Flash News

Shuhet në moshën 86-vjeçare regjisori i njohur Piro Milkani

Helmimi i fëmijëve në Gramsh, autoritetet shëndetësore reagojnë pas publikimit të rastit

SPAK kryen kontrolle në Bashkinë e Tiranës, sekuestrohen 5 telefona

4 ditë pasi ndërhyrjes në një klinikë dentare në Tiranë, vdes në spital 63-vjeçari italian

Igli Tare emërohet zyrtarisht si Drejtori Sportiv i ri i Milanit

KRYESORE

Nuk pranoi komunizmin, djali i Ismail Qemalit u dënua në Shqipëri për “armëmbajtje pa leje”

Politiko 29 Nëntor 2018, 14:23

Nuk pranoi komunizmin, djali i Ismail Qemalit u dënua në Shqipëri

Qamil Vlora është vetëm një prej intelektualëve të shumtë që u përndoq dhe u burgos nga komunistët e Enver Hoxhës, pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore. Djali i Ismail Qemalit, babait të shtetit shqiptar, lindi në Stamboll dhe u nda nga jeta në Tiranë, në vitin 1950, si pasojë e tuberkulozit, sëmundje që e mori në burg.

Biografia

Qamil bej Vlora (Stamboll 1895 - Tiranë 1950) djalë i Ismail Qemal bej Vlorës, ishte i vetmi nga gjashtë djemtë e tij, që jetoi në Shqipëri edhe gjatë periudhës komuniste dhe u dënua nga ai regjim për të vetmin faj pasi donte të jetonte i lirë, pa u përzierë me vijën politike komuniste.

Ai lindi në Stamboll, më 14 dhjetor 1895, ku kaloi gjithë fëmijërinë e tij, deri në vitin 1912, kur i ati i tij, Ismail Qemali, u largua përfundimisht nga Turqia për të shpallur Pavarësinë e Shqipërisë.

Mësimet e para i mori në Stamboll, më pas vazhdoi Liceun në Nicë (Francë), ku mbaroi edhe Universitetin e Bouches du Rhône.

Pas vdekjes së Ismail Qemalit (1919) u kthye në Vlorë dhe në vitin 1921 u zgjodh Kryetar i Federatës «Atdheu» (Dega e Vlorës). Më 1923 u vendos në Tiranë dhe u emërua Sekretar i rangut të III-të në Ministrinë e Jashtme, ndërsa në fillim të vitit 1925 u emërua Sekretar i Parë i asaj Ministrie.

Gjatë qëndrimit në këtë funksion u nderua nga Presidenti i Republikës Franceze me urdhërin e lartë «Chavalier de la Légion d'Honneur» (13 nëntor 1926) dhe, dy vjet më vonë, në shkurt 1928, me propozim të Ministrisë së Jashtme, u dekorua nga Presidenti i Republikës Shqiptare, Ahmet Zogu, me titullin «Kavalier i Urdhërit të Skënderbeut».

Gjatë aktivitetit të tij, në Ministrinë e Jashtme, për një kohë të shkurtër u emërua Kryekonsull në Selanik dhe zëvendës/drejtor administrativ i asaj Ministrie. Në gusht të vitit 1932 u akuzua të bënte pjesë në «Organizatën e Fshehtë të Vlorës», një komplot antizogist. Pavarësisht se nuk pati prova për pjesëmarrjen e tij në atë Organizatë, ai u largua nga Shqipëria, së bashku me familjen, dhe me ndihmën e mikut të tij Justin Godart u vendos në Francë.

U kthye në atdhe më 1939 dhe u emërua anëtar i Këshillit të Shtetit. Në tetor 1943 u zgjodh deputet i Vlorës në Asamblenë Kushtetuese dhe vazhdoi si deputet deri në përfundim të Luftës I-rë Botërore.

Pas ardhjes në pushtet të regjimit diktatorial komunist, duke mos pranuar bashkëpunimin me ta, më 10 dhjetor 1946, u arrestua me akuzën «armëmbajtje pa leje» dhe u dënua me dy vjet heqje lirie. Në burg u sëmur me turbekuloz dhe vdiq në Tiranë, më 15 dhjetor 1950, pak kohë pas daljes nga burgu.