Alfred Lela
Ka një eksitim të përgjithshëm për shpalljen non grata të Vangjush Dakos, ish-kryetar i Bashkisë së Durrësit nga Departamenti i Shtetit. Ndër ata që nguten janë ata që shohin një ndryshim të qëndrimit amerikan në raport me politikën e brendshme këtu në Shqipëri. Ky qëndrim, sipas tyre, duhet lexuar: nuk janë më me Ramën, por u bënë me Bashën.
Një lexim naiv.
Jo vetëm një lexim i tillë që mpin aksionet dhe shpresat e demokratëve të thjeshtë për ta parë Ramën jashtë zyrës së kryeministrit, por edhe qëndrimi i z. Palmer duhen demontuar. Do të thotë, duhet parë nga kënde kritike.
Sigurisht, qëndrimi i z. Palmer, në emër të Departamentit të Shtetit, nuk është i paqëllim, siç është theksuar më parë edhe këtu, por ai nuk ndryshon asgjë në peizazhin e madh politik të Tiranës.
Nëse pengon Dakon të lëvizë lirisht, ai nuk ia shpengon këmbët Shqipërisë, të ngecura në zgjedhje të diskutueshme, të pacertifikueshme, kontroversiale, e me radhë. Zv/sekretari Palmer e përmbysi po vetë atë kusi plot qumësht, që dolën ta marrin gjithë gëzim opozitarët, kur tha në intervistën për Zërin e Amerikës se, nuk e kemi me kryeministrin. Apo se, non grata e Dakos nuk lidhet me Ramën.
Në fakt, e kundërta është e vërtetë.
Non grata e Dakos është për Ramën, apo më saktë duhet të jetë për të. Nëse amerikanët nuk kuptojnë këtë, apo nuk veprojnë në përputhje me këtë dijeni, atëherë veç sa janë duke kryer ndërhyrje në margjina, kur duhet një operacion mu në zemër të sistemit.
Për këtë, amerikanët dhe të gjithë ata që duan ta ndajnë Dakon nga Rama, Tahirin nga Rama, Roshin nga Rama, e me radhë, duhet të kujtojnë një shprehje të famshme të kryeministrit, kur ai sapo mori pushtetin në vitin 2013. “Nuk e ka fajin njeriu, por sistemi”.
Rama i asokohe donte të thoshte se duhet ndërruar sistemi se ai i moleps njerëzit, i korrupton ata, i nështron ndaj një verbërie që nuk e sheh shtetin më shumë se si pushtet të herës, të radhës, të partisë dhe të klanit.
E njëjta gjë ven edhe për ‘rastin Dako’: nuk është ai, por sistemi. Vangjush Dako është përshtatur me një sistem politik që e ka gjetur të korruptuar dhe, po, ndoshta nuk ka bërë asgjë për ta ndalur atë korruptim.
Qasja ‘nuk është Dako, por Rama’, nuk bëhet aspak për të sulmuar, për t’iu shpifur KM, por në Shqipëri kështu është: sistemi është njeriu në krye të tij, dhe këtë kryetarët e PS dhe PD e kanë mundësuar, ekskluzivisht, me ndryshimet kushtetuese të vitit 2008.
Kështuqë, kur ndan Dakon nga Rama dhe nga sistemi i tij z.Palmer krijon një iluzion. Çka është më dëmtuese nuk e zgjidh kolapsin institucional ku është futur vendi (edhe pse kjo nuk është punë e tij, por ne e presim këtë, fatmirësisht apo fatkeqësisht, prej atyre që duam-amerikanëve-dhe mendojmë se na duan).
Nuk duam kokën e Dakos. As nuk i shërben Republikës. Ndoshta Ramës dhe Bashës po, por jo publikut të gjerë.
Drejtësia e drejtë, po. Zgjedhje konkuruese, me alternativa, dhe të ndershme, po.
E ka pas thënë amerikani brilant William Jefferson Clinton: it’s the economy, stupid! Në rastin tonë: it’s not Dako stupid!
Financuar Nga Bashkimi Europian
