Flash News

Berisha pritet me entuziazëm nga qytetarët në Pogradec

Aksidentohet autobusi i ekipit të volejbollit të Korçës, tre vajza përfunojnë në spital

Funerali i Papa Françeskut bën bashkë Trump dhe Zelenskyy, ja ç'biseduan

Rikthehen reshjet e shiut, ulen temperaturat, si parashikohet moti sot

Sherr me sende të forta në një rezidencë në Lundër, dyshohet për një të plagosur

E-TJERA

Gruaja, portreti i kontrastit të dy fushatave

Politiko 26 Prill 2025, 18:35

Nga Andi Mustafaj

Në fundin e çdo dite të derimëtanishme, e kam të vështirë të sintetizoj në mendime dhe ndjesi morinë e gjithçkaje jam duke kaluar si zëdhënës i kësaj fushate elektorale, ndonëse në kaosin përmbyllës të çdo dite, nuk kam mendim tjetër veç mirënjohjes ndaj fatit dhe njerëzve që më lejuan ta përjetoj këtë përvojë, përvojë të cilën ritmi drejt qëllimit të fitores më privon ta shoh thjesht dhe vetëm si të tillë. Falë kësaj detyre, prej ditësh jam i përfshirë në disa dimensione të zhvillimit të kësaj fushate zgjedhore, prej rigorozitetit dhe striktësisë së takimeve zyrtare tek natyrshmëria për ta liruar kravatën përballë zemrës së hapur të qindra mijëra shqiptarëve në çdo cep të vendit.

I ka patur deri më tani të gjitha nuancat kjo fushatë e jona, prej thelbit tek emocioni, prej kujtesës për çfarë ishim tek vizioni për çfarë do të jemi, prej reflektimit tek vetëbesimi, të pareshtur në përpjekje për të qenë ekipi i fortë blu që sigurohet ta shijojë fitoren që kërkon me ngulmin e kokëfortësisë pa negociuar dinjitetin, pa kompromentuar modelin, pa devijuar nga boshti i shembullit të Shqipërisë me ne. Dëshmitar i këtyre, në bllokun e shënimeve të mendjes a të dorës, nuk i kam shpëtuar dot edhe në intensitetin e këtyre ditëve, reflektimit.

Një i tillë ishte përpara pak ditësh një takim me zonjat, gra dhe vajza kandidate për deputete të Partisë Demokratike dhe Aleancës për Shqipërinë Madhështore në qarkun e Tiranës, një takim i ngushtë që për mua përbën kopertinën e doktrinës ndonëse të pashkruar të kësaj fushate zgjedhore. Zonja me mendime të forta në butësinë e natyrës hyjnore. Në ashpërsinë thuajse të gurtë të terrenit politik shqiptar, i perceptova jo më pak se personifikim të stoicizmit. Jo se nuk e njoh gruan shqiptare për të tillë, por sepse në këtë fushatë zgjedhore kontrasti me reflektimin që kanë përballë i bënte ato në sytë e mi kaq stoike.

Në ligjërimin e secilës prej tyre shihja të shpalosur mes fjalëve të njëjtën filozofi pune, të njëjtën qasje karakteriale, të njëjtin model gruaje. Sipërmarrëse, akademike, artiste, avokate, diplomate, aktiviste etj., politikisht secila prej tyre përngjante kaq denjësisht udhëheqëse. Udhëheqëse në mënyrën se si përçonin takimet me qytetarët, si investoheshin në kritikë dhe autokritikë për të përmirësuar më shumë ofertën tonë ndaj shqiptarëve, udhëheqëse në sigurinë me të cilën rrëfenin se drejtonin diskursin politik në terren po njësoj si në këtë takim, në ballë të fushatës duke i qëndruar stoike modelit të vlerës, fisnikërisë, guximit për të kërkuar privilegjin e përfaqësimit me zotësi, aftësi dhe vetëm punë.

