Orët kur bota ndali

nga Gent Çela

Nëse i Lartmi do të na pëshpërisë personalisht në vesh, duke thënë se do të jetojmë dhjetë vite më pak nga përdorimi i teknologjisë, vështirë se kjo do të bënte të heqim dorë nga komunikimi.

As efektet e shumta anësore që mund të sjellin rrjetet sociale apo kapërcimet fantastiko-konsipative mbi hatá që vijnë prej tyre, nuk do të arrijnë të zbehin domosdoshmërinë për të folur e shkruar në rrjetet të cilat u bllokuan dje.

E megjithatë orët ku serverat e Facebook, Whatsapp dhe Instagram u bllokuan, gjalluan sadopak aktivitetin real të shqiptarëve, komunikimin symësy, pa kotmëkotin e refresh-eve ku thellohet boshësia vanitoze në tema grandioze të një vendi vogëlak.

Reagimet në internet janë të menjëhershme dhe nuk lenë hapësirë për reflektim, prandaj downtime i djeshëm, mundi të sjellë një copë kthjelltësie.

Dje ishte një mundësi që zgjati pak për të parë atë ç’ka jemi e kemi pa rrjetet sociale.

Kush jemi përtej virtuales dhe filtrave, matanë honit ku vegjeton parazitizmi, ku brufullon e gëlon mediokriteti.

Tej asaj fushe që Eco tek “Kronika të një shoqërie likuide” thotë se i jep mundësinë çdo idioti të thotë diçka.

Shpesh shoqëritë, media, shkollat, janë skllave të rrjeteve sociale. Në internet mund të gjejnë lajme ose histori që më pas rezultojnë false.

Shkollat sot e kanë të vështirë të edukojnë brezat për t’i mbrojtur nga informacionet e rreme, pasi nga i njëjti pozicion i pamundur për të filtruar gjysmë të vërtetat, janë dhe mësuesit.

Vetëm ekipe a studime serioze e kritike, mund të sjellin një shërbim të vyer që e ardhjma t’i shpëtojë këtij kaosi dhe t’u kthehet realitetit, librave.

Që të rinjtë të përdorin internetin për pafundësinë e anëve pozitive të tij.

Por pa varësinë që të shkëput nga jeta, bota, familja e vetja.

Media tradicionale shpeshherë kërkon publikun në adresa të gabuara. Për shkak të luftës për klikime, është zhytur në rrjetën banale të turmës. Tërhiqet dhe nuk tërheq prej pellgut të atyshëm, keqinformon dhe i jep bujë apoteozës së modeleve e personazheve të famshëm për asgjësend.

Fakti se aplikacionet në fjalë, varen nga serverat e së njëjtës kompani me zot të të gjithave Mr. Zuck, i bën vend shijes së një oligarkie gjigande. Bashkë me Twitter formësojnë njëlloj diktati modern, ku njihen rastet kur rrjetet mbyllin profile VIP për një mendim a sjellje ndryshe. Rasti “Trump” është vetëm njëri syresh.

Njoh personazhe me peshë të jetës politike në vend, bisedat e tyre nisin e përfundojnë tek sheshi virtual në Facebook.

Me siguri që nuk e njohin pritshmërinë e publikut ndaj tyre.

Mendojnë se aksion politik është një status a shfaqja në Facebook.

Ndoshta nëse ata ose të ngjashmit e tyre, do kishin një marrëdhënie më të ftohtë me rrjetet sociale, do të ishin më të ngrohtë e më socialë në sytë e votuesve. Pa falsitetin e pudrosur që u përplaset në fotot e kuruara.

Ndoshta edhe ky vend do të ishte diç më ndryshe pa këtë inflacion të paprinciptë ku gjithçka sorrollatet rreth virtuales.

Megjithëkëtë, jam i paduruar të ndaj këtë shkrim në Facebook.

Kontakto me Politiko në rast se: Mendoni se nuk shkruajmë Shqip Mendoni se kemi bërë shkelje etike Mendoni se kemi bërë CopyPaste Mendoni se kemi bërë FakeNews Doni të postoni nje Lajm