike, thuajse sikur ai, më shumë se do të fitojë do të provojë diçka.

Sigurisht, kjo nuk reflekton ndonjë pamje të rrallë të Berishës apo berishizmit; më shumë paqyron aktorët e tjerë përballë apo përreth tij. Duke filluar nga ai përballë, kundërshtari klasik, Rama dhe shumica e tij absolute, mund të vëresh një zmbrapsje apo më shumë një çinteresim të Partisë Socialiste për garën e pjesshme të 6 marsit. Kjo vjen për disa arsye.

Së pari, sepse kundërshtari është i përçarë dhe kjo i ul rreziqet e një sfide për jetë a vdekje, dhe së dyti, sepse duke kontrolluar të gjitha pushtetet, rezultati i 6 bashkive, katër prej të cilave aspak domethënëse, nuk është se lëviz gjë në kandarin e PS. Duke e menduar Shkodrën si thuajse të humbur, për shkak të lidhjeve me të djathtën, dhe Durrësin si të pahumbshëm për shkak të interesave të mëdha financiare dhe mbizotërimit të klanit Dako-Çela në qytetin port, Rama mendon se katër bashkitë e tjera të vogla mund t’i marrë pa fushatë. Por, edhe po nuk i mori atij i mjaftojnë 55 të tjerat, plus edhe mundësia e rikthimit pas një viti kur troket kalendari rutinë i zgjedhjeve vendore.

Mbeten kështu ata përreth Berishës, dhe këtu mund të fusim si LSI-në e Kryemadhit, ashtu edhe PD-në e selisë. Për arsye të qarta tashmë, LSi e ka lënë të hapur territorin, duke mos bërë fushatë publikisht, duke qenë se nuk ka kandidatë të vetët dhe po punon vetëm underground, duke u siguruar se ‘trupat’ e saj do të votojnë ata që janë formalisht përfaqësues të koalicionit “Shtëpia e lirisë”. LSI i ka lënë fushë të lirë Berishës që të fushatojë me simbolet e PD dhe pa asnjë shenjë tjetër, duke i hequr kështu mundësinë Bashës që të etiketojë Grupin e Rithemelimit si partner të vogël, vjegë, në koalicionin e Metës, apo “shtëpia e Ilirit”, siç e quan ‘PD e selisë’. Kryemadhi ka njohur dhe respektuar kështu primatin e Berishës, me një qellim të qartë: intersi i saj është turpërimi i Bashës.

Ky i fundit, edhe pse duhet të ishte si përballë Ramës ashtu edhe Berishës, luan aksesorin elektoral. Kjo, jo e gjitha për faj të tij. Diskursi politik që prej 9 shtatorit rrotullohet rreth Berishës dhe ai nuk mund të prodhojë lajm pa ish-shefin e tij brenda. Kjo e bën fushatën e tij të duket sikur është për kryetar të PD dhe jo për kryetarë të gjashtë bashkive në garë. Edhe po të mos ishte kështu, fushata e Bashës është opake, asaj i mungon kundërshtari klasik dmth qeveria, dhe çdo përpjekje për të bërë Berishën epiqendër të përballjes, e bën Bashën të duket si aksesor i Edi Ramës.

I kapur në këtë paradoks, ai e ka lejuar Berishën të jetë superkandidati i këtyre zgjedhjeve. Ish-kryeministri nuk është se nuk i gëzohet kësaj. Ai do të donte ta merrte PD-në sa më shpejt,0 por edhe kështu, në një fushatë permanente e cila e zbulon si irrelevant atë që mban çelësat e shtëpisë që ai e konsideron të vetën, mjafton për tani.