Flash News

OP-ED

‘Vettingu në politikë’; që Parlamenti të mos jetë 'shpellë cubash'  

‘Vettingu në politikë’; që Parlamenti të mos

Gentian Gaba

Kur e tashmja jonë do t’i përkasë historisë, dhe këtë vit do ta analizojmë në qetësinë, që koha e kaluar i fal ngjarjeve, nuk do ta kujtojmë për radhët e qytetarëve për t’u pajisur me dekodera, për vijat e kuqe të biçikletave në kryqytet, drekat e Kryeministrit nëpër fshatra, apo kotësira të ngjashme. Me shumë gjasa do të rrëfehet si momenti në të cilin Shqipëria po përballej me sfidën më të rëndësishme të tranzicionit të saj të gjatë, luftës kundër krimit. Por, kur flasim për krim, duhet të lirohemi nga stereotipet e letërsisë, filmografisë apo disa rrëfimeve gazetareske, të cilat e përshkruajnë fenomenin vetëm në rrafshin e keqbërjes, të kontrollit të dhunshëm të territorit dhe të tregjeve të paligjshme.

Duke bërë këtë rrezikojmë të harrojmë çdo dimension tjetër që ai merr në Shqipëri; si për shembull ambicia dhe aftësia që ka treguar vitet e fundit për ta “qeverisur” hapësirën politike dhe ekonomike nëpërmjet pranisë së drejtpërdrejtë në organet përfaqësuese. Me ndërhyrje të drejtpërdrejtë në shpenzimet publike, jo thjesht nëpërmjet korruptimit dhe kushtëzimit të administratës; por me një gërshetim me pushtetin politik. Rastet janë të shumta, duke nisur nga ata që ranë në rrjetën e dekriminalizimit, e për të vijuar me Tahirin, Xhafën, Çyrben dhe së fundmi Ballën. Të gjithë gishtat në një “plagë” që do të çonin edhe më mosbesuesin, edhe vetë shën Tomën, të mos refuzonte mëkatin në të cilin ka rënë kjo mazhorancë, që djajtë i ka veshur me kollaro dhe i ka futur brenda Parlamentit. Fatkeqësisht, shërimin nuk e gjen dot te togat e zeza, apo ato speciale të SPAK dhe BKH, që tashmë i përkasin kalendave greke; por, si fenomen me një natyrë të qartë politike, zgjidhjen duhet ta gjejë pikërisht nga vetë politika.

Në këtë frymë, dhe në përgjigje të imperativit kategorik të kësaj kohe, hyn edhe propozimi i Partisë Demokratike për vettingun e politikanëve; që është edhe kryefjala e këtij sezoni të ri politik. Deri më tani mazhoranca parlamentare është përgjigjur me ironi dhe me më të keqen e propogandave opozitës; duke pretenduar se Reforma në drejtësi do të garantojë pastrimin e politikës. Mirëpo, vetingu në politikë dhe Reforma në Drejtësi nuk janë aspak përjashtues, madje mund t’i quajmë komplementarë. Për më tepër, nëse mazhoranca do të përdorte të njëjtën logjikë me të cilën hedh poshtë vetingun për politikën, nuk do të kishte nisur një proces vetingu në radhët e policisë, pa përfunduar Reforma në Drejtësi. Komisioni i Jashtëm i vlerësimit, Komisioni Qendror i Vlerësimit, Komisioni Vendor dhe i Posaçëm janë organet e reja, që sipas ligjit të Vetingut në Polici, do të kalojnë në sitë 11 mijë efektivë të Policisë së Shtetit. Pse të mos ketë të njëjtin standard, dhe komisione të ngjashme edhe për politikanët? Përgjigjia se pala propozuese nuk është e besueshme nuk mund të ketë vlerë. Me këtë propozim Basha nuk e ka vendosur veten thjesht në pozicionin e atij që ka kuptuar rolin e liderit për të cilin Shqipëria ka nevojë në këtë moment; por njëkohësisht të një politikani që i nënshtrohet vetingut si çdo gjykatës, prokuror apo polic. Kur Mateu përshkruan në Ungjillin e tij dëbimin e tregtarëve nga Tempulli, thotë se Jezusi u tha atyre: “Shtëpia ime do të jetë shtëpi lutjeje, ndërsa ju po e shndërroni në shpellë cubash!”. Sigurisht, përtej rolit mesianik që mund të ketë vetingu në politikë në historinë shqiptare, nuk mund të themi se Basha është Jezusi; as që Parlamenti ynë është Tempulli biblik; por bindshëm mund të pohojmë se e dimë kush janë ‘tregtarët’ që e kanë kthyer atë në shpellë cubash.

Aleluja!

Të fundit