‘Carlos El Diablo’, mafiozi ekuadorian në “Daily Mail”: Shqiptarët janë 'truri' i trafikut të drogës. Nëse dështon, të vrasin

Media britanike “Daily Mail” ka lansuar pjesën e dytë të dokumentarit “Albanian Narcos: Bullets, Bloodshed & Britain”, ku ka rikthyer në vëmendje mafian shqiptare në Ekuador dhe vrasjen e Ergys Dashit, i cili luante rolin e menaxherit të trafikut të drogës në bandën ku bënte pjesë.

Dashi u ekzekutua më 23 janar të vitit të shkuar, në një lokal në në portin e Guayaquil. Dokumentari i “Daily Mail” synon të tregojë se si kapot dhe xhelatët shqiptarë, sikurse i kanë etiketuar, kontrollojnë çdo aspekt të tregtisë deri në pikën përfundimtare. Ata kontrollojnë tregun e kokainës prej 2 miliardë funtesh në pothuajse të gjitha qytetet kryesore dhe zonat periferike të Britanisë.

Rrëfimi për bandat shqiptare të drogës është bërë nga i ashtuquajturi “Junior”, i cili në fakt është një djalë që shërben dhe ndihmon Karlos ose “Djalli”, udhëheqës i degës së Ekuadorit të bandës famëkeqe kriminale të Amerikës së Jugut, Latin Kings.

Biseda me Junior-in është zhvilluar në të njëjtin lokal ku një vit më parë u ekzekutua me breshëri plumbash Ergys Dashi. Asnjëherë më parë një gangster ekuadorian nuk e ka thyer kodin mafioz të heshtjes për të përshkruar se si funksionojnë bandat shqiptare të krimit të organizuar (OCG).

Junior ka treguar se pjesa më e madhe e trafikantëve dhe baronëve të drogës, vijnë në Ekuador dhe lokalizohen në Guayaquil dhe prezantohen si biznesmenë dhe investitorë legjitimë. “Carlos El Diablo” ose “Karlos Djalli” është njeriu i ngarkuar me shqiptarët.

Teksa flet për lidhjen me bandat shqipfolëse në Ekuador, Junior thotë më tej se çmimi për kokainën është 28,000 dollarë për kilogram.

Pjesë nga dokumentari:

Anëtarët e vëllazërisë kriminale shqiptare filluan të mbërrinin në Ekuador rreth dhjetë vjet më parë, jo shumë kohë pasi presidenti i krahut të majtë Rafael Correa vendosi që të huajt të mund të qëndronin për gjashtë muaj pa vizë.

Në fakt, ai po hapte dyert për narkotikët shqiptarë - trafikantët e drogës - për të cilët ishte një mundësi shumë e mirë për të refuzuar.

Ky vend i varfër ka si fqinj dy pika të nxehta të prodhimit të kokainës: Kolumbinë në veri dhe Perunë në jug. Ajo ka kufij poroz, një vijë bregdetare prej 1300 miljesh dhe ryshfeti dhe korrupsioni janë të përhapura – veçanërisht në sistemin e drejtësisë dhe ushtrinë. Plus, ka akses të lehtë në armë dhe një furnizim të bollshëm vrasësish të gatshëm, disa, tepër të rinj deri në 12 vjeç.

Baronët shqiptarë të drogës paraqiten si biznesmenë dhe investitorë legjitimë, duke përdorur identitete të rreme. Ata marrin me qira shtëpi në zhvillime ultra të sigurta dhe të pasura, dhe kalojnë kohën e tyre në palestër dhe në restorante dhe hotele të shtrenjta. Shumë prej tyre janë vendosur në Guayaquil, i cili sipas Byrosë së Shteteve të Bashkuara për Çështjet Ndërkombëtare të Narkotikëve është një nga 'nyjet kryesore logjistike për kokainën që shkon në Evropë dhe në pjesën tjetër të botës'.

Zyra e Kombeve të Bashkuara për Drogën dhe Krimin (UNODC), e cila monitoron trafikun e kokainës midis Amerikës së Jugut dhe Evropës, konfirmon se "zinxhirët e furnizimit, dikur të dominuar nga disa grupe të organizuara kriminale po pësojnë ndryshime" me "organizatat nga Ballkani tani janë përfshirë gjithnjë e më shumë në trafikimit dhe furnizimit'.

Junior u përkul përpara dhe filloi të pëshpëriste me nxitim: "Mbretërit Latinë në Guayaquil kontrabandojnë drogë me origjinë nga Kolumbia dhe Bolivia. Kokaina shkon përmes kontejnerëve nga Ekuadori në Evropë dhe MB.

“Njeriu i ngarkuar për të punuar me shqiptarët është Carlos El Diablo [Carlos Djalli]. Njerëzit që punojnë në doke paguhen për të ndihmuar bandat kriminale. Ka punëtorë të korruptuar në një kantier privat të quajtur Contecon.

“Ata që janë përgjegjës për mbylljen dhe zhbllokimin e kontejnerëve janë në shënjestër të ryshfeteve, ashtu si edhe personeli i sigurisë përgjegjës për kamerat. Çmimi [për kokainën] është 28,000 dollarë për kilogram. Ndonjëherë deri në 300 kilogramë shkojnë në një kontejner - përfshihen shuma të mëdha parash.'

Ndërmjetësi që siguroi intervistën me Junior më tha se po përpiqet të distancohet nga jeta e bandës. Por me kalimin e minutave, fillova të dyshoja për këtë - këtu ishte një njeri i zhytur në kulturën e bandave të lumtura, vrastare dhe shpërblimet në para që mund të ofrojë.

Junior vazhdoi urgjentisht: 'Carlos punon me zgjuarsi h Shqiptarët që jetojnë në Guayaquil. Ata ndonjëherë takohen në Mall del Sol dhe qendra të tjera tregtare. Ata janë përgjegjës për mallin dhe vlerën se sa [kokainë] do të dërgohet....Shqiptarët japin paradhëniet e parave nga dërgesat e drogës; shuma është saktësisht gjysma.'

“Shqiptarëve nuk u pëlqen t'i përshëndesin kur nuk janë në punë”, shtoi ai. “Në një rast, një shqiptar më tha: “Nëse më shihni ndonjëherë jashtë këtij takimi, nuk më njihni. As mos më shiko”.

Junior mund të garantojë për efikasitetin e tyre të pamëshirshëm.

“Sapo përfundon biznesin me një shqiptar, nuk do të dëgjosh më prej tyre deri në transaksionin tjetër. Nëse dështon, ata vrasin'.

Sipas zyrtarëve të Doganës në Ekuador, të cilët po punojnë ngushtë me agjencitë e zbatimit të ligjit në Mbretërinë e Bashkuar, ekzistojnë katër metoda kryesore që përdoren nga trafikantët në porte.

Ato përfshijnë drejtimin e një kompanie frontale, një opsion i njohur për shqiptarët, të cilin ata e krijojnë vetë ose blejnë një biznes ekzistues për të fshehur kokainën përpara transportit.

Një teknikë tjetër është manovra 'rip on/rip off'. Trafikantët e drogës thyejnë kontejnerët e hapur të eksporteve të ligjshme, fshehin ngarkesën e tyre të paligjshme brenda dhe më pas përdorin vula të klonuara doganore për të fshehur punën e tyre. Sapo kontejnerët mbërrijnë në Evropë, kokaina hiqet nga bandat e tjera.

Nga ana tjetër, trafikantët do të fshehin drogën në zgavrat e anijeve me kontejnerë ose paketat e rripave në trupat e anijeve të ankoruara në porte.

Shumica e kontejnerëve që largohen nga Guayaquil mbërrijnë në Antëerp në Belgjikë ose Roterdam në Holandë, ku personelit thuhet se i ofrohen shuma të mëdha për të mbyllur një sy.