Nga Alfred Lela
Shënim: Dita 7 mungon në Ditarin e Karantinës, jo se e bëra pushim si Zoti, por se është një ditë me ngjarje shumë personale, të cilat nuk jam gati t`i ndaj me të tjerët. Sidoqoftë, 7-a është pjesë e një projekti për një libër. Kurdo të dalim nga kjo kolerë.
Një mike që punon për UNESCO-n në Bruksel, më shkuante dje: ‘më në fund, një lajm i mirë’. I referohej sugjerimit për hapje negociatash me BE. ‘Nuk dalim dot jashtë tani që Europa na hapi dyert, sepse na i ka mbyllur virusi dhe kryeministrit Rama’, replikova me ironi.
Jo vetëm kaq, futet në lojë ajo, por Shqipëria po afrohet me Europën, kur BE është në zgrip të falimentit.
Falimentimi është një territor që ne e njohim mirë, duke qenë se jetojmë në të papushim që nga viti 1980, ia kthej,
Një përshtypje dhe reagim i ngjashëm duhet të jetë përhapur, si frika nga Covid-19, në shumë shëpi, biseda dhe mendje shqiptarësh. Negociatat dhe afrimi me Europën ngjan, tash për tash, si një gjë irelevante (e pavend). Kryeministri i Shqipërisë shfrytëzoi rastin për të mjelë atë pikë të fundit qumështi nga mëshqerra e Europës, përpara se ajo të rrëmbehet (larg qoftë!) nga Zeusi i Covid-it për t’u përdhunuar në një ishull të së ardhmes. ‘Europa na i hapi dyert’, deklaroi Rama, edhe pse e vetmja derë e çelur, për të hyrë dhe dalë nga Shqipëria, është Stambolli dhe kompania e tij ‘personale’, ‘Air Albania’.
Rama u përmbajt për të mos festuar, duke e ditur se kjo do të ishte e tepërt, dhe duke u kujtuar gjithashtu se, e ka bërë njëherë festën (edhe pa ndodhur ngjarja). I kufizuar me gjasë edhe nga prokrusti i 15 kushteve të vendosura nga BE, që e bëjnë oferën për Shqipërinë të duket si masat sanitare parandaluese për Covid-19.
Nuk mund të ulemi në tryezë me vendet e BE pa larë duart, pa vënë maskë, pa doreza, pa respektuar largësinë.
Me pak fjalë, ‘distanca sociale’ me Europën mbetet derisa qeveria Rama ta higjenizojë sistemin nga qindra kurora-virusesh që mbretërojnë në të. Për të qenë të ndershëm, duhet thënë se vetëm një pjesë (jo e vogël) kanë të bëjnë me Ramën dhe sistemet e tij: të tjera janë trashëgimi e elitave pararendëse, dhe çka mbetet janë prodhime shoqërore ‘Made in Albania’. ‘Dobësi sociologjike’ dhe antropologjike të shqiptarëve (askush nuk do të flasë, nuk është politikisht korrekte, për veset popullore, për trashëgiminë e përbashkët që na lë në dyert e Europës sikur të ishim ne ‘the coronavirsus originals’).
Është ironike dhe paradoksale që një ftesë (e përsëritur në vetvete dhe te kushtet) për integrimin europian na vjen mu në zemër të dizintegrimit europian, nxjerrë në pah kurora-virusi. Italia po e kalon thuajse e vetme krizën e Covid-19, duke marrë ndihmë në personel mjekësor nga vendi prej të cilit e pati ‘dhuratë’ virusin, Kina. Lufta ndj virusit ka qenë kryesisht nacionale, duke e kthyer edhe njëherë në qendër të vëmendjes fërkimin e madh mes shteteve kombëtare dhe BE-së supra nacionale, që më shumë se çdo gjë ka shkaktuar parehati në sistemin ndijor politik ndër-europian. Edhe paradigma euro-atlantike ra përkohësisht, siç ka rënë shumë herë pas ardhjes në Shtëpinë e Bardhë të Presidentit Trump, kur ai i kërkoi Gjermanisë ‘sekretin’ e një recete të mundshme anti-koronavirus. ‘Gjermania nuk është në shitje’, ishte reagimi nga Berlini.
Integrimi, dhe këtë z. Rama e di shumë mirë, është një benefit që nuk mund të shitet më (for the time being). Covid-19 është duke e rrezikuar, Europën dhe botën, me recesion ekonomik dhe vala goditës e një efekti të tillë, për një vend si Shqipëria, që u mor përpara, fillimisht nga tërmeti dhe më pas nga virusi, kërkon një aparat të ri dëgjimi, shikimi, mendimi dhe veprimi.
Potpuria e luajtur deri tash nga Rama, edhe pse refuzimi me kushte ka qenë lejtmotivi i qëndrimeve europiane në raport me qeverinë e tij, e ka sjellë më në fund kokën e çmendur te muri i Hadrianit. Ajo mund të përdoret për t’i rënë atij muri ose për të vënë mend nga mësimet e së shkuarës dhe paqartësitë e së ardhmes.
Politiko.al