Nuk bëra dot më shumë gjatë këtij leksioni politik se sa të ndihesha krenar për gruan demokrate, për mua portreti i fushatës sonë zgjedhore. Si ishin zonjat deputete sot, është fushata jonë prej ditës së parë të start-it të kësaj maratone.

Është e vërtetë se kundërshtari nuk zgjidhet, por sa i pafat paska qenë ky vend për ta përjetuar politikisht një garë ku kontrasti i fushatave dhe modeleve është kaq i mprehtë, një hendek i thellë deri në errësirë. Teksa zonjat kandidate zhvillonin takimin me liderin demokrat, imponuese në mendim po aq sa në vizion, nuk e ndalova dot pavetëdijen e të krahasuarit të tyre me zonjat e kampit përballë. Në respektin ndaj figurës së gruas, kurrë s’do të mundja të hamendësoja padenjësinë e këtyre të fundit për të qenë përfaqësuese politike, por a mund të jenë ato një model në fushatën që u ka rënë për hise?

Rreshtuar shpesh në takimet e estradës së cirkut të “one man show” i kam parë kokulura, jo rrallë herë me gjestikulacione të parehatisë dhe sikletit sa herë lideri i tyre shfrenon fantazinë verbale në funksion të fushatës së batërdisë që ai mendon se ushqen turmën. A mund të jetë e tillë një grua udhëheqëse, e paaftë për të mbrojtur dinjitetin e saj në partinë tek e cila ka zgjedhur të investojë kohë, punë, vizion? Ka prej tyre edhe të përshtatura më me lehtësi në funksion të elozheve për liderin, pak minuta pasi vetë ai ka njollosur çdo kod të etikës dhe komunikimit njerëzor. A mund të frymëzojë i tillë model gruaje, ajo që as përdhosja e karakterit njerëzor me fyerje sa banale aq edhe bulliste, as vulnerabiliteti me të cilin fëmijët bëhen pjesë e tentakulave të ndyta në komunikimin e kryeministrit, as lëndimi i plagëve njerëzore, nuk i nxjerr nga kllapia e mosreagimit? Ato rreshtohen nënshtruar vullnetit të tij për ta bastarduar deri në skaje fushatën zgjedhore të socialistëve. Është dhe ky një model gruaje, por kurrsesi i gruas shqiptare, aq më pak asaj shtetare në politikë.

Dinamizmi i orëve të gjata të secilës ditë ma shpjegon arsyen pse fushatat zgjedhore mbahen mend gjatë. Kësaj radhe, me shikim më të kthjellët si zëdhënës i kampit blu, kam bindjen se kujtesën kolektive do ta shënjojë shumë më shumë se dimensioni politik i fushatës, dimensioni social i saj manifestuar në këtë kontrast të frikshëm modelesh, dy modele gruaje, dy modele fushatash. Dëshmohet në narrativen e çdo dite, përplasja e dy fushatave, një kontrast si me thikë që ndan dy botë politike. Gruaja udhëheqëse përballë gruas së intimiduar; modeli i dinjitetit, fisnikërisë, vlerës, përballë modelit të përçartjeve emocionale dhe karakteriale shpërthyer pa drojë në një kamp ku nënshtrimi ndaj dëshirave edhe komunikative të liderit është kusht mbijetese, edhe për gratë.

Në kushte të tjera do të ndihesha ndoshta i parehatuar në dyshimin se a perceptohet ky kontrast modelesh tek shqiptarët. Nuk i kanë lënë vend këtij dyshimi takimet ndonëse kalimtare me burra, djem, gra e vajza në këto ditë që do t‘i quaja pelegrinazhi më afër shqiptarëve, më afër Shqipërisë. Kudo ku shkelim për të kërkuar votëbesim ndiej sa pranë tyre është modeli ynë, sa larg shqiptarit është modeli i tyre. E përfaqëson gruaja demokrate forcën dhe dinjitetin e gruas shqiptare, e përfaqëson modeli ynë lirinë, vlerat, parimet që udhëheqin shqiptarët. Janë ata kaq të huaj, ndaj sa fort bërtet ky kontrast, nuk kam më asnjë dyshim!