Flash News

Ceno Klosi me mbi 800 vota të vjedhura, Balluku gjen si arsye lodhjen e numëruesve

"Fast & Furious" në ish-Bllok, policia ndjek një Audi Q8, përplasen 4 makina

Makina përplas dy turistë me motoçikletë në Fushë Arrëz, humb jetën njëri prej tyre

Aksident i rëndë në Thumanë, një i vdekur, 3 të plagosur

Gjykata e Durrësit pezullon nga detyra drejtorin e Arsimit Parauniversitar

E-TJERA

Një mendim për Top Channel nga unë

Politiko 12 Tetor 2020, 14:40

Nga Neda Balluku

Top të dua, edhe pse luftoj me veten që të rri sa më larg telekomandës dhe televizionit. Dikur mendoja se problemi im ishte me atë shqiptar, por kam kuptuar se është me televizionin në tërësi. Megjithatë, më duhet ta pranoj ndonëse nuk më pëlqen; ty të dua!

Nuk të dua sepse shumëkush do te supozonte se unë konsiderohem "produkt" i yti për shkak të "Vëllait të Madh". Të cilin më lër ta them, nuk e mbaj në mendje as si vendimin tim më të mirë dhe as si sukses. Ndonëse nga ana tjetër, pikërisht mua më ka dhënë më shumë se kujtdo tjetër që shkeli ndonjëherë atë shtëpi. Të dua sepse, pavarësisht gjithçkaje - ti je ikonë, je brand, je institucion për të gjithë shqiptarët. Kudo që janë! Në atë formë u ngjize nga 'Mjeshtri yt' dhe i tillë mbetesh dhe sot.

Unë nuk jam as eksperte televizioni, as lexuese e rregullt mbi teoritë e saj dhe as shikuese aktive dhe besnike. Por një gjë di ta them: Ti Top, kur dynjaja transmeton(te) turqizma dhe indianizma, ti përgjigjesh(e) me 'Lost', me 'Breaking Bad'. Ti Top, kur dynjaja transmeton(te) sulme apo propaganda nen petkun e lajmit, ti përgjigjesh(e) me analizë dhe mjeshtërinë e trajtimit të lajmit në nivele jashtë standardit tipik shqiptar. Unë kam punuar nja ca vite përkrah me gazetarët e tu. Mbaji fort! Fort! Ti Top, kur dynjaja ngrinte produksione për argëtime por ne fund mbeteshin vetëm armata PR-i dhe promovimi figurash te momentit, ti përgjigjesh(e) me prodhime reale artistesh dhe talentesh. A nuk kane dalë, figura shumë të mira dhe shumë të suksesshme arti nga ti Top? Kur dynjaja mendonte se transmetonte imazhe, skena, ngjyra, pamje, përgjigjeshe ti top me thjesht magji. Nuk di të kem parë skenografira më të magjishme dhe ftuese se tek ekrani yt.

Ty Top, të kujtoj para shumë vitesh si fëmijë i atëhershëm, në disa skena të tmerrshme lufte dhe rezistence edhe fizike kundër një sistemi që tentonte nga mëngjesi në darkë të të lironte ekzistencën, dhe ti fitove. Ti ende fiton! Ty Top, të dua. Po çfarë po bën?!

Këto ditë, kam pare ca skena që qarkullojnë online. Një emision gatimi. Me një host që mesa kuptoj dhe me thonë e lexoj, tenton të jetë origjinal. Me demek të mësojë konkurrentët e tij, të dalin fitimtarë nga një dimension pune që mesa duket qenka i egër dhe i vështirë. Që të vë në presione të vazhdueshme. Të lodh nga mendja. Dhe të kalit rezistencën. A nuk janë të tilla të gjitha profesionet? A nuk është çdo punë e lodhshme dhe sfilitëse?! Por në asnjë vend pune nuk të shkulet përparësja në atë formë. Dhe nuk ulen e ngrihen as punonjësit, as konkurrentët; "qorre", "e paaftë" dhe me pas të dyja bashke, "qorre e paaftë!" E kuptoj se asgjë nuk është personale dhe gjithçka është spektakël. Fundja e tillë jemi në tërësi, shoqëri spektakli do thonte Guy Debord. Dhe e kuptoj edhe qe Gordon Ramsey i punon të qindtën konkurrentëve të tij. Por give me a break Top!

Give me a break jo sepse Renato nuk është apo nuk mund të jetë Gordon Ramsey. I tillë u beftë, ja uroj! Por ti ke një përgjegjësi të posaçme në këtë vend, ndryshe nga televizionet e tjera nëpër botë. Jo sepse je Topi dhe je më i miri në planet, por sepse shikuesit e tu, kanë një karakteristikë të veçantë ndryshe nga shikuesit e dynjasë jashtë kufijve; janë shqiptarë!

Shqiptarët, kanë që në vitin 1991, që kanë nisur një udhëtim nisur nga nevoja e tmerrshme që kanë brenda tyre, për të gjetur diçka në të cilën të besojnë. Dhe nëse e gjejnë, puna nuk mbaron aty. Akoma dhe më e tmerrshme është nevoja e tyre për të qëndruar fort dhe palëkundur tek ajo që besojnë. Prandaj ti Top, ke një përgjegjësi të posaçme, sepse prej dekadash je diçka në të cilën shqiptarët besojnë. Dhe duhet me patjetër, të vazhdosh mision që e ke edhe si amanet, të vazhdosh t'u japësh mure të fortë që të mbështeten për të mos u lëkundur tek ajo që besojnë.

E di fare mirë që tingëllon utopike apo irrealiste gjithçka them. Dhe e di që mund të dal në këto rreshta edhe si dikush që nuk merr vesh fare nga mekanizmat e televizionit. Që gjithçka vërtitet rreth shikueshmërisë. Biznesit. Reklamës. Share. Etj. Etj. Por ti je ky që je, sepse ke ditur gjatë rritjes tënde të bësh atë që duhet, ndonëse nuk ishte ajo që të interesonte. Ke ditur t'u hapësh sytë shqiptarëve edhe në momentet që askush nuk kuptonte në radhë të parë që mes tyre mbizotëronte terri dhe heshtja. Ke ditur të mësosh dhe transmetosh rezistencën. Lirinë. Kulturën. Artin. Ke ditur të edukosh. Prandaj të them dhe sot what the fuck, sepse gjallë në bote nuk mund të lejosh që të zhvishet një përparëse aq dhunshëm nga trupi i një njeriu. Sepse pak rëndësi ka që është vajzë, motër apo nënë. Dhuna është e papranueshme në çdo formë ndaj kujtdo.

Ka dy drejtime të rëndësishme besoj unë tek të cilat të çon kjo rrugë. E para, fiton me siguri vëmendje. Klikime. Flitet, shkruhet, shikohet. Ama, humb veten. Dobësohet imazhi i merituar i televizionit kombëtar që bëri revolucionin, që bashkoi shqiptarët, që rriti brezat. Dhe e dyta, e vërtetë që ai emision nuk do të jetë temë dite, por ti absolutisht do të mbetesh ti dhe vetëm ti. Në tërësi. Ai qe na mëson pa diskutim si është të jesh thjesht the TOP.